Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлтӑртатса (тĕпĕ: йӑлтӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Январь уйӑхӗнчи тӗттӗм тӳпере ҫӑлтӑрсем ҫап-ҫутӑ йӑлтӑртатса ҫунаҫҫӗ.
Будто серебряная соль, выступили звезды на темном январском небе.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Яковӑн куҫӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ те, вӑл Шишигина куҫ хӗсрӗ.
Глаза Якова блеснули, он подмигнул Шишигину.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Утрав ҫинче Андрей сасартӑк сигнал вучӗ темӗнле пысӑк тискер кайӑкӑн куҫӗ пекех йӑлтӑртатса ҫутӑлса кайнине курчӗ.
Вдруг Андрей увидал, как на острове вспыхнули сигнальные огни, словно глаза чудовища.

8 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Анчах унӑн темӗнле тӗксӗм-симӗс тӗслӗ шӑрт ҫитӗнсе ларнӑ сӑн-питӗнчи куҫӗсем сасартӑк хаяр курайманлӑхпа йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Но глаза на его темном, заросшем какой-то зеленой щетиной лице вдруг загорелись ненавистью.

— Кунта та, ҫак хӑрушӑ вилӗм лагерӗнче те, пирӗн ҫӑлтӑр йӑлтӑртатса ҫунать!..
— Даже здесь, в этом страшном лагере смерти, сияет наша звезда!..

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Ыран йӑлтӑртатса ҫунма тытӑнать…
— Завтра будет…

Паян вӑл йӑлтӑртатса ҫунмасть.
Сегодня она не горит.

Унӑн сарӑ френчӗн сулахай ҫанни ҫинче кӗтеслесе ҫӗлесе лартнӑ темиҫе ылтӑн йӑрӑм йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.
На левом рукаве его желтого френча блестело несколько сшитых углами золотых полосок.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Сасартӑк бинокль кантӑкӗ ҫинче темӗн йӑлтӑртатса илчӗ.
Вдруг в стеклах блеснула какая-то вспышка.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Шураличченех хырса тасатнӑ урайпа пӳлме хӑмисем кашт йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.
Чуть мерцали выскобленные добела полы и тесовые переборки.

5. Тырӑпа тимӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Халь анчах сӑрланӑ, мастикӑпа сӑтӑрнӑ урай йӑлтӑртатса выртать.
Свежевыкрашенные и натертые мастикой полы блестели.

3. «Вӗҫме хатӗрлен!» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫивиттисемпе карнизсем ҫинчен пӑр шӑрҫисем ярӑмланнӑ, хӗвел ҫинче йӑлтӑртатса, унта та кунта тумла вӗҫсе иртет; кашнине уйрӑм илсен, вӗсем пӗр сисӗнмесӗр тумланӑ, анчах пурте пӗрле вӗсем МТС-ӑн пысӑк килкартине кӗмӗл тӗспе ҫутатнӑ, янравлӑ сасӑпа тултарнӑ.
С крыш и карнизов свисало ледяное кружево, и то там, то здесь сверкнув на солнце, пролетали быстрые капли, каждая из них в отдельности была мгновения и незаметна, но все вместе они наполняли большой двор МТС серебром и звоном.

Юрпа витӗннӗ уйсем йӑлтӑртатса выртаҫҫӗ.
Поля, покрытые снегом, сверкали.

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫак самантра унӑн ҫӑмламас куҫхарши айӗнчи куҫӗсем ӑшшӑн та чеен йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Глаза Нестерова при этом добродушно и лукаво блеснули из-под нависших мохнатых бровей.

Тепӗр минутран сӑмсах леш енчи тӳпе каллех йӑлтӑртатса илчӗ.
Через минуту небо за мысом опять сверкнуло.

Сӑрӑ тӗтреллӗ тавракурӑмра хӑватлӑ вут ҫути йӑлтӑртатса илчӗ.
Серый, туманный горизонт озарила яркая вспышка.

Френсисӑн ватӑ куҫӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ.
Старческие глаза Френсиса блеснули.

Шуратман килти пиртен тунӑ таса скатерть сарнӑ сӗтел тавра венски пукансем лартса тухнӑ, сӑрланӑ урайӗ йӑлтӑртатса ҫеҫ тӑрать, чӳрече патӗнче, катка ҫинче фикус илемленсе ларать.
Вокруг стола, накрытого свежей скатертью из сурового полотна, стояли венские стулья, крашеный пол блестел, возле окна красовалась кадка с фикусом.

Хӗвелтухӑҫ енче ылтӑн тӗслӗ вӑрӑм йӑрӑм йӑлтӑртатса ҫунать.
На востоке горела длинная золотистая полоса.

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Потылихинӑн хӗвелпе пиҫӗхсе кайнӑ типшӗм сӑн-сӑпачӗ ҫинче янкӑр-кӑвак хӗсӗк куҫӗсем йӑлтӑртатса илчӗҫ.
На сухом загорелом лице Потылихина ярко и быстро, что молния, сверкнули прищуренные ярко-голубые глаза.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика