Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Катька (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Катька ӳлесе йӗме чарӑннӑ ӗнтӗ, вӑл ӗсӗклесе кӑна йӗнӗ, хӑй сӑмсине йӗпе тутӑрпа тытса тӑнӑ.

Катюша уже не ревела, а только всхлипывала, придерживая мокрый платок у переносицы.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ҫав вӑхӑтра Вострецова Катька сӑмсине катни ҫинчен, вӑл пӗтӗм сасӑпах ӳлесе йӗни ҫинчен Наткӑна пӗлтерчӗҫ.

В это время Натке сообщили, что Катюша Вострецова разбила себе нос и ревёт во весь голос.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ку ӗнтӗ «Катька» тенине пӗлтерчӗ.

Это значило: Катька.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Шыв турттараканӑн хӗрӗ — Катька — нӳхрепре усал ҫурине курнӑ та — хӑраса ӳкнӗ!

Водовозова Катька видела чертика в погребе, — испугалась.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Манӑн туссем ҫук, шыв турттараканӑн хӗрӗ пӗр Катька пур та, ӑна та ман пата килнӗшӗн амӑшӗ хӗнет…

У меня — нету товарищей, одна Катька водовозова, так ее мать бьет за то, что она ко мне ходит…

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Катька, эсӗ ҫӳҫне кастарнӑ иккен!

— Катька, да ты подстриглась!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах сасартӑк ман умма хам лайӑх пӗлекен ӗлӗкхи Катька сиксе тухатчӗ, вӑл ахӑлтатса кулма юрататчӗ, «тласкаланецсем ырӑ суннӑ май похода тухнӑ Фердинант Кортес тата темиҫе кунран Гонолулу хулине кӗни» ҫинчен вуланӑ хыҫҫӑн ӑнран кайнӑ пек тӗлӗнсе тӑратчӗ.

Но вдруг в ней показывалась прежняя Катька, увлекавшаяся взрывами и глубоко потрясенная тем, что «сопровождаемый добрыми пожеланиями тлакскаланцев, Фердинанд Кортес отправился в поход и через несколько дней вступил в Гонолулу».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катька шартах сикрӗ, ман ҫине тӗлӗннӗ пек пӑхса илчӗ.

Катя вздрогнула и посмотрела на меня с изумлением.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эсӗ, Саня, мана ӗненмессе те пултаратӑн, — терӗ Катька чӑннипех, — анчах та эпӗ тӳррипе калатӑп, вӑл йӗрнине хам куҫӑмсемпе куртӑм!

— Ты можешь мне не поверить, Саня, — сказала Катя серьезно, — но я, честное слово, видела это своими глазами!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ вӗт вӑл — лӑп та шӑп манран: «Елена Робинзон» вуланӑ-и? тесе ыйтакан, лактометра пӑсакан, уншӑн манран ҫупкӑ туянакан Катька.

Что это и есть та самая Катька, которая когда-то спросила меня, читал ли я «Елену Робинзон», которая взорвала лактометр и за это получила от меня но шее.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сӑмахран, ӗнер эпӗ: Катька — ухмах! — теме пултарнӑ.

Вчера, например, я мог бы сказать: Катька — дура!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тепӗр кунхине, ирхи апат ҫиечченех-ха, эпӗ швейцарскине чупса кайса Катя патне шӑнкӑртаттартӑм: — Катька, санӑн аҫу ҫурҫӗр полюсне тухса кайнӑ-и вара?

На другой день, еще до завтрака, я побежал в швейцарскую и позвонил Кате: — Катька, разве твой отец отправился на Северный полюс?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑна Катька лайӑхах астӑвать, — вӑл вӗт ун чухне самаях пысӑкланнӑ пулнӑ.

Это прошение Катька прекрасно помнила — она была уже большая.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунтан тӗлӗнмелле, анчах та Катька нимӗн те ыйтса пӗлмест.

Это было очень странно, но Катька ничего не спрашивала.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катька итлесе выртать.

А Катька слушала.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫсенче, Катька ҫывӑрма выртсан, амӑшӗпе кукамӑшӗ пӗр вӗҫӗмрен калаҫса лараҫҫӗ.

особенно по вечерам, когда Катька ложилась спать, а мама с бабушкой все говорили и говорили.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мӗнле айван эсӗ, Катька!

— Какая ты дура Катька!

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кирек мӗнле пулсан та Катька ҫав вӑл!

Все-таки это была Катька!

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ку вӗт вӑл эпӗ ҫивӗт вӗҫӗнчен сӗтӗрсе ҫӳренӗ, юр ӑшне сӑмсапа тирӗнтернӗ Катька.

Но ведь это была Катька, которую я таскал за косу и тыкал носом в снег.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катька тесен — акӑ кам мухтанчӑк!

Катька — вот кто воображает!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех