Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫакӑнта (тĕпĕ: ҫакӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ача чухне хӑй асар-писер ҫил-тӑман каҫсенче ҫакӑнта хӑпарса выртма юратнине аса илчӗ, халӗ те кунта хӑпарса выртнинчен амӑшӗ тӗлӗнесси ҫинчен шухӑшларӗ, анчах ун шухӑшӗсем арпашӑнса кайрӗҫ те, вӑл кӑтӑш пулчӗ.

Он вспомнил, как мальчишкой любил забираться сюда в дикие вьюжные ночи, подумал о том, как удивится его озорству мать, но тут мысли его смешались, и он задремал.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тулӑ ҫине, вӑл килессе тата ҫакӑнта выртса канасса пӗлнӗ пекех, такам кӗрӗк пиншакпа минтер пырса пӑрахнӑ.

На рассыпанной пшенице лежали полушубок и подушка — словно кто-то знал, что он приедет и захочет здесь вздремнуть.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шыв тулса чакнӑ хыҫҫӑн ҫарансенче нумай пӗчӗк пулӑсем шывпа пӗрле каяймасӑр типпе тӑрса юлаҫҫӗ; ҫавӑн пекех ҫакӑнта та, темиҫе пин халӑх пырса кайнӑ хыҫҫӑн, темиҫе пӗчӗк ачасем тӑлӑха тӑрса юлнӑ.

Как после схлынувшей воды, которая неслась по лугам и дорогам, остаются в песке и траве мелкие рыбы, запоздавшие убраться вместе с водой и обреченные биться и задыхаться в пыли под знойными лучами солнца, так и здесь осталось после схлынувшего многотысячного народного потока несколько детей, обреченных на вечное сиротство или на смерть.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Ҫуркунне, шывсем чакнӑ хыҫҫӑн ҫарансенче, таса вырӑнсенче нумай ҫӗрте ҫӗнӗрен хунӑ хӑйӑр, пыльчӑк тӗмисем юлаҫҫӗ; ҫавӑн пекех ҫакӑнта та, аслӑ Ҫӗпӗр хирӗнче, ҫулла ҫӗнӗ ҫӗре куҫас шухӑшпа ҫӳренӗ ҫынсем хыҫҫӑн, пӗр вӑрман хыҫӗнче нумай ҫӗнӗ вилнӗ ҫын тӑприсем юлнӑ.

Как после весеннего разлива рек остаются на просыхающих лугах новые бугры песку и ила, нанесенные половодьем, так и здесь, на широком сибирском поле, после летнего движения переселенцев осталось за лесом много новых могил.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Куҫ хӗррипе аяккалла пӑхса илсе, лӑпах ҫакӑнта курчӗ те Иван Алексеевич ҫичӗ ҫулсенчи арҫын ача амӑшӗн аркинчен ҫакӑнса йӑлӑннине; вӑл, хӑраса улшӑннӑ питҫӑмартисем тӑрӑх ҫумӑр шывӗ пек куҫҫуль юхтарса, ҫӑри-ҫари ҫухӑрса, чуна кӑларса илес пек вичкӗннӗн кӑшкӑрса ячӗ:

И вот тут-то Иван Алексеевич, глянув искоса в сторону, увидел, как мальчишка лет семи вцепился в подол матери и со слезами, градом сыпанувшими по исказившимся щекам, с визгом, истошно закричал:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ак ҫакӑнта, ҫак ҫыр хӗрринче пуҫланчӗ пулас пирӗн юрату, Григорий.

— А ить, никак, наша любовь вот тут, возле этой пристани и зачиналась, Григорий.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫакӑнта тин вӑл караванне ҫурӑм хыҫне ҫакрӗ, кӗске хӳреллӗ Саратов лашине «кайма пултарнӑ таран» хытӑ ячӗ.

Только там перекинул он ремень карабина через плечо, начал вовсю «выжимать» из куцехвостой саратовской лошаденки несвойственную ей резвость.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юшкӑн ҫине чӗркуҫҫи таран кӗре-кӗре ларса, пӗр аллӑ чалӑш пек кайрӗҫ-и те, ҫакӑнта вара сылтӑм фланг енчен кӑшкӑрнӑ сасӑсем илтӗнчӗҫ: «Хыҫа ӳкеҫҫӗ!» «Казаксем!», «Хупӑрларӗҫ!»

Прошли саженей пятьдесят, по колено увязая в иле, и вот тут-то с правого фланга покатилось по цепи: «Обходят!», «Казаки!», «Окружили!»

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пар каласа пӗтерме: манӑн ав ак ҫакӑнта сурса ыратать, пӗрмаях чуна вӑтӑрса хӗсет…

Дай мне сказать: у меня вот тут сосет и сосет, кортит все время…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗлетӗн пулсан, ҫакӑнта тин манӑн алӑ-ура итлеми пулчӗ, вырӑнтан тапранаймастӑп, хуть ҫӗр тӗпне анса кай!

И только тут, знаешь, отнялись у меня ноги и руки, не могу двинуться, да и баста!

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ҫакӑнта, анне куҫӗ умӗнче выртиччен, вилмеллеччӗ сан ӑҫта та пулин Прусси ҫӗрӗнче!» — хӑй ӑшӗнче пиччӗшне ӳпкелесе каларӗ те Григорий, виле ҫине пӑхса илсе, сасартӑк кӑвакарса кайрӗ.

«Лучше б погиб ты где-нибудь в Пруссии, чем тут, на материных глазах!» — мысленно с укором говорил брату Григорий и, взглянув на труп, вдруг побелел.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫакӑнта сикрӗҫ, ак йӗрӗсем.

— Сюда они прыгали, вот следы.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Турӑ курать, ҫакӑнта пӑчланатпӑр!..

Видит бог, погибнем!..

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫакӑнта каланӑ та ӗнтӗ Суворов хӑйӗн чаплӑ сӑмахне.

Тут-то Суворов и произнес свою знаменитую фразу:

Пудра — пӑшал тарӗ мар // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

«Ҫакӑнта ӗнтӗ, — шутланӑ вӗсем, — ҫырма урлӑ каҫнӑ чухне, эпир Суворова тӗппипех пӗтеретпӗр».

«Вот тут, — решили, — при переправе, мы и уничтожим Суворова».

Кӗперсем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ҫакӑнта аса илнӗ те ӗнтӗ Суворов Капелюха сӑмахӗсене.

Тут и вспомнил Суворов слова Капелюхи.

Кун пекки ӑҫта пулнӑ... // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Шӑпах ҫакӑнта вара, хутортан виҫӗ ҫухрӑмри сӑрт тӗлӗнче, вӗсене казаксем хӑвалама тытӑнчӗҫ.

И вот тут-то, в трех верстах от хутора, на гребне догнали их казаки.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халӗ те ҫапла пулчӗ — йӑнӑш турӑм: тухмаллаччӗ Ростовран пӗр виҫӗ кун маларах — ҫакӑнта вилмелле пулмастчӗ те пирӗн.

И вот зараз обидно — промаху дал: вышли б с Ростова на трое суток раньше — значит, не припало б тут смерть примать.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӗнер пирӗн казаксем тыткӑна илнӗ хӗрлемессене Вешкине хӑваласа кайма тухнӑ та пурне те ҫакӑнта вакласа тӑкрӗҫ…

Вчерась пленных, краснюков погнали в Вёшки наши казаки и поклали их…

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах шӑп ҫакӑнта пырса тухрӗ те сотник, шухӑ ут ҫӳллӗ хӳме ҫине ҫитсе тӑрӑннӑ пек, маларах курса ӗлкӗреймен чӑрмав ҫине: отряда казаксене харпӑр хӑй кӑмӑлӗпе ҫырӑнтарас вӑхӑт ҫитрӗ те, кӑмӑл тӑвакансем тупӑнмарӗҫ те.

Но тут-то и напоролся сотник, как ретивый конь на чересчур высокий барьер, на непредвиденное препятствие: дошла очередь записываться в охотники, а охотников-то и не оказалось.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех