Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Лиза сăмах пирĕн базăра пур.
Лиза (тĕпĕ: Лиза) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак кӑмӑлсӑр шӑплӑха Тоня сирсе яма васканӑ, вӑл Павела тӗпелелле чӗнсе, Лиза енне ҫаврӑннӑ та: — Паллашӑр, — тенӗ.

Это неловкое молчание Тоня поспешила нарушить, приглашая Павла войти, и, обращаясь к Лизе, сказала: — Познакомься.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пӳлӗм варринчи пӗчӗк сӗтел хушшинче виҫҫӗн ларнӑ: пӗри — илемлӗ, хурарах, кӑшт ҫӗкленерех тӑракан ҫӳхе туталлӑ, ҫӳҫне гимназисткӑлла вӗҫкӗнӗн тураса янӑ Лиза Сухарько: тепри — Павел палламан чӑсланкӑ, вежетальпе сӗрнӗрен ҫап-ҫутӑ ҫуталса тӑракан ҫӳҫлӗ, тип-тикӗс хура пиншак тӑхӑннӑ салху сӑнлӑ ҫамрӑк тата шукӑль гимназист куртки тӑхӑннӑ Виктор Лещинский.

За маленьким столом посредине комнаты сидели: Лиза Сухарько, хорошенькая, смуглая, с капризно очерченным ротиком, с кокетливой прической, гимназистка, какой-то незнакомый Павлу долговязый юноша в аккуратненьком черном пиджаке, с прилизанными, блестящими от вежеталя волосами, серыми глазами и скучающим взглядом, а между ними в щегольской гимназической куртке Виктор Лещине — кий.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Килелле ҫитсе пынӑ хушӑра Тоня садра Лиза Сухарько, Нелли тата Виктор Лещинский ларнине курчӗ.

Подходя к дому, Тоня увидела сидящих в саду Лизу Сухарько, Нелли и Виктора Лещинских.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лиза паян кӑна пӑртак салхуллӑрах, ҫавӑнпа унӑн сарӑ тӗс пур, ытти кунсенче сарӑ тӗс пачах пулмасть, ун пичӗ тӗлӗнмелле таса пулать, терӗҫ.

Объявлено было, что Lise только сегодня немножко нерасположена, а что желтизны в ней никакой не бывает и лицо поражает особенно свежестью краски.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Ҫак кӗнекене вырӑс халӑхӗн шанчӑклӑ хӗрне, Лиза Чайкинӑна чӗререн хисеплесе ҫыратӑп.

Светлой памяти Лизы Чайкиной, верной дочери русского народа, с глубокой любовью посвящаю эту книгу.

Пӗрремӗш пайӗ. Чӗре ҫунать // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Эпӗ юнамастӑп! — хӗрсе кайса, ҫиллессӗн каларӗ Лиза.

— Что мне грозить! — все так же напористо и зло продолжала Лиза.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну юрӗ, тавай кала, мӗнрен хӑратӑн эсӗ, — Лиза аллине йӗрӗнчӗклӗн сулчӗ те сӗтел ҫинелле пӗшкӗнчӗ.

— Ну ладно, давай выкладывай, какой червяк тебя сосет, — Лиза пренебрежительно махнула рукой и склонилась над столом.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Акӑ тата мӗн ҫитмест! — хуравларӗ Лиза, юриех ку шухӑш асра та пулман пек туса.

— Вот еще чего не хватало! — с вызывающей беспечностью ответила Лиза.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лиза ӑна мӑйӗнчен ыталаса, илчӗ, чӗркуҫҫийӗ ҫине йӑвантарасшӑн пулчӗ, анчах Анохин вӑл ҫатӑрласа тытнинчен йӳнесӗррӗн хӑтӑлчӗ.

Она с силой обняла его за шею, хотела было повалить к себе па колени, по Анохин неловко освободился от ее цепких объятий.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лиза пуҫне каҫӑртса кулса ячӗ.

Лиза снова захохотала, запрокидывая голову.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, сӗтел хушшине-тӗк сӗтел хушшине, — Лиза ассӑн сывланӑ пек турӗ, кулса тӑракан куҫӗсене Иннокентий ҫинчен илмесӗр, каласа пӗтерчӗ:

— Ну, за стол так за стол, — Лиза притворно вздохнула и, не спуская с Иннокентия насмешливого взгляда, досказала:

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ куҫӗсем, йӑлтӑртатса, Иннокентий куҫӗсене шартарса ячӗҫ, вӑл хай Лиза патне туртӑннинчен хӑраса кайрӗ.

Блеск ее глаз ослепил Иннокентия, и он с ужасом почувствовал, что его тянет к Лизе.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав вӑхӑтра Лиза, питӗ чаплах пурӑнман пулин те, пӗртте улшӑнман темелле.

За это время она почти не изменилась, хотя жила, вероятно, не очень-то сладко.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ан тӑрмаш, Кешӑ… — терӗ Лиза.

— Ты не хлопочи, Кеша… — сказала Лиза.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Виҫӗ ҫул та ултӑ уйӑх, — тӳрлетрӗ Лиза лӑпкӑн.

— Три года и шесть месяцев, — спокойно поправила Лиза.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн эсӗ, Лиза? — мӑкӑртатса илчӗ Анохин, Елизаветӑн ухмахла талайне аса илсе.

— Что ты, Лиза! — вспомнив о вздорном характере Елизаветы, забормотал Анохин.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лиза! — кӑшкӑрнӑ Ксюша чӑтаймасӑр.

— Лиза! — не вытерпев, крикнула Ксюша.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ман юратнӑ вальс! — тенӗ те Лиза хӑех зал урлӑ каҫакан каччӑ патнелле утнӑ.

— Мой любимый вальс! — проговорила Лиза и сама двинулась навстречу пересекавшему наискосок зад партнеру.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лиза ӑмӑрланнӑ.

Лиза нахмурилась.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн эсӗ, Ксюшенькӑ! — тӗлӗннӗ пек тунӑ Лиза.

— Что ты, Ксюшенька! — притворно удивилась Лиза.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех