Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кирек сăмах пирĕн базăра пур.
Кирек (тĕпĕ: кирек) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах кирек мӗнле ҫӗнӗ хыпар та виҫ кун хушшинче кивелет.

Но всякая новость, даже самая интересная, за три дня становится старой.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ровоама хаджи инкепе эпир Юрдан пиччӗшӗ патӗнчех паллашнӑччӗ-ха, вӑл тесен, чӑн-чӑн элек ӑсти, хулари кирек мӗнле вӑрттӑн хыпара та чи малтан шӑршласа тупать.

Госпожа Хаджи Ровоама, с которой мы познакомились у ее брата Юрдана, слыла заядлой сплетницей, мастерицей вынюхивать городские тайны.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Арҫынсен мӑнастирӗ сӑрт-ту хушшинче пытанса ларать, вӑл кирек хӑҫан та шӑп, халӑх та унта ытла ҫӳремест, хӗрарӑмсен Бяла Черквари мӑнастирӗ вара яланах тав-шуйлӑ.

Не в пример мужскому монастырю, затерянному в горах, всегда безмолвному и безлюдному, женский монастырь в Бяла-Черкве был очень оживленным местом.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пирӗн бей ҫав ӗҫе тӗплӗн пӑхса тухнӑ пек туйӑнчӗ мана, вара хӑех тавҫӑрса илнӗ-ши е кам та пулин ӑна ӑс панӑ пуль, ӗнтӗ кирек мӗнле пулсан та, жандарма персе амантнӑ пирки мана айӑпламалла мар тунӑ иккен.

Как я понял, наш бей тщательно расследовал дело, — уж не знаю, сам ли догадался или кто его надоумил, но, так или иначе, он написал, что не считает меня виновным в ранении полицейского.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кирек мӗн пулсан та, судья заседательсемпе пӑртак канашласа илнӗ хыҫҫӑн ман еннелле пӑхрӗ те калать: «Ну, тухтӑр, йӑнӑш пулса тухрӗ иккен, канӑҫ паманшӑн каҫарӑр», — тет.

Что бы там ни было, но после краткого совещания с заседателями судья говорит мне: «Ну, доктор, произошла ошибка; извини за беспокойство».

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫаксемпе пӗрлех вӑл тӑван ҫӗршыва та чунтан юратать, кирек хӑҫан та усӑллӑ канаш пама пултарать.

При всем том Дамянчо был один из самых видных в городе торговцев и хороший патриот.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Енчен эп тӗрӗксен влаҫне паянах парӑнмасан, «Соколов айӑплӑ мар; эп ӑна палламастӑп; курткӑна манран сӳсе илчӗҫ; листовкӑсем те манӑн; эпӗ хӑрушӑ ҫын, пӗтӗмпех хам айӑплӑ — тепӗр тесен, жандармне те эпӗ хамах петӗм — мана кирек те мӗн тӑвӑр» темесен, Соколов тухтӑра пӗтерсе хума пултараҫҫӗ: тӳрре тухма пултарайман пуль вӑл, тен, тӳрре тухасшӑн тӑрӑшса та пӑхман пуль… кала-ха эппин, тата мӗнле тума пулать?

Если я сегодня же не отдамся в руки турецких властей и не скажу: «Соколов не виновен; я с ним не знаком; куртку сняли с меня, и листовки мои; опасный человек — я, во всем виноват я. и даже в стражника стрелял я, делайте со мной, что хотите», если я так не скажу, доктор Соколов пропал, особенно раз он не мог или не хотел оправдываться… скажи, разве есть другой выход?

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗртен пӗр хам тумалли ӗҫ вӑл, пӗр эпӗ ҫеҫ ӑна хӑтарма та пултаратӑп! — кӑшкӑрса ячӗ хӗрсе кайнӑ Кралич, хӑй каллех урай тӑрӑх хӑвӑрт уткалама тытӑнчӗ; сӑнарӗ хӑйӗн кирек мӗнле паттӑрла ӗҫе тытӑнасса та кӑтартрӗ.

Один я должен и один я могу спасти его! — крикнул в исступлении Кралич и снова заметался по келье; лицо его отражало непоколебимую решимость и отвагу.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Уйӑх вӗҫӗнче эп кирек хӑҫан та парӑма тататӑп-ҫке.

В конце месяца я ведь всегда рассчитываюсь с тобой.

VI. Ҫыру // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Онбаши Маркона кирек хӑҫан та хисепленӗ, ун хутне кӗрсе вӑл ҫакӑн пек хушса хучӗ:

Онбаши, уважавший Марко, проговорил дружелюбным, нонаставительным тоном:

VI. Ҫыру // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑр кирек ӑҫта та чи малта — вырӑнти комитетӑн вӑрттӑн ӗҫӗнче те, туссемпе пӗрле ирттернӗ ӗҫкӗ-ҫикӗре те; ирӗк чух вӑл хӑйӗн вӑхӑтне ҫавӑнпа ирттерет.

Доктор всегда был первым и в подпольной работе местного комитета, и на дружеских пирушках и этим двум занятиям посвящал все свое время.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ӑна кирек хӑҫан та хӑй тӳрлетет: сӳтсе тӑкать, сиктӗрмине хытарать, тӗк вӗҫҫӗн йывӑҫ ҫӑвӗ сӗрет, чӑтӑмлӑрах ӗҫлеттересшӗн пулса, пӗчӗк кустӑрми тӗнӗлӗсене хут татӑкӗсем чӗркет — сехет вӑхӑтлӑха каллех чӗрӗлет, кӑшт ӗҫлекелет те татах чарӑнать.

Он всегда сам чинил их: разбирал, заводил, смазывал, окунув перо в деревянное масло, обматывал бумажками оси колесиков — для большей сохранности — и таким образом оживлял часы на некоторое время, после чего они опять останавливались.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӗ ӗнтӗ Катерина Васильевнӑпа Бьюмонт ҫынсем мар, пулӑсем пулни, е, ҫынсем пулсан та, пулӑ юнлӗ ҫынсем пулни кирек камшӑн та паллӑ мар-им?

Не ясно ли, что Катерина Васильевна и Бьюмонт были не люди, а рыбы, или если люди, то с рыбьею кровью?

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах ҫак япаласенчен, вӗсем пӗрре ҫыпӑҫма шутларӗҫ-тӗк, ниепле хӑтӑлса ҫитме те ҫук, ҫыпӑҫасса вара вӗсем кирек хӑҫан та, кирек мӗн патне те ҫыпӑҫаҫҫӗ: сӑмахран, эпӗ Невски тӑрӑх уҫӑлса ҫӳреме шутларӑм пулсан, кам та пулин пурпӗрех: «мӗншӗн вӑл Невскипе ҫӳрет-ха? Мӗне пӗлтерет ку?» тесе ыйтатчех ӗнтӗ.

Но от этих вещей нельзя отделаться никак, особенно если раз они вздумали прицепиться, а они вздумали и прицепились к вывеске: — Если б я вздумал, например, положим, гулять по Невскому, — кому-нибудь непременно вздумалось бы думать о том, зачем, дескать, он гуляет по Невскому? Что это значит?

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Капла пурӑнасси йӑлӑхтарсан, хама валли ӗҫ шырӑп, кирек мӗнле ӗҫ те юрать, — ӑҫта? — ӑҫта пулать унта.

Когда праздность надоест, я буду искать себе дела, какого, все равно, — где? — где случится.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах ҫын мӗн чӑтма ҫук пуличченех хӑй пӗрре хӑнӑхнӑ пурнӑҫпа пурӑнма тӑрӑшать; пурнӑҫра эпир кирек хӑҫан та ҫӗннине хирӗҫ тӑма хӑтланатпӑр, ҫак кӑмӑла вара урӑх ним те тума май юлмасан тин пӑрахатпӑр.

Но человек до последней крайности старается сохранить положение, с которым сжился; в основной глубине нашей природы лежит консервативный элемент, от которого мы отступаем только по необходимости.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпир санпа, кирек мӗн пулсан та, туссем пулмасӑр пултараймастпӑр?

Ведь мы с тобою, что бы ни случилось, не можем не быть друзьями?

XXIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эпӗ сан вырӑнта, Александр, эсӗ мӗн каланинех каланӑ пулӑттӑм; ку ыйтура санӑн мӗнле те пулин вырӑн пур тесе эпӗ сан пекех тӗслӗхшӗн ҫеҫ калатӑп; вӑл пире никама та тивменнине пӗлетӗп эпӗ, эпир, ученӑйсем, пире тӗрӗс пек туйӑнакан пӗтӗмӗшле наукӑлла шухӑш-кӑмӑлсен интереслӗ енӗсем ҫинчен кӑна калаҫатпӑр; ун пек пӑхсассӑн, кашнинех кирек мӗнле ӗҫ ҫинчен те хӑй мӗнле шухӑшланӑ пек калать, вӑл мӗнле шухӑшласси вӑл ӗҫ ҫине мӗнле пӑхнинчен килет, сан вырӑнунта пулсан; сан пекех каланӑ пулӑттӑм тесе ҫак шухӑшпа анчах калатӑп та ӗнтӗ эпӗ.

— Я на твоем месте, Александр, говорил бы то же, что ты: я, как ты, говорю только для примера, что у тебя есть какое-нибудь место в этом вопросе; я знаю, что он никого из нас не касается, мы говорим только, как ученые, о любопытных сторонах общих научных воззрений, кажущихся нам справедливыми; по этим воззрениям каждый судит о всяком деле с своей точки зрения, определяющейся его личными отношениями к делу, я только в этом смысле и говорю, что на твоем месте стал бы говорить точно так же, как ты.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ӑнланатӑн-и эсӗ, мӗнле те пулин ҫынна, ну хуть хӗрарӑма, ҫак пирӗн шутпа кирлӗ мар тата чӑнахах та кирлӗ мар япаласем кӑтартни, — ну, кирек мӗнле япала пулсан та, пурпӗрех, — ҫавна кӑтартни сӗмсӗр, ирсӗр, намӑссӑр ӗҫ пулнине ӑнланатӑн-и эсӗ?

Понимаешь ли ты, что подвергать какого-нибудь человека — ну, хоть женщину, какому-нибудь из этих по-нашему с тобою и по правде вздоров, — ну, какому-нибудь, все равно, понимаешь ли ты, что подвергать этому гадко, гнусно, бесчестно?

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫак савӑнӑҫ ҫыннӑн мӗнпур ытти савӑнӑҫӗсенчен те пысӑкрах; ҫыннӑн ытти кирек мӗнле савӑнӑҫӗ те, сайра тӗл пулса, питӗ хӑвӑрт иртсе каять пулсан, ку савӑнӑҫ вара кулленхи савӑнӑҫ пулӗ.

Эта радость выше всех других личных радостей; что во всякой другой личной радости редкая, мимолетная высокость, то в ней обыкновенный уровень каждого обыкновенного дня.

XX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех