Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

асран (тĕпĕ: ас) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Романри асран тухми вӑйлӑ сӑнарсем, унта чӑн-чӑн художник куҫӗпе курса тӗлӗнмелле ӑста ӳкернӗ картинӑсем, чуна хускатакан сценӑсем, ҫутҫанталӑкӑн ытарайми илеме — ҫаксем пурте, кашни чи пӗчӗк деталь таранах, пӗр-пӗринпе ҫав тери килӗшӳллӗ ҫыхӑннӑ.

Куҫарса пулӑш

Куҫаракантан // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 502–503 с.

Ларатпӑр та ак пӑрахут ҫине хуйхӑ ҫинчен лайӑх кӑна сыпатпӑр, «Асран кайми тӑван кӗтес» юрра шӑрантарса, мӗн Крыма ҫитиччен ҫапла ӗҫетпӗр, банкисене тинӗсе ывӑтса хӑваратпӑр.

Сядем на пароход, выпьем с горя, заведем «Разродимую мою сторонушку» и до самого Крыму будем пить, а банки в море кидать.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пробатовпа тӗл пулни Мажаровӑн мӗн пур иккӗленӗвӗсен тӗввине касса татрӗ, ӑна, пӗрре ача чухнехи асран кайми ҫулсенче илсе тухнӑ пек, хӑй пурнӑҫ тӑршшипех шыранӑ-ӗмӗтленнӗ ҫӗр ҫине илсе тухрӗ.

Словно одним своим появлением Пробатов разрубил узел всех его сомнений и выводил, как уже сделал однажды, в памятные годы детства, к той земле обетованной, которую Мажаров страстно искал всю жизнь.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ӗмӗтленнӗ чухнехи евӗр йӑвашшӑн йӑл кулчӗ, куҫӗсене ҫаплах Константин ҫинчен илмерӗ: ҫав асран кайми ҫулсенчен пуҫласа, Мажаров ӑна канӑҫсӑр каҫсене, вут-кӑвар ялкӑшнине, чан ҫапса йынӑшнине аса илтерчӗ.

Он улыбнулся с мечтательной ласковостью и все не отрывал глаз от Константина: будто шагнув из тех незабываемых лет, тот вернул его к далеким тревожным ночам, грозовым сполохам, к стонам набата.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан вӑл сасартӑк юрлама пӑрахать, анчах кинора е радио тӑрӑх илтнӗ асран кайман юрӑ ун чӗринче кунӗпех пӗр шӑпланмасӑр янӑрать…

Он тут же умолкал, по навязчивая, услышанная в кино или по радио песенка звучала в нем, не стихая, весь день.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав асран кайми каҫ иртсен, учитель Пробатова каланӑ:

После той памятной ночи учитель сказал Пробатову:

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫук, эпӗ лайӑх астӑватӑп, — Яранцев аллине хӑйӗн аллинче тытса тӑнӑ чух ҫав асран кайман тахҫанах кӗрлесе иртнӗ ҫулсене асилме ҫӑмӑлтарах пулнӑ пек, Пробатов ун аллине нумайччен вӗҫертмерӗ, — эсир, Яранцев, колхоза чи малтан кӗнисенчен пӗри вӗт.

— Нет, я хорошо вас помню, — Пробатов долго не отпускал Корнееву руку, словно, пока он держал ее в своей, ему было легче вернуться мысленно в те незабываемые, давно отшумевшие годы, — вы ведь, Яранцев, одним из первых в колхоз вступали?

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алексей вилнӗ, масар чулӗ ҫинчи ҫыру ҫийӗнсе пӗтнӗ пекех, вӑл хӑй те асран тухса ӳкнӗ.

Умер Алексей, стерлась память о нем, как стирается надпись на могильном камне.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Округра хӑй тин кӑна курни-илтнисене асран кӑлараймасӑр, вӑл тавлашса кайрӗ:

Очертя голову, под свежим впечатлением виденного и слышанного в округе, он кинулся в спор:

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑнтӑрла та, каҫ та асран тухмарӑн…

День и ночь из ума не шла…

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӳрӗлтерсе тӗксӗмлетме пултараймарӗ вӑхӑт хӗрӗн асран тухми ҫывӑх сӑнарне.

Образ ее не выветривался и не тускнел от времени.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кам-кам пӗлмест, астумасть пулӗ асран кайми тӗлпулусене, таҫта кайсан та, юратнӑ хӗр патне кӗрсе тухма ҫул майлӑ пулнине, хӑвӑн савӑнӑҫпа шӑпах ху юратнӑ ҫынна каласа кӑтартас килнине, пӗлсех тӑратӑн-ҫке, тӗнчере сана никам та ун пек итлесе, сан савӑнӑҫна ӑнланма пултараймасть…

Кто не знает, не помнит незабываемые встречи, времена, когда ты куда бы ни пошел, дорога всегда вела к любимой девушке, что ты хочешь рассказать о своей радости именно тому человеку, которого ты любишь, ведь никто в мире не может понять, твою радость, слушая тебя как она…

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эс те, асран тухми пикеҫӗм, — Кӗрен чечекӗм, сывӑ юл!

Прощай ты, девка молодая, Ой, да прощай, лазоревый цветок!

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах пур пӗрех Фоминӑн мӑчлатса пӑхакан шывланнӑ куҫӗсем тата вӑл шӑппӑн ҫех: «чӑтӑм пӗтрӗ, тӑванӑм…» тенӗ сӑмахсем, пуҫа касса кӗртсе лартнӑ пекех, асран тухмарӗҫ.

Но в памяти неотступно, цепко, как приклеенные, держались мерцающий влажный взгляд Фомина и тихое «невтерпеж, братушка…»

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ой, асран тухми тӑван кӗтесӗм, Тек кураймӑп ӗнтӗ эп сана.

Ой, да разродимая моя сторонка, Не увижу больше я тебя.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вуншар ҫул иртӗ, вӑрҫӑ ҫулӗсем асран тухмӗҫ, пире тӑшман куҫӗнчен пытарнӑ лутра сӑртсем, тӗмесем нихҫан та асран каймӗҫ, вӑрмансене, катасене, атакӑна каймалли рубеж пулса тӑнӑскерсене манаймӑн…

Да, пройдут десятки лет, а из памяти никогда не изгладятся дороги войны, и никогда не забудутся ни холмики, ни бугорки, скрывавшие нас от вражеского глаза, ни лески, ни кустарники, некогда служившие нам исходным рубежом для атаки…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Икӗ ҫар ҫынни ҫара пуҫӗсене тайса, тахҫанччен тупӑк умӗнче тӑчӗҫ, вӑл тупӑкра нихҫан асран кайми ҫын выртать, ун ятне эпир аннерен мала хурса асӑнатпӑр, ун ячӗ малашлӑха витӗр курса тӑнин, паттӑрлӑхӑн, ырӑ кӑмӑл символӗ пулса тӑрать…

Двое военных долго стояли у гроба наклонив неприкрытые головы, в этом гробу лежал незабываемый человек, его имя мы называем раньше матерей, его имя являлось символом прозорливости, героизма, доброй воли…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Ҫапла вара, ҫак асран кайми саманара эпир хамӑр герой куҫӗнчен хӑюллӑн пӑхнӑ вӑхӑтра, пире ҫӑлӑнӑҫ кунӗ ҫынсене мухтав юрри юрланӑ чухне…» — терӗ те вӑл, варӑ чылаях хӗрне ватӑ мучисем ларакан ӗретре темле ӑнсӑртран юрӑ пуҫланчӗ.

Когда он сказал, что «… вот в эту незабываемую минуту мы поем славу нашим победителям…», там, где сидели изрядно подвыпившие старики, возникла песня.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вунтӑватӑ ҫул хушши ҫырнӑ ӑна М. А. Шолохов, вунтӑватӑ ҫул хӑйӗн геройӗсемпе пӗрле пурӑнса, вӗсен шухӑшӗсемпе ӗмӗчӗсене, кӗрешӗвӗпе асапӗсене, юратӑвӗпе курайманлӑхне, савӑнӑҫӗпе хурлӑхӗсене палӑртса пынӑ, ҫавна пула чӑн-чӑн эпикӑлла сӑнарсем, нихҫан асран каймалла мар характерсем тума пултарнӑ.

Четырнадцать лет его писал М. А. Шолохов, прожив четырнадцать лет вместе со своими героями, отмечал их мысли и мечты, борьбу и страдания, любовь и ненависть, радость и печаль, благодаря чему сумел создать настоящие эпические образы, незабываемые характеры.

М.А. Шолохов // Леонид Агаков. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 428–431 с.

 — Халӗ эсир — чи малтисем, ҫакна асран ан ярӑр.

— Имейте в виду, что вы теперь — лобовые.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех