Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗрчӗсем (тĕпĕ: кӗрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кордильерсен хушшинчен тухсанах Гленарванӑн отрячӗ темӗн чухлӗ хӑйӑр кӗрчӗсем патне ҫитсе перӗнчӗ.
Выйдя из ущелий Кордильеров, отряд Гленарвана наткнулся прежде всего на большое количество песчаных дюн.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫынсем хытӑ калаҫма та хӑраҫҫӗ, мӗншӗн тесен кӑшт сас пулсанах сывлӑш кисреннипе вӗсен пуҫӗсем ҫинчен ҫичҫӗр-сакӑрҫӗр фут ҫӳллӗшӗнче капланса тӑракан юр кӗрчӗсем ишӗлсе анас пекех туйӑнаҫҫӗ.
Люди боялись громко произнести слово, так как малейший шум, сотрясая воздух, мог вызвать обвал снежных масс, нависших над самыми их головами на высоте семисот-восьмисот футов.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫурҫӗр енчи чӑнкӑ тайлӑмра, хӗвел ҫути курман ҫӳллӗ шырлан сулхӑнӗнче, пӗр-пӗринпе сыпӑнса тӑсӑлакан юр кӗрчӗсем халӗ те шыв сӑрхӑнтарса выртаҫҫӗ-ха.
На крутой осыпи северного склона, затененные обрывом, еще лежали слитые, сочащиеся влагой пласты снега.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мажаров кантраран ҫакӑннӑн малалла ӳпӗнсе утрӗ, юр кӗрчӗсем урлӑ чупа-чупа каҫрӗ.
Мажаров шагал, почти повисая на веревках, наклонясь вперед, рывком перетаскивал возок через метельные заносы.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Раща хыҫӗнче хӗвел анса пырать, вӑл, касса уйӑрнӑ арбузӑн йӑм хӗрлӗ ҫурри пек сӑрхӑнса тӑрса, юр кӗрчӗсем ҫине кӗрен ҫутӑ пӗрӗхет, пӑрланнӑ юрӑн слюда евӗрлӗ хуппи ҫинче йӑлтӑртатать.
За рощей садилось солнце, оно сочилось, как алая половинка рассеченного арбуза, крапило розовыми брызгами сугробы, отсвечивало в слюдяной корочке обледенелого наста.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑт шуйттан! — юр кӗрчӗсем тӑрӑх тапаҫланакан машинӑ хыҫӗнчен пӑхса, Ромкӑ йӗрӗнчӗклӗн сурчӗ.
— Вот чертов левак! — глядя вслед заколыхавшейся по снежным увалам машине, сказал Роман и презрительно сплюнул.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑнтӑрла ҫитнӗ ҫӗре ҫил-тӑман чарӑнчӗ, Черемшанкӑра шӑп пулса тӑчӗ, юр кӗрчӗсем ҫемҫен пусӑрӑнчӗҫ.
К полудню вьюга стихла, и в Черемшанке наступила мягкая затаенная тишь.

Тулта таса юр кӗрчӗсем выртнӑ, пӳртсенче тӑруках ҫутӑрах пулса тӑнӑ, йӗри-тавра мӗн пурри пӗтӗмпех ҫӗнелнӗ пек туйӑннӑ.
За окнами было разлито чистое сияние сугробов, в избах сразу посветлело, и все вокруг будто обновилось.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑнтан вара Татарски хуторӗн «пластунсем» хӑйӑр кӗрчӗсем тӑрӑх таҫта сулахай ҫыранра ҫапкаланса ҫӳрерӗҫ.
С той поры татарские «пластуны» мотались где-то по левобережью, по песчаным бурунам.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑнтӑрла тӗлӗнче шырлансенче юр кӗрчӗсем хуллен чӑштӑртатса ишӗле-ишӗле анчӗҫ.
В полдень в ярах с глухим шумом рушились снежные оползни.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн кукӑр-макӑр кӗрчӗсем тӗссӗр бронза ҫутипе кичеммӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ.
Верблюжьи горбы бурунов скупо отсвечивали бронзой.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӳтлӗх картисен ишӗле-ишӗле аннӑ шӗтӗрнекӗсем тӗлӗнче ҫил ҫулласа хытарнӑ юр кӗрчӗсем палӑраҫҫӗ.
Над полуразрушенным частоколом щитов виднелись прилизанные ветром, затвердевшие сугробы.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сотньӑсем, ту-сӑртсем ҫинчен ишӗлсе анакан юр кӗрчӗсем пек, вӑрман еннелле чупса пыраҫҫӗ.
Сотни лавиной катились к лесу.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Станица урлӑ каҫса каякан ҫулӑн пӗр енче — юханшыв, тепӗр енче — виноградпа улма-ҫырла пахчисем ешереҫҫӗ тата Ногай ҫеҫенхирӗнчи хӑйӑр кӗрчӗсем курӑнаҫҫӗ.
С одной стороны дороги, проходящей через станицу, — река; с другой — зеленеют виноградные, фруктовые сады и виднеются песчаные буруны (наносные пески) Ногайской степи.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӗсенчен ҫурҫӗр еннелле Ногай е Моздок ҫеҫенхирӗн хӑйӑр кӗрчӗсем пуҫланаҫҫӗ те вара, ҫурҫӗрелле тӑсӑлса, таҫта хӑяматра Трухмен, Аҫтӑрхан тата Кӑркӑс-Кайсацк ҫеҫенхирӗсемпе пӗрлешсе каяҫҫӗ.
На север от них начинаются песчаные буруны Ногайской, или Моздокской, степи, идущей далеко на север и сливающейся Бог знает где с Трухменскими, Астраханскими и Киргиз-Кайсацкими степями.

Ҫилӗ, мучи тавра шӗвӗркке тӑрӑллӑ юр кӗрчӗсем хӳсе ларта-ларта, анкарти тӑрӑх сӑлпӑран вӗҫтерет…
А ветер пушит на огороде поземкой, наметая вокруг деда стоячие острокрышие сугробы…

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Инҫетре, картин ҫинчи пекех, анчах та уҫҫӑнах палӑрмаҫҫӗ вӗсем, икӗ чӑнкӑ юр кӗрчӗсем курӑнаҫҫӗ, — паллах ӗнтӗ, вӗсем — ненецсен чумисем.
Вдалеке, точно нарисованные, но уже не так резко, видны были две крутые снежные горки — без сомнения, ненецкие чумы.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та сенкер кӗленче вазӑсен хушшинче вырнаҫтарнӑ портрет, юр кӗрчӗсем хушшинче, хӑмӑш тенкел ҫинче ларакан паттӑр ҫын — ку ӗнтӗ Даша инке хӑех пек туйӑнать.
Но портрет между вазами голубого стекла, портрет героя, сидящего на фоне снежных гор в камышовом кресле, — это была уже как бы сама тетя Даша.

Тул ҫутӑлса ҫитрӗ, халӗ ӗнте Мускав лайӑхах курӑнать: ҫуртсем, ҫуртсем (маншӑн вӗсем пурте вокзал пек туйӑнаҫҫӗ), темӗн пысӑкӑш юр кӗрчӗсем тӑсӑлаҫҫӗ, трамвайсем сайра пӗрре кӑна иртеҫҫӗ.
Совсем рассвело, и Москва была теперь видна: дома, дома (мне казалось, что все это — вокзалы), огромные кучи снега, редкие трамваи.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каччӑ юр кӗрчӗсем айне пулнӑ ҫула шыраса тӗлӗ-тӗлӗпе ҫул кунта тесе кӑтартса пынӑ, тепӗр тӗлте хӑй те шыраса супнӑ.
Парень то указывал, то отыскивал дорогу, занесенную снеговыми сугробами.

Ҫил-тӑман // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика