Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗтни (тĕпĕ: кӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пурте ӑнланса илчӗҫ: халӗ ӗнтӗ кашни ҫын мӗн кӗтни, ҫӗрлехи вӑрӑм ҫӗрсенче мӗне ӗмӗтленни пурнӑҫа кӗме тытӑнать.

Все поняли: свершается то, чего каждый ждал с таким нетерпением, о чем мечтал длинными зимними ночами.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Ыран мана вӑрттӑн комитетран шифровка килсе параҫҫӗ, — терӗ Зотов, — Вологдӑна, штаба, Архангельск пулӑшу кӗтни ҫинчен радиограмма паратпӑр…

— Завтра мне шифровку от подпольного комитета принесут, — говорил Зотов, — будем передавать радиограмму в Вологду, в штаб, что Архангельск ждет помощи…

10 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Кӑмӑлӗ тулни те, лӑпланни те, тӑрӑшни те, саванни те, кӗтни те — унӑн питӗнче пурте палӑрчӗҫ, пӗлӗтсем тӳпере унӑн кӑвак тӗсне пӑсса мар, ӑна палӑртса кулнӑ пек, унӑн сӑн-питӗнче шуса иртнӗ.

И удовлетворенность, и успокоение, и забота, и радость, и ожидание — все было в ее лице, все скользило в чертах, как скользят облака по небу, не нарушая, а подчеркивая его синеву.

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Акӑ вӑл тахҫантанпах кӗтни.

«Вот оно то, чего ждала давно.

7. Алеша сӑрчӗ ҫинче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василий пӗлнӗ ӗнтӗ, хӑй килӗшет ҫеҫ мар, ҫӗнӗ шухӑша ярса илет, унпа пурӑнма пуҫлать, мӗншӗн тесен ҫав шухӑш шӑпах вӑл кӗтни.

И Василий уже знал, что ответит согласием, что не только согласится, а ухватится за новую идею, будет жить ею, потому что она была как раз то, чего он ждал.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Пӗтӗмпе ӑнӑҫлӑ та йӗркеллӗ пулса пыракан кунсем ҫитрӗҫ, Василий мӗн ӗмӗтленсе кӗтни малтан палӑрнинчен хӑвӑртрах пурнӑҫланнӑ, анчах вӑл хурланнӑ чухнехи пек тӗксӗммӗн ҫӳренӗ, унӑн хура шӑртлӑ уссиллӗ ҫӳлти тути ҫиленсе темскер каласшӑн пулнӑ, анчах вӑхӑтра чарӑннӑ пек, вӑхӑт-вӑхӑтпа туртӑна-туртӑна илнӗ.

Наступили дни, когда все удавалось и ладилось, лучшие чаяния Василия осуществлялись скорее, чем было задумано, а он ходил сумрачный, и временами верхняя губа его с черной щетиной усов подергивалась, словно он хотел сказать что-то сердитое, но во-время удерживался.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫак вӑйлӑ та лӑпкӑ хӗрарӑм вӑл хаклассине тӳсӗмсӗр кӗтни ӑна килӗшрӗ, ҫавӑнпа вӑл ответлеме васкамарӗ:

Ему нравилось, что эта сильная, спокойная женщина так нетерпеливо ждет его оценки, и он медлил с ответом:

5. Тырӑпа тимӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Тӗрӗссипе каласан, — шухӑшларӗ Павлин, — шӑпах та эпӗ кӗтни, эпӗ мӗнрен шикленни, анчах хам мӗне хатӗрленни пулчӗ.

«В сущности, — думал Павлин, — свершилось то, чего я ждал, чего боялся, но к чему был готов.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫав кӗтни хӑҫан пуҫланать-ха вара?

Когда оно начнется, это жданное?

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Унӑн пысӑк та йӑлтӑркка, ҫутӑ, чармак куҫӗсенче вӑл темскере асаплӑн кӗтни, хӑравҫӑлӑх, тав тума хатӗрленни палӑрса тӑрать.

И в его широко открытых, светлых, почти белых глазах таились напряженное ожидание, страх, благодарность.

1. Виҫҫӗн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ывӑлӗсӗр пуҫне кама каласа панӑ пулӗччӗ амӑшӗ хӑйӗн ӗмӗр сӳнми хуйхи ҫинчен, инкексемпе суранланса пӗтнӗ хӑйӗн ҫамрӑк пурнӑҫӗ ҫинчен, хӑй юратма пӑрахман ҫын ҫинчен тата ҫав пур вӑрам ҫулсем хушшинче ӑна кӗтни ҫинчен?

Кому, как не сыну, могла рассказать мать о своем незаживающем горе, о молодой искалеченной жизни, о том, кого она не переставала любить и ждала все эти долгие годы?

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫывӑрмасӑр ирттернӗ каҫсем, кашни самантрах мӗнле те пулин хӑрушлӑх пуласса кӗтни — ҫаксем пурте хӑйсене сасартӑках палӑртрӗҫ.

Бессонные ночи, постоянное ожидание опасности — все сказалось сразу.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Унтан ҫавӑн чухнех, анчах мартра: «Вӑрҫӑсем ун пек пӗтессе эп пӗлмен те…» — тени, кайран, вӑрҫӑ пуҫлансан, эпир шухӑшламан, вӑл мӗнле пуласса пӗлмен-чухламан вӑрҫӑ пуҫлансан, Петровкӑпа пынӑ чух: «Ӳснӗ эс, тӗрекленнӗ» тени, ун хыҫҫӑн вара кунта, шӑп ҫак госпитальте: «Сывӑ-и!», «Сывӑ-и!» текен ҫырусем кӗтни, мӗн чухлӗ ҫунни, пӑшӑрханни…

А потом тогда же, но в марте: «А я и не знала, что так кончаются войны…» и — «Ты повзрослел», когда мы шли по Петровке и когда уже была война, о которой мы не гадали, не ведали, какая она будет, письма, письма, которых я ждал здесь, в этом госпитале: «Здравствуй!», «Здравствуй!»

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир тинех татӑклӑ улшӑну ҫакӑ пулнине, мӗншӗн тахҫантанпах хатӗрленнине, мӗншӗн хамӑр кашни кун «ӗҫе» чупнине, пурте чунтан кӗтни шӑпах ҫакӑ пулнине тавҫӑрса илтӗмӗр.

Мы понимали: началось что-то грандиозное, то, чего все ждали, к чему готовились, ради чего мы каждый день выходили на работу.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӗсене хамӑра ҫапӑҫу кӗтни шухӑшлаттарать пулмалла.

Но, наверно, молчали потому, что впереди у нас бои и, значит, надо думать о них.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Таврӑнаканнисене те ыран мӗн кӗтни паллӑ мар.

И многим из тех, кто возвращается, неизвестно, что ждет их завтра.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Анчах ку пире хамӑра малта мӗн кӗтни пирки тӗплӗн калаҫма пачах та кансӗрлемерӗ.

Но это ничуть не мешало всем нам со знанием дела рассуждать о том, что нас ждет.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Базаров ращана ҫитрӗ, уҫланкӑра сулхӑна ларчӗ, вара кунта тин Петра хӑйӗнчен мӗнле пулӑшу кӗтни ҫинчен каласа пачӗ.

Базаров дошел до рощи, присел в тени на опушку и только тогда открыл Петру, какой он ждал от него услуги.

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Каярахпа вӑл хӑнӑхса пычӗ, пансионра тӑватӑ ҫул пурӑнса ирттерчӗ, пурпӗр эпӗ мӗн кӗтни пулмарӗ ӗнтӗ.

Потом она обтерпелась и выжила в пансионе четыре года; но, против моих ожиданий.

VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Йывӑр пулчӗ Фабие хӑйӗн ачалӑхри те яшлӑхри тусӗнчен уйрӑлма… анчах та килес ырлӑха пысӑк савӑнӑҫпа кӗтни пур пӑшӑрханӑва та мантарчӗ — вӑл вара пӗтӗмпех ҫӗнтерсе илнӗ юратӑвӑн илӗртӗвӗсене парӑнчӗ.

Тяжело было Фабию расстаться с другом детства и юности… но радостное ожидание близкого блаженства вскоре поглотило всякие другие ощущения — и он отдался весь восторгам увенчанной любви.

II // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех