Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Сӗвек сăмах пирĕн базăра пур.
Сӗвек (тĕпĕ: сӗвек) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн хӗвеланӑҫ енчи ҫыранӗ ҫав тери чӑнкӑ, хӗвелтухӑҫ енчи вара — сӗвек, сип-симӗс курӑкпа витӗннӗ.

Его западный берег был весьма крутым, а восточный — пологим и весь покрыт зеленой сочной травой.

Тутлӑ пулӑ шӳрпи // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 13,15,17 с.

Сан е сӗвек ҫӗрте, е вӑрӑмрах урупа шӑтӑкра, тепринпе ҫӳллӗрех вырӑнта тӑрса ташлас пулать.

Тебе надо либо на косогоре плясать, либо так, чтобы одна нога, какая длинней, была в ямке, а другая наруже.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл сӗвек тӑвайккипе кукӑрӑлса иртет, тип ҫырманалла анса кайса, татах сӑрталла улӑхать.

Она вилась по изволоку, спускалась в балку, снова поднималась на гребень бугра.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сулахайра, чӑнкӑ ҫыран тӗпӗнче, йӑлтӑртатса шыв юхать, леш енче, сӗвек ҫыран хӗрринче хура вӑрман курӑнса ларать.

Слева, под обрывом, слабо поблёскивала река, а за речкой, на низком берегу, почти у самой воды, топорщился чёрный лес.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Аялалла, Дон еннелле, сӗвек тӑвайккисемпе бахчасем тӑрӑх пӗчӗкҫӗ юханшывсем кӑпӑкланса ыткӑнаҫҫӗ.

Вниз, к Дону, по косогору, по бахчам стремились вспенившиеся ручьи.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хум сӗвек ҫыран ҫинелле ӳркевлӗн авӑнса упаленет.

На пологий берег лениво наползала волна.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн пурҫӑн пек йӑлтӑртатакан ӑмӑрӗпе шӑратса янӑ евӗр нӑкӑ-нӑкӑ сӗвек ҫурӑмне пӑвансем юн тухиччен ҫыртса пӗтернӗ.

Шелковистый подгудок его и литая покатая спина в кровь были искусаны оводами.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Натальйӑна темле ӑшӑ, ачаш сӑмахсем каласшӑн пулчӗ, анчах сӑмахӗсем чӗлхе ҫине килмерӗҫ те, ӑна шӑпӑрт шарламасӑр хай ҫумне чӑмӑртаса, шуррӑн курӑнакан сӗвек ҫамкипе хурлӑхлӑ куҫӗсенчен чуптуса илчӗ.

Он хотел сказать Наталье что-то теплое, ласковое, но не нашел слов и, молча притянув ее к себе, поцеловал белый покатый лоб и скорбные глаза.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юлашкинчен хӗвел сӗвек ҫурт тӑррисем ҫинчен кусса анчӗ, ансӑр чӳречесем витӗр сӑрхӑнса кӗчӗ, лашасен сапаланчӑк ҫилхисем ҫине ӳкрӗ, пасарса кайнӑ тӗттӗм кӗтессине ҫутатрӗ, ҫи витти айӗнче, струпилсем хушшинче, ҫерҫисем ҫӑтӑлтатса чӗвӗлтетме пуҫларӗҫ.

Наконец солнце стекло с покатой крыши, просочилось сквозь узкие оконца, зажгло лохматые лошадиные гривы, осветило опушенные инеем темные углы, и под самой крышей, в деревянных перекрытиях, запорхали и зачирикали воробьи.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров ӑна аллине тӑсса панӑ, хӑйӗн пӳрнисене унӑн пӳрнисем хушшине чикнӗ те, вӗсем курӑклӑ сӗвек тайлӑмпа ерипен хӑпарнӑ.

Он протянул ей руку, сцепил в замок свои пальцы с ее пальцами, и они медленно стали подниматься пологим травянистым склоном.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫыран хӗрринче мачтӑ тума юрӑхлӑ хыр вуллисем кӗрен тӗслӗн ҫуталнӑ, вӗсен хыҫӗнчи сӗвек тайлӑксенче ҫӑра курӑк хушшинче кӗрен чечексем пытанса ларнӑ, вӑш-вӑш ҫилпе кӑвак чечексем хумханнӑ, тата леререх, айлӑм леш енче, ҫеҫке ҫурнӑ маральник хӑмла ҫырли тӗмӗсем пек вут-хӗмлӗн ялкӑшнӑ.

На берегу розово светились мачтовые стволы сосен, за ними на пологих склонах прятались в густой траве розовые колоски горлянки, качались на легком ветру голубые бокалы горечавки, а еще дальше, за долинным распадком, полыхал малиновыми кострами цветущий маральник.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӑрт ҫинчен тӑван ялӗ курӑнса кайрӗ — сӗвек ҫырма хӗррипе вӑрӑм урам тӑсӑлса выртать, урам тӑршшӗпе кӗрхи ылтӑн тӗсне ҫухатнӑ ҫӳлӗ тирексем лараҫҫӗ.

С холмистого увала стала видна родная деревня — длинная, тянувшаяся по пологой балке улица, охраняемая высокими, уже потерявшими осеннюю позолоту тополями.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗлет хушшинчен самантлӑха сӗвек аяклӑ ҫамрӑк уйӑх ҫутатса пӑхрӗ те унтан каллех тӳпе ҫумӑр пӗлӗчӗсемпе хупланчӗ, тӗттӗмре витӗр касакан уҫӑ ҫил пушшех вӑйланнӑ пек туйӑнчӗ.

В просветы на миг выглядывал молодой пологий месяц, и снова тучевою наволочью крылось небо, и словно бы усиливался в темноте резкий, прохладный ветер.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унти сотньӑсен виҫҫӗмӗш пайӗ ҫырмасене юпленсе кӗрекен сӗвек варсенче лашасемпе пытанса тӑрать.

Треть всего состава скрывалась с лошадьми в пологих отножинах Яров.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑн майлӑ кукӑр-макӑррӑн авкаланса иртет тип ҫырма хӗррипе, сӗвек тайлӑм тӑрӑх, качакасен чӗрнисемпе йӗрленсе якалнӑ пӗчӗкҫӗ сукмак; ҫапла пырать-пырать те вӑл, пӗр-пӗр кукӑра ҫитсен, сасартӑк тим ҫырма тӗпнелле чӑмса кӗрет, касса татнӑ пек ҫухалать, — вара ҫук малалла кайма, сукмак татӑлнине тараватсӑррӑн пӗлтернӗ майлӑ шӑрт пек хытхура кӑна унта, хӳме майлӑ курӑнса, кашласа ӳсет.

Так над буераком по кособокому склону скользит, вьется гладкая, выстриженная козьими копытами тропка и вдруг где-нибудь на повороте, нырнув на днище, кончится, как обрезанная, — нет дальше пути, стеной лопушится бурьян, топырясь неприветливым тупиком.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ав ҫавӑнта… — казак сӗвек вителӗклӗ лавкка ҫине аллипе сулса кӑтартрӗ, кулса ячӗ:

— А вон… — казак махнул рукой на покатую крышу лавчушки, рассмеялся:

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑтам пӳллӗ, кӗрнеклӗ, сарлака хул-ҫурӑмлӑ Изварин сӑнӗ-пуҫӗпе казак казаках: пиҫсех ҫитеймен сӗлӗ улӑмӗ пек сарӑрах кӑтра ҫӳҫлӗ; кӗре сӑн-питлӗ, сӗвек те шуранка ҫамкаллӑ; пит ҫӑмартисем ҫеҫ ун тӗссӗр сарӑ куҫ харшийӗсем таран хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ.

Среднего роста, статный, широкоплечий, Изварин был типичным казаком: желтоватые, цвета недозрелого овса, вьющиеся волосы, лицо смуглое, лоб покатый, белый, загар тронул только щеки и гранью лег на уровень белесых бровей.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Куҫне уҫрӗ те икӗ утӑмрах Кубанӗн сӗвек ҫыранӗ курӑнчӗ, леш енче — сарӑ, тахҫанах ҫулнӑ улӑх, вут пек хӗрлӗ темиҫе йывӑҫ.

Он открыл глаза и в двух шагах увидел отлогий, голышеватый берег Кубани, а на той стороне — желтый, давно скошенный луг и несколько красных, как пламя, кустов.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Днепрӑн сӗвек ҫыранӗсемпе сӑрчӗсем тӗлӗнчи тӳпе ҫутӑ кӑвак, хӗрлӗ тата тӗксӗм сарӑ тӗссемпе пайӑркаланса ҫивӗтленнӗ те, тавра курӑм аялӑшӗнче мӗн пурри йӑлтах черченкӗллӗн курӑнса тӑрать, йӗппе чикнӗ евӗр куҫа чӗпӗтсе ыраттарать.

За покатым свалом Днепра небо крашено лазурью, киноварью, ржавой позолотой, каждый штрих на горизонте так неосязаемо воздушен, что больно касаться взглядом.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑрман айккинчи сӗвек уҫланкӑра пульӑсем, чулсем ҫине пыра-пыра ҫапӑнса, аяккалла сирпӗне-сирпӗне каяҫҫӗ.

На пологой площадке у леса рикошетили пули.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех