Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗтни (тĕпĕ: кӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав туйӑм, ҫавна кӗтни мана пӗтӗмпех ярса илчӗ; эпӗ унпа ҫеҫ сывлаттӑм, вӑл ман юнӑмӑн кашни тумламӗнче юхатчӗ… эпӗ кӗтни часах ҫитмелле пулнӑ-мӗн.

Это предчувствие, это ожидание проникло весь мой состав: я дышал им, оно катилось по моим жилам в каждой капле крови… ему было суждено скоро сбыться.

I // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Пӗр самантлӑха вӑл ҫапӑҫу ҫинчен те, тата тепӗр минутран хӑйсене пурне те вилӗм кӗтни ҫинчен те манса кайрӗ.

На мгновение она забыла о бое и о том, что, может быть, через несколько минут всех их ожидает смерть.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Куҫӗнче ун темӗн кӗтни, шанманлӑхпа хӑраса пӑлханни палӑратчӗ.

Взглядом ожидающим, недоверчивым, тревожным.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Куллинче вӑл Григорий мӗн те пулин каласса кӗтни, кӑштах пӑлханни сисӗнчӗ.

Улыбка ее была выжидающей и тревожной.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна хутор хӗррине тӑратнӑ 3-мӗш полк застави тытса чарчӗ, анчах казаксем, хӑйсен дивизи командирне ҫавӑнтах палласа илчӗҫ те Григорие дивизи штабӗ ҫак хутортах тӑни тата штаб начальникӗ Капылов сотник ӑна кашни сехетрех кӗтни ҫинчен хыпарларӗҫ.

Выставленная на краю хутора застава 3-го полка задержала его, но, опознав по голосу своего командира дивизии, казаки, на вопрос Григория, сообщили, что штаб дивизии находится в этом же хуторе и что начальник штаба сотник Копылов ждет его с часу на час.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн кансӗр ҫывӑрнипе тӑртаннӑ тата йӑрӑм-йӑрӑм хӗрлӗ питӗнче Вороновский мӗн каласса лӑпкӑн кӗтни сисӗнет.

Лицо его, с отечными щеками и красными полосами от неловкого сна, выражало сдержанное любопытство.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем кӗҫ-вӗҫ персе ҫитессе станицӑсенче кашни кун шиклӗн кӗтни ҫинчен калаҫрӗҫ: ӗнтӗ Мигулинскипе Казански станицӑсене пырса та тухнӑ имӗш; вӗсем унта шуррисем енче ҫапӑҫнӑ казаксене кӗске те тӗрӗс мар суд туса айӑплаҫҫӗ текелерӗҫ.

Говорили, что со дня на день ждут их в станицах, что будто бы в Мигулинской и Казанской уже появились они и вершат суды короткие и неправые над казаками, служившими у белых.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗтни кӑлӑхах пулни ҫинчен тӗтреллӗн шухӑшласа, пурнӑҫӗ каллех ӗнтӗ ҫилпе саланнӑшӑн кулянса йӗнӗ май, вӑл хушшӑн-хушшӑн ӗсӗкле-ӗсӗкле илчӗ.

Она редко всхлипывала, смутно думая о том, что не сбылось, — оплакивая свою, вновь по ветру пущенную жизнь.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ шухӑшланӑ тӑрӑх сирӗн наступлени тума ним те ҫух, ун пек чух, паллах, кӗтни кӑна аван.

Наступать-то вам, думается, не с чем, — тогда, конечно, лучше ждать.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн ачанни евӗр янкӑр таса куҫӗсенче теме кӗтни, ҫав вӑхӑтрах тата пӑлханни сисӗнет.

В детски ясных глазах его дневали тревога и ожидание.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпӗ кӗтни

Я так ждала…

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫапах та ҫак вӑрҫӑра вӑл тӑшман пире парӑнтарасса кӗтни ун чухнех ҫителӗклӗ палӑрчӗ.

Но все же достаточно ясно для того, чтобы понять, что он стоит за наше поражение в этой войне.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑй каллех портфелӗнче чакалана-чакалана пӗр вӗҫӗмсӗр калаҫать, ашшӗпе амӑшӗ хӑйсен ывӑлне ытла та хытӑ кӗтни ҫинчен, Тутариновсен килкартине станицӑри ҫынсем пурте пухӑнни ҫинчен, унта районтан килнӗ духовой оркестр выляни ҫинчен, пахчара, шурӑ ҫиттипе витнӗ сӗтелсем хушшинче, районти пур пуҫлӑхсем те пуҫтарӑнса ларни ҫинчен васкаса каласа парать.

Он снова стал рыться в парусиновом портфеле, не переставая говорил о том, что отец и мать ждут не дождутся своего сына, что во дворе Тутариновых собралась вся станица, играет районный духовой оркестр, а в саду за накрытыми столами уже сидит все районное начальство.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл канӑҫсӑррӑн кулкаласа килет, хӑйӗн кашни хусканӑвӗнчен теме кӗтни, пӑлханни палӑрать.

Тот шел, неспокойно улыбаясь; тревога и ожидание сквозили в каждом его движении.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Юргин, Ленӑн куҫӗсенчен пӑхса сасартӑк шӑппӑн, анчах хавхалануллӑн хӑйсене вӑрҫӑ хыҫҫӑн мӗн кӗтни ҫинчен калаҫма пуҫларӗ.

Заглядывая в глаза Лены, Юргин вдруг тихонько, но вдохновенно заговорил о том, что ждет их после войны.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫак докладсен тезисӗсене аван ҫырнӑ пулмалла, мӗншӗн тесен Кондратьев питӗ интересленсе листа хыҫҫӑн листа тимлӗн вуланипе Сергейпе Виктор тӳсӗмсӗр сӗтел патне пыра-пыра тӑнине те, кабинет тӑрӑх уткаласа ҫӳренине те асӑрхаман; вӗсен хӗрсе кайнӑ тата хумхануллӑ пит-куҫӗсенчен, нумай та ҫӑткӑннӑн туртнинчен Кондратьевӑн пӗр сӑмахне те пулсан илтессе тӳсӗмсӗр кӗтни курӑннӑ…

Видимо, тезисы этих докладов были составлены хорошо, ибо Кондратьев читал лист за листом с интересом и с таким вниманием, что не замечал, как Сергей и Виктор нервничали и то подходили к столу, то расхаживали по кабинету; по их взволнованным лицам, по тому, как много и с какой жадностью они курили, было видно, что им не терпелось скорее услышать хоть одно слово Кондратьева…

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тӳпере ҫурла уйӑх ҫутататчӗ, кӑшт ҫеҫ сивӗрехчӗ, ҫул питӗ аван, лашасем, хаваслӑ ямшӑк — эпӗ вара тӑрантас ҫинче ларатӑп та килӗнетӗп, хама мӗн кӗтни ҫинчен шухӑшламанпа пӗрех пыратӑп.

Был молодой месяц, маленький мороз, еще прекрасная дорога, лошади, веселый ямщик, и я ехал и наслаждался, почти совсем не думая о том, что меня ожидает.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ӑшӑмра пӗрремӗш эрнесенчех эпӗ хам лекнине, хам мӗн кӗтни пурнӑҫланманнине, авлану телей мар, темскер питӗ йывӑр япала иккенне туйса илтӗм (ҫапла вӗҫленмен пулсан, эпӗ халь те ҫакна йышӑнман пулӑттӑм), анчах ҫакна ҫынсенчен ҫеҫ мар, хамран хам та пытарса пурӑнтӑм.

В глубине души я с первых же недель почувствовал, что я попался, что вышло не то, чего я ожидал, что женитьба не только не счастье, но нечто очень тяжелое, но я, как и все, не хотел признаться себе (я бы не признался себе и теперь, если бы не конец) и скрывал не только от других, но от себя.

XII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Акӑ ӗнтӗ, хай каларӗш, кӗтни килсе ҫитрӗ темелле.

И вот, как говорится, полное исполнение моих желаний.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Халь ӗнтӗ вӑл, хӑйсен полкӗнчи ҫынсем хушшинче утнӑ май, полка аркатса тӑкни ҫинчен те, вилӗм ҫинчен те урӑх аса илмерӗ, хӑйне малашне, ҫак вилӗ ҫутӑсемпе ҫутӑлкаласа илекен вӗҫӗ-хӗррисӗр каҫ витӗр тухнӑ хыҫҫӑн мӗн кӗтни ҫинчен те шухӑшламарӗ вӑл.

Шагая в толпе однополчан, он теперь уже не вспоминал картины разгрома и смерти и не думал о том, что ждет его впереди, за бескрайней ночью, кое-где освещаемой мертвыми огнями.

XXIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех