Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Лиза сăмах пирĕн базăра пур.
Лиза (тĕпĕ: Лиза) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку вак-тӗвексем вулакана лӗклентернӗ те пулӗччӗҫ, ҫавӑнпа та вӗсене сиктерсе хӑварса, ҫаксене ҫеҫ кӗскен калас пулать: ҫавӑнтан вара икӗ уйӑх та иртмен, ман Алексей чунтан юрата пуҫланӑ, Лиза шарласах кайман, анчах вӑл та унран каях мар юратнӑ.

Эти подробности вообще должны казаться приторными, итак, я пропущу их, сказав вкратце, что не прошло еще и двух месяцев, а мой Алексей был уже влюблен без памяти, и Лиза была не равнодушнее, хотя и молчаливее его.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Кун хыҫҫӑн вӗсем, вӑрман тӑрӑх, Лиза «ҫитет» теечченех туслӑн калаҫса ҫӳренӗ.

После того они дружески разговаривали, гуляя вместе по лесу, до тех пор, пока Лиза сказала ему: пора.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

«Мана тупа туни кирлӗ мар, мана эсӗ сӑмах пани те ҫитет», — тенӗ Лиза.

«Мне не нужно клятвы, — сказала Лиза, — довольно одного твоего обещания».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Юлашкинчен ҫеҫ вӑл: «Эсӗ мана нихӑҫан та яла пырса шырамӑп тесе, ман ҫинчен нихӑҫан та ыйтса пӗлмӗп тесе сӑмах пар, — тенӗ. — Хам сӑмах хурса курнӑҫнинчен пуҫне урӑх мана курма тӑрӑшмӑп тесе сӑмах пар», — тенӗ Лиза.

«Дай мне слово, — сказала она наконец, — что ты никогда не будешь искать меня в деревне или расспрашивать обо мне. Дай мне слово не искать других со мной свиданий, кроме тех, которые я сама назначу».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Лиза ӑна пӗр сӑмах чӗнмесӗр итленӗ.

Лиза слушала его молча.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Лиза ӑна хӑй ҫапла ҫӑмӑлттайланса хӑтланнӑшӑн ӳкӗнни ҫинчен, хальхинче вӑл панӑ сӑмаха тытас тесе ҫеҫ тухни ҫинчен, ҫак курнӑҫу юлашки пулма тивӗҫли ҫинчен, тата ҫакӑн пек нимӗн ырӑ кӑтартас ҫук паллашӑва пӗтерме кирли ҫинчен каласа панӑ.

Лиза призналась, что поступок ее казался ей легкомысленным, что она в нем раскаивалась, что на сей раз не хотела она не сдержать данного слова, но что это свидание будет уже последним и что она просит его прекратить знакомство, которое ни к чему доброму не может их довести.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Лиза ӑна итлемен.

Лиза его не слушала.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Лиза, вӑрмантан тухса, хир урлӑ каҫнӑ та, хуллен сада кӗрсе, фермӑна вӗҫтернӗ, унта ӑна Настя кӗтсе тӑнӑ.

Лиза вышла из лесу, перебралась через поле, прокралась в сад и опрометью побежала в ферму, где Настя ожидала ее.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

«Мӗн тума? — ҫивӗччӗн хирӗҫленӗ Лиза. — Тархасшӑн ан пыр. Килте эпӗ ращара улпутпа калаҫнине пӗлсессӗн, мана аван пулмасть; ман атте, тимӗрҫӗ Ваҫили, мана вӗлерес патне ҫитериччен хӗнет».

«Что ты? — возразила с живостию Лиза, — ради Христа, не приходи. Коли дома узнают, что я с барином в роще болтала наедине, то мне беда будет; отец мой, Василий кузнец, прибьет меня до смерти».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

«Акулина, — тесе ответленӗ Лиза, хӑйӗн пӳрнисене Алексей аллинчен хӑтарма тӑрӑшса, — ярсам, улпут, ман киле таврӑнма та вӑхӑт ҫитет пулӗ ӗнтӗ».

«Акулиной, — отвечала Лиза, стараясь освободить свои пальцы от руки Алексеевой; — да пусти ж, барин; мне и домой пора».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Лиза хӑйӗн рольне ҫухата пуҫланине сиссе илнӗ те ҫавӑнтах хӑйӗн йӑнӑшне тӳрлетсе хунӑ.

Лиза почувствовала, что вышла было из своей роли, и тотчас поправилась.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

«Малашне эсӗр пӗр-пӗринпе чипер пурӑнас тетӗр пулсассӑн, хӑвӑра хӑвӑр пӗлсе тыткалӑр», — тенӗ Лиза Алексее мӑнаҫлӑн.

«Если вы хотите, чтобы мы были вперед приятелями, — сказала Лиза Алексею с важностию, — то не извольте забываться».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ялти хитре хӗрсемпе чӑрманса тӑма хӑнӑхманскер, вӑл ӑна ыталаса илме пӑхнӑ; анчах Лиза, унран сиксе ӳксе, ун ҫине ҫав тери ҫилленсе сиввӗн пӑхса илнӗ; Алексейшӗн ку ытла та кулӑшла пулнӑ пулин те, вӑл урӑхран ыталама хӑйман.

Привыкнув не церемониться с хорошенькими поселянками, он было хотел обнять ее; но Лиза отпрыгнула от него и приняла вдруг на себя такой строгий и холодный вид, что хотя это и рассмешило Алексея, но удержало его от дальнейших покушений.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Лиза Алексейӗн кӑмӑлне килнӗҫемӗн килсе пынӑ.

Лиза час от часу более нравилась Алексею.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

«Епле-ха улпута чураран уйӑрса илеймӗн. Тумланасса та урӑхла тумланнӑ, калаҫасса та урӑхла калаҫатӑн, йыттуна та пирӗн пек йыхӑрмастӑн», — тенӗ Лиза.

«Да как же барина с слугой не распознать? И одет-то не так, и баишь иначе, и собаку-то кличешь не по-нашему».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Анчах Лиза ун ҫине пӑхнӑ та кулса янӑ.

Но Лиза поглядела на него и засмеялась.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

(Лиза ҫумӗнче кантӑрапа ҫакса янӑ кунтӑк пулнӑ).

(Лиза несла кузовок на веревочке).

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Ирӗклӗ ҫыннӑн хӑйӗн ирӗк, ҫул тӗнченӗн», — ответленӗ Лиза.

Отвечала Лиза, — вольному воля, а дорога мирская».

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Лиза хӑраса ӳкнӗ те кӑшкӑрса янӑ.

Лиза испугалась и закричала.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Лиза раща сӗмне кӗнӗ.

Лиза вошла в сумрак рощи.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех