Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вилнисене (тĕпĕ: вил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапӑҫу пулса иртнӗ кун, вӑл вилнӗ кун та ҫав тери сивӗччӗ, — вилнисене вӑл сивӗ, ҫав самантрах хӑйӗн хыпкӑчисемпе тытса, вӗсен кӗлеткисенчен чул туса хунӑ.

В день боя, в тот день, когда он погиб, тогда уже стоял трескучий мороз и моментально хватал в свои клещи убитых, обращал в камень их тела.

I // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Хӗрлӗ Ҫар хӑвӑрт куҫса пынипе, вӑйлӑн пыра-пыра ҫапнипе, стрелоксен подразделенийӗсемпе артиллери атакисене пула нимӗн тума аптраса ӳкнӗ тӑшман хӑйӗн позицийӗсене пӑраха-пӑрахах тарать; ҫапӑҫу хирӗсенче вилнисене кӑна мар, аманнисене те пӑрахса хӑварать.

Противник, подавленный быстротой ее действий, силой натиска, превосходством в стрелковых и артиллерийских атаках, бросал позиции, оставляя на месте боя не только убитых, но и раненых.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн баракран вилнисене вунӑ ҫын тата аманнисене хӗрӗх ҫынна яхӑн илсе тухрӗҫ.

После этого побоища из барака вынесли десять человек убитых и около сорока раненых.

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вилнисене пӗр шӑтӑка пытараҫҫӗ.

Умерших хоронили в общих могилах.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вилнисене асӑнар!

— Помянем стариков!

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вилнисене пурне те пӗрле асӑнса кӗл тума пупӑн вӑй-хал ҫитмест ӗнтӗ.

На общую панихиду попа уже не хватает.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ветерана урапа кӳлсе килнӗ, халь вӑл пачӑшкӑ вилнисене асӑнса кӗл туса пӗтерессе лӑпкӑн та тӳсӗмлӗн кӗтсе тӑрать.

Ветерана впрягли в телегу, и он терпеливо и покорно ждет, пока батюшка отслужит панихиду.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вилнисене асӑнса кӗлтӑвас йӑлана ирттерчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Сыввисем вӗсем, вилнисене пула ҫеҫ сывӑ…

Живущие, которые живут потому, что не дожили те…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫапӑҫура пуля лекнӗ-лекмен вилнисене те, кайран суранпа вилнисене те.

На войне от свежих ран и не на войне от старых.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӗсемпех ҫӗнтерӳшӗн савӑнаҫҫӗ, вилнисене ӑсатаҫҫӗ, вӗсемпех тин ҫуралнӑ ачасене алӑ ҫинче сиктереҫҫӗ, вӑрҫӑ ишӗлчӗкне ҫӗклеҫҫӗ.

И с ними радуются победе и оплакивают убитых, с ними качают на руках новорожденного ребенка и поднимают из руин разрушенное.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир хамӑрӑннисем патне таврӑнтӑмӑр та вилнисене пытарма пикентӗмӗр.

Мы возвратились к своим и стали хоронить убитых.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Паляныця Павлюка хӗрлӗ бандит тесе ят парса, унпа ҫапӑҫса вилнисене питӗ чаплӑн пытарма шухӑш тытнӑ пулнӑ, анчах ку сӗнӗве Василий пуп пуҫпулса тӑракан эсерсен комитечӗ хирӗҫ пулнӑ.

Паляныця хотел было хоронить с треском, объявив Павлюка красным бандитом, но против этого был эсеровский комитет, во главе которого стоял поп Василий.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вилнисене васкаса пуҫтарчӗҫ те ҫав кунах нимӗн чап тумасӑрах пытарчӗҫ, мӗншӗн тесен кунта мухтанмалли нимӗн те ҫук.

Убитых поспешно отвезли на кладбище и в тот же день похоронили, без особой пышности, потому что хвастаться здесь было нечем.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Эпӗ те вилнисене асӑнам.

Я тоже мертвых помяну.

Виҫҫӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Нимӗҫсен пуҫлӑхӗсем вилнисене кӑна ҫунапа турттарма шанса параҫҫӗ, хӑйсем танкпа ҫӳреҫҫӗ, ун ҫинчен пӗлетӗр-и, пичче?

О том, что немецкие главари только мертвяков открытым саням доверяют, а сами в танках разъезжают, — об этом не знаете, дядя?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӗрӗ нимӗҫсене турттарма вилӗм пекех кичем, вилнисене — темӗн мар.

Подумал: живого лиходея везти — тоска бы смертная, а мертвяков — ничего.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Карчӑкӑн вилнисене асӑнса чиркӳре кӗлтутармалли кӗнеке пулсаччӗ, унта пӗтӗм тӑван-хурӑнташсен ячӗсене, чӗрри-вилни качкипех йӑлт ҫырса хунӑччӗ, — ӑна та туртса ятӑм.

У бабы книжка была поминальная, все сродствие там, живое и мертвое, прописанное, — тоже искурил.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пирӗн ӗҫ пӗчӗк — эпир чирлисене ҫеҫ сывататпӑр, вилнисене чӗртме вӗренеймен-ха.

Наше дело маленькое — мы только больных лечим, а мертвых воскрешать еще не научились.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах хӗрлӗрех тусан ҫинче тӗрмӗшнӗ, мӑлатукпа шакка-шакка кирпӗчсем ҫумӗнчен тӑм катӑкӗсене хӑйпӑтнӑ май вӑл кунта тахҫан кӗрленӗ пурнӑҫа, хӑйӗн мӗн пур ачисене — чӗррисене те, вилнисене те, вӑрҫӑра пуҫне хунӑ чи аслӑ ывӑлне Николая та — пӗрре ҫеҫ аса илмерӗ…

Но пока Корней суетился в красноватой пыли, сбивая молотком с кирпичей куски затвердевшего раствора, он не раз возвращался мыслями к той жизни, что когда-то шумела здесь, вспоминая всех своих детей — и живых, и тех, кто умер, и сложившего на войне голову старшего сына, первенца Николая…

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех