Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗпе сăмах пирĕн базăра пур.
йӗпе (тĕпĕ: йӗпе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ну, вылярӑмӑр, текех ҫитет, — терӗ Терентий хыттӑн, ҫаннисемпе суранлӑ йӗпе ҫамкине сӑтӑрса.

— Ну, побаловались, и будет, — строго сказал Терентий, вытирая рукавом мокрый лоб с белым атласным шрамом.

XLIV. Маёвка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Е вутӑша йӗпе юшкӑн ӑшне лартса хунӑ?

Или женщина-русалка упакована в мокрую тину?

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хӑй лайӑх та ҫӗнӗ, анчах вараланчӑк, кӑтра ҫухаллӑ пальто тӑхӑннӑ, ҫара пуҫӑн, йӗпе ҫӳҫӗсем ҫамки ҫумне ҫыпӑҫнӑ.

Он был в хорошем, но грязном пальто с барашковым воротником, без шапки, с мокрыми волосам, прилипшими ко лбу.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гимназие кайнӑ чухне йӗпе курӑк тӑрӑх чӗрне вӗҫҫӗн утса, Петя ҫав хӑрушӑ вырӑна пычӗ.

По дороге в гимназию он завернул туда и осторожно, на цыпочках, как в церкви, приблизился по мокрой от дождя и тумана гнилой траве к тому месту.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ну, ан ашкӑн! — кӑшкӑрчӗ Гаврик хытӑ сасӑпа тайӑлнӑ борт урлӑ йӗпе пуҫа курса.

— А ну, не балуйся! — закричал Гаврик сумрачным басом, увидев мокрую голову, высунувшуюся над качнувшимся бортом.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кӗске йӗпе ҫӳҫӗсем типӗ те вӗри пек туйӑнаҫҫӗ.

Мокрые короткие волосы казались сухими, горячими.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пружинӑллӑ пекех креветкӑсем, йӗпе сетка айӗнчен ывтӑнса, тавара пур еннелле те сирпӗтеҫҫӗ.

Пружинистые креветки щелкали под мокрой сеткой и стреляли во все стороны солью.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав вӑхӑтра Ванька-ключник вӗҫкӗнленсе сӗтеле шӑлать, сӗтел ҫинчен выртакан ӑмӑрткайӑкла йӗпе пӗр пус укҫана «Бр. Крахмальниковых» текен монпансье фабрикин шӑвӑҫ коробки ӑшне шӑлса пӑрахать.

А Ванька-ключник уже лихо вытирает стойку и смахивает мокрую копейку с орлом в жестяную коробочку из-под монпансье фабрики «Бр. Крахмальниковы».

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Аслашшӗ, тенкел урлӑ каҫса, Гаврикпе юнашар тӑчӗ, вара вӗсем вӑлтасем ҫыхнӑ кантӑран йӗпе вӗҫне иккӗш пӗрле сӗтӗрме тытӑнчӗҫ.

Дедушка тотчас перебрался через банки, стал рядом с внучком, и они начали в четыре руки травить мокрый конец перемета.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анасласа, тин тухакан хӗвел ҫине куҫне хӗссе пӑхса, кӗпипе йӗпе питне лайӑх шӑлса типӗтет.

Зевая и жмурясь на восходящее солнце, насухо вытер рубашкой маленькое пестрое лицо.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Темӗн чухлӗ ҫын аллисемпе тыткаласа кӗленче пек якалнӑ кашта нумайччен ҫӳлелле хӑпарчӗ, унтан йӗпе сӑнчӗр курӑнчӗ.

Долго шла, поднимаясь, палка, натертая множеством рук, как стекло, пока наконец не появилась мокрая цепь.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя васкаса костюмне йӗпе ӳт ҫинех тӑхӑнса ячӗ те, ку ӗнтӗ питех те лайӑх пулнӑ темелле, — сӑрталла хӑпарма тытӑнчӗ.

Петя быстро надел костюм прямо на мокрое тело — что, надо признаться, было очень приятно — и стал взбираться наверх.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Медузӑн татӑлнӑ урисем пӗр еннелле ыткӑнса кайрӗҫ, ӳчӗ йӗпе хӑйӑр ҫине патлатса ӳкрӗ.

Роняя на лету оторвавшиеся щупальца, медуза шлепнулась на мокрый песок.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мӗн пулнӑ-ши ҫав йӗпе ӑвӑс катинче?

Что же было там, в маленькой мокрой осиновой роще?

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӗтел патне вара йӗпе те тирпейлӗ сухалӗпе пыратчӗ, чи малтанах ман еннелле пукан ывӑтатчӗ, эпӗ вара пуканне уринчен ярса тытма ӗлкӗрмеллеччӗ те ӑна каялла тыттармаллаччӗ.

К столу он приходил с мокрой, симпатичной бородкой и первым делом бросал мне стул, который я должна была поймать за ножки и бросить обратно.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тум-тирӗм — йӗпе, хам ӗшенсе ҫитнӗ.

Я промокла, устала.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӗпе ҫине сапа.

Сплошные несчастья.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫакӑ пурте — шывра лӳшкенекен сарлака урамсем те, йӗпе асфальтӑн тӗкӗрӗ ҫинче сӑнланса тӑракан ҫуртсем те, ҫӑкӑр шӑрши те, паллакан номерлӗ трамвайсем те, — пурте, пурте паян ӑраснах илемлӗн, ӑраснах тӑванӑн туйӑнаҫҫӗ, ҫакна пула, манӑн чӗрем татах та хыттӑн ыратса кайрӗ.

И все это — и широкие, омытые обильной влагой улицы, и дома, отражающиеся в зеркале мокрого асфальта, и запах хлеба, и трамваи со знакомыми номерами маршрутов, — все было необыкновенно прекрасным, таким родным, что у меня заныло сердце.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пиртен пӗри ӑна ҫиленсе кайсах: «Мӗн пӑхса ларатӑн эсӗ, йӗпе чӑх!

Один из спутников даже как бы со злостью прикрикнул на него: «Ну, ты чего сидишь, мокрая курица?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗрре, атте аптекӑна кайсан, анне ман кровать патне пычӗ, аллинче ун тин ҫунӑ йӗпе турилкке, ӑна хулпуҫҫи урлӑ хунӑ алшӑллипе шӑлкалать, ассӑн сывла-сывла ярать, ман ҫине алчӑрарах пӑхкалать.

Однажды, когда отец ушел в аптеку, мама подошла к моей кровати и, глядя в мокрую тарелку, которую вытирала полотенцем, тихо вздохнула.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех