Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫпа (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Атьӑр апла кайса пӑхатпӑр, хӑвӑр тӗрӗс мар хуравланине куҫпа курса ӗненӗр, — тенӗ экзамен тыттаракан.

— Что же, пройдемте посмотрим, я вам сейчас докажу, что вы неправы, — произнес экзаменатор.

Тӑххӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Лешӗ пӗрре амӑшӗ, тепре ашшӗ ҫине йӑлӑнакан куҫпа пӑхса илчӗ.

Но сын умоляюще смотрит на нее, на отца.

Пӗрремӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

— Тӑшмансене памарӑм Чебурашкӑна, маттур вӗт эпӗ, — вӗсем курӑнми пуличчен чӑматана куҫпа ӑсатрӗ Женя.

— Я не отдала его им! — Женя с сожалением проводила взглядом игрушку. — Правда ведь я молодец?

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя Маргаритӑран пӑрӑнчӗ те айӑплӑ куҫпа Федор ҫине пӑхса илчӗ.

Женя сразу же отодвинулась от Маргариты и виновато поглядела на Федора.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женьӑна пӗтӗм класс куҫпа ӑсатрӗ, хӗрача хӑй ҫине хӗрлӗ ҫӳҫ ҫӗнтерӳллӗн пӑхнине асӑрхарӗ.

Женя прошагала под перекрестными взглядами всего класса, встретила на себе торжествующий взгляд рыжего,

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Стемп папкӑна чӑтӑмсӑррӑн ярса илчӗ те куҫпа ун ҫине тӑрӑнчӗ.

Стэмп жадно схватил папку и вперился в нее взглядом.

Таҫта — чикӗ леш енче // Галина Матвеева. Килти архив

Даша инке эпир ун пӳлӗмне пырса кӗнӗ чух ҫывӑратчӗ-ха, ахӑрнех вӑл пире тӗлӗкре куртӑм пулас тесе шутларӗ пуль те, чавси ҫине таянса, ыйӑхланӑ куҫпа темӗнччен пирӗн ҫине пӑхса тӑчӗ.

Тётя Даша спала, когда мы ворвались в её комнату, и, вероятно, решила, что мы приснились ей, потому что, приподнявшись на локте, долго рассматривала нас с задумчивым видом.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗртте манран килмен сӑлтавпа вӑл сасартӑк хӑрах ҫуначӗ енне сулӑнса кайрӗ те, вилӗме куҫпа курма пулать пулсан, ӑна ҫав тинӗс еннелле хӑяккӑн пӑрӑннӑ ҫунат ҫинче курнах пулаттӑмӑр ӗнтӗ.

Без всякого повода с моей стороны он вдруг резко пошёл на крыло, и, если бы можно было увидеть смерть, мы, без сомнения, увидели бы её на этой плоскости, отвесно направленной к морю.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ хӑрах куҫпа пӑхмалӑх ҫаврашка турӗ те вӑл кантӑк ҫумне ҫыпҫӑнсах ларчӗ тейӗн.

Вот она сделала проталину на стекле размером в глаз и как будто прилипла к окну.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Кам пӗлет, тен шӑпах ҫавӑнпа пуль кунта «ҫамрӑклантӑм» та эпӗ, вӑрҫӑ пуҫлансанах ӑрӑскалӑм мана хӗрхенмесӗр тыткаларӗ те, кунта вара Н. полкӗнче вӑл ман ҫине урӑхла куҫпа пӑхрӗ.

Кто знает, может быть, именно потому, что я так «помолодел», судьба, которая сурово расправилась со мной в начале войны, здесь, на Н., отнеслась ко мне совершенно иначе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Сылтӑмалла — борт ҫине! — кӑшкӑрать тискер сасӑпа капитан руль тытакан матроса, хӑй компас тавра тӗлӗнсе пӑхса тӑракан пассажирсене куҫпа та пӑхмасть.

— Право на борт! — не обращая ни малейшего внимания на пассажиров, почтительно обступивших компас, кричал капитан рулевому хриплым, горчичным голосом обжоры и грубияна.

VI. «Тургенев» пароход // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах эпӗ сцена ҫинче урӑххине курнине пӗлеттӗм, мӗншӗн тесен пурин ҫине те санӑнни пек мар, урӑх куҫпа пӑхнӑ эпӗ.

Но я знал, что вижу другое на сцене, потому что на всё смотрел другими глазами, чем ты.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ман ҫине ырӑ куҫпа пӑхрӗ, чӑмлам пек туса тутине тӑсрӗ.

Он посмотрел на меня добрыми, старыми глазами, пожевал и выпятил губу:

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам ҫине ҫакӑн пек ырӑ куҫпа пӑхать пулсан, хамӑн ятӑмпа хушаматӑма, ҫарти звание ыйтать пулсан, ман ӗҫ ытла лайӑхах мар пулмалла-ха эппин, тесе шухӑшларӑм эпӗ.

и я подумал, что, должно быть, плохи мои дела, если на меня смотрят такими добрыми глазами, если у меня спрашивают имя и отчество, фамилию и звание

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑна — вӑл мана алла илтӗм-ха тесе, куҫлӑхне ҫамки ҫине ҫӗклетсе мана курасшӑн сивлек куҫпа пӑхнӑ пек.

И его — поднявшего очки, смотрящего на меня с выражением холодного любопытства и полной власти надо мной.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакӑн пек палӑрми хисеплӗ куҫпа тата кам пӑхтӑр ман ҫине?

Кто же другой мог уставиться на меня с таким неопределённо вежливым выражением?

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вара Петя хам куҫпа вуларӑм ҫав заметкӑна тесе ҫырса ярсан шырами те пултӑм.

Потом перестала, когда Петя написал мне, что он читал заметку своими глазами:

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак сӑмахсене илтӗнмеллех каларӑм пулас эпӗ, мӗншӗн тесен Берта самантлӑха хӑй салфеткисене пӑрахрӗ те ман ҫинелле алчӑранӑ куҫпа пӑхса илчӗ.

Должно быть, я сказала это вслух, потому что Берта на мгновение оторвалась от своих салфеток и рассеянно посмотрела на меня.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам куҫпа хам чӳрече витӗр куртӑм: лешӗ, тӑсланки, сӗтел ҫинчи хучӗсене васкавлӑн пуҫтарать, ҫыхать, темӗнле ещӗксене пӑрахать.

Сейчас там ходил, вижу через окно — этот ихний длинный всякие бумаги на столе собирает, связывает и в какие-то ящики бросает.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эп, чӑн сӑмах, хамӑнне ҫеҫ тытрӑм, ыттисене, кирек те мӗн кала, ӗненсен — ӗнен, ӗненмесен ан ӗнен, куҫпа та пӑхман.

— Я, честное слово, только свою взял, другие, хоть что говори, хочешь верь, хочешь не верь, в глаза не видел.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех