Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Ҫынсем ҫине пӑхатӑн-пӑхатӑн та, синьор, ҫакна чухлатӑн: мӗне те пулин асра тытни ӑнланнипе пӗрех вӑл, мӗн чухлӗ нумайрах ӑнланатӑп, ҫавӑн чухлӗ ытларах лайӑххине куратӑп, — ку чӑнах та ҫапла, ӗненӗр!
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
— Чӑнах.
Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.
Ҫавӑнпа пуль, чӑнах та, эпир пӗри те ун ҫулӗ ҫинче марччӗ.Поэтому никого из нас действительно не оказалось на ее пути.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Ҫав ир эпир сасартӑк чӑнах та пысӑк вӑйӑ вылянине пуҫласа ӑнлантӑмӑр.В это утро мы как-то сразу и впервые почувствовали, что действительно играем большую игру.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Ҫын, чӑнах та, чунтан кӳреннӗ пек туйӑнчӗ.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Жилетки чӑнах та темле кӑсӑкчӗ — кӑвак, пӑт-пат чечеклӗскер; вӑл пӗтӗмӗшпех темле йӑлтӑраса тӑратчӗ, тӳмисем унӑн темскерле хӗрлӗ тӗслӗ вӗтӗ чултанччӗ.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
«Шӑтӑкӗ» чӑнах та питӗ меллӗ-мӗн — тахҫан ӗлӗк ҫак туран чул кӑларнӑ пулнӑ та, тӑваттӑн ҫӑмӑллӑнах вырнаҫмалӑх тӑватӑ кӗтеслӗ шӑтӑк пулса юлнӑ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Эпӗ хӑшпӗр уйрӑм сасӑсене аса илтӗм те, ку чӑнах та куҫ умӗнче пулса иртнине аран-аран ӗнентӗм.Я вспоминал отдельные звуки и с трудом верил, что всё это было наяву.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Эсӗ, чӑнах та, мӗншӗн-ха ӑна унтан кӑлартӑн? — тесе ыйтрӑм эпӗ.— Да ты ее, в самом деле, почему оттуда вытащил? — спросил я.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Мефодий Иванович, чӑнах та, аптӑрасах ӳкрӗ.
Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60
Ҫӗлен вара ҫапла шутланӑ: «Ку мӗскӗн кайӑк йӗрет пулсассӑн, чӑнах та пӗлӗтре вӗҫмешкӗн питех те лайӑх, питех аван-тӑр!»А Уж подумал: «Должно быть, в небе и в самом деле пожить приятно, коль он так стонет!..»
Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.
— Ҫак сӑмах чӑнах та тӗрӗс, вашескороди! — тет свидетель староста.
Унтер Пришибеев // Иван Юркин. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 81–88 стр.
Ун чухне вара хам чӑнах та ватӑ иккенне ӑнлантӑм…
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Куратӑн — юрату ҫынсене муртан кая мар шӑлать; чӑнах, шутла-ха, — пӗртте кая мар…Видишь — не меньше чумы губит любовь людей; коли посчитать — не меньше…
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Чӑнах, баса эрех хӑрӑлтатакан тӑвать, анчах хӑрӑлтатуран октава пулать.Действительно, водка хрипоту придает басу, но от хрипоты октава.
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
Чӑнах та, чухламан ҫынсем пулаҫҫӗ, ун йышшисем вара путаркӑчсӑрах каяҫҫӗ.Конечно, который непонимающий, ну, тот и без грузила пойдет ловить.
Усал шухӑшлӑ ҫын // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 63–70 стр.
— Чӑнах, ваше превосходительство, лашалла…
Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.
Хуйха сӑмахпа пусарас ҫук — чӑнах вӗт?
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Хӗр ҫав хутаҫа, астумасӑр пекрех урипе пылчӑк ӑшнелле тӗртрӗ ячӗ, чӑнах.А она его будто невзначай пнула ногой в грязь, да и все тут.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Унӑн, ухмахӑн, тата тепӗр вунӑ ҫул пурӑнмалаччӗ-ха, атту тата эпӗ чӑнах та ҫавнашкал тесе шутлать пулать.Ей бы, дуре, еще лет десяток прожить, а то, небось, думает, что я и взаправду такой.
Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.