Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аҫи (тĕпĕ: аҫа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫӳлти патшалӑха кайтӑр та-ха, кӗрт аҫи, Иван Алексеевич кумшӑн!

— Это за кума Ивана Алексеевича, царство ему небесное, сукиному сыну!

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, асту, уксах кӗрт аҫи, урӑхран ман куҫ тӗлне ан пул!

Ну, хромой кобель, гляди не попадайся мне!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ, йӗрӗх аҫи, службӑна пӗлместӗн-и?

— Ты, зараза, так и этак тебе в душу, службы не знаешь?

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫывхар ҫеҫ, кӗрт аҫи!..

Только подойди, рассукин ты сын!..

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта ҫывӑхрах, типсе ӗлкӗреймен кӳлленчӗкри хӑмӑшсем хушшинче, кайӑк кӑвакалӗсем шӗмпӗлтетрӗҫ, хӑйӑлти сасӑпа нартлатса, аҫи амине йыхӑрчӗ.

Где-то недалеко на непересохшем озерце щелоктали в камыше дикие утки, хриповато кликал подружку селезень.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пырна пулӑ шӑмми тӑрӑнасчӗ хӑть, шуйттан аҫи!

Хоть бы ты, чертяка, подавился рыбьей костью!

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каштанка хӗпӗртенипе вӗркелесе те илчӗ, анчах ҫав вӑхӑтра ватӑ кушак аҫи пӗр тан тытӑнса тӑрайманнипе хур ҫинчен ӳкрӗ.

Каштанка взвизгнула от восторга, но в это время старик кот зевнул и, потеряв равновесие, свалился с гуся.

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Кушак аҫи тӑчӗ те, лӳпперӗн карӑнса, ирӗксӗр тенӗ пек, сысна патне пычӗ.

Кот поднялся, лениво потянулся и нехотя, точно делая одолжение, подошел к свинье.

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Дымшак вара сӑнчӑртан вӗҫерӗннӗ йытӑ аҫи тейӗн! — сивӗ куҫпа чалӑшшӑн пӑхса мӑкӑртатрӗ Никитӑ Ворожнев.

А Дымшак ведь ровно кобель с цепи сорвался! — зверовато буркнул Никита Ворожнев.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кушак аҫи чӳрече янаххи ҫинчен сиксе анчӗ, хӗвел шевлисем урлӑ каҫрӗ те, кӑпӑшка хӳрине чанк тӑратса, Пробатов урисем патӗнче мӑрлатма пуҫларӗ.

Кот спрыгнул с подоконника, прошел по солнечным пятнам и замурлыкал у ног Пробатова, поднимая трубою пушистый хвост.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Шуйттан аҫи те карӑнтарса каяс ҫук ӑна! — хӗрӳленсе те хӑвӑрт мӑкӑртатать карчӑк.

— Черт его не взял! — горячо и быстро лопочет баба.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Акӑ мӗн пирки: ҫынсем пуҫ хураҫҫӗ вӑрҫӑра, нимӗнсӗр юнаҫҫӗ, эсӗ пур, ватӑ шуйттан аҫи, эрешмен пек, пӗтӗм ӑпӑр-тапӑрна пӗрле сӗтӗретӗн! — кӑшкӑрса тӑкрӗ ытти чух йӑваш та лӑпкӑ Прохор.

— Через то, что люди гибнут, всего лишаются, а ты, старая чертяка, как паук, все тянешь за собой! — закричал обычно смирный и тихий Прохор.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Суятӑн, йыт аҫи пек!

— Брешешь, как кобель!

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кама пӑхса ҫавӑн пек кӗрт аҫи ҫуралнӑ?

И в кого он такой кобелина выродился?

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл тӗллесе пенӗ хур аҫи хыпӑнчӑклӑн ҫӳлелле улӑхса пырать, ыттисем ҫӑра ушкӑнпа пӗве ҫийӗн явӑнса вӗҫеҫҫӗ.

Тот гусь, в которого он стрелял, суетливо набирал высоту, остальные летели над прудом, клубясь густою кучей.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуралти хур аҫи, ҫӗленӗнни майлӑ, чул тӗслӗ сарӑ пуҫне пӑркаласа, йӗри-тавралла сыхланса пӑхкалать.

Сторожевой гусак поворачивал серую, как камень, змеиного склада голову, настороженно оглядывался.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑп унран, шуйттан аҫи!

Отвяжись, чертяка!

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан ҫав самантрах, куҫӗсене тавӑрса пӑрахса, аллисене хутлатса тытатчӗ, ватӑ кӑркка аҫи пек хӑяккӑн уткаласа, ҫапла мӑкӑртататчӗ: «Кӑр! Кӑр! Кӑр! Кӑр! Туянар ҫав шӑпӑрлан чӗппи валли атӑ!»

И сейчас же, выкатывая глазенки, сгибал в локтях руки, — как старый индюк, ходил боком, бормотал: «Гур! Гур! Гур! Гур! Купим на базаре сорванцу сапожки!»

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан кӑркка аҫи пек кӑлтӑртатса кулса ячӗ.

И хозяин рассыпчато засмеялся.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсӗ хыпса та ӗлкӗртӗн пулать, ватӑ кӗрт! — сиксе ӳкрӗ ун ҫине Ильинична; анчах старик илтмӗше печӗ тутӑ кушак аҫи пек куҫне хӗскелесе, эхлеткелесе, кӑмӑшка пӗҫертнӗ тутине ҫаннипе шӑлкаласа, маттур каччӑ пек шуххӑн пӳртелле уксахласа кӗрсе кайрӗ.

— А ты уж хлебнул, кобель старый! — насыпалась на него Ильинична; но старик вроде не слыхал, по-молодому захромал в курень, сыто, по-котовски жмурясь, покрякивая и вытирая рукавом обожженные дымкой губы.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех