Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Часрах сăмах пирĕн базăра пур.
Часрах (тĕпĕ: часрах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн часрах хӑйӗн шухӑшӗсемпе, ытла та кӗтмен-туман ҫӗртен килсе ҫитнӗ телейӗпе пӗччен ҫеҫ юласси килчӗ.

Ей хотелось поскорее остаться наедине со своими мыслями, со счастьем, которое пришло так неожиданно.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗншӗн — часрах?

— Почему это — скорее?

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Санӑн та, чӗнеҫпи, часрах качча тухмалла.

Тебе, зовутка, тоже надо поскорее замуж выходить.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ах, часрах килсе ҫиттӗрччӗ хӑть!

— Ох, хотя бы он поскорей пришел!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Часрах илсе кил!

Неси скорей!

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну-ну, часрах тупкала кӑҫаттуна, — васкатрӗ ашшӗ.

Куҫарса пулӑш

Вова хурлӑхӗпе савӑнӑҫӗ // Антал Назул. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 14 стр.

Сергей иртен пуҫласа каҫчен протезӗпе аппаланать, унӑн ҫав мӑй таранах тӑрантарса ҫитернӗ тыткӑнлӑхран — хевтесӗрлӗх тыткӑнӗнчен — часрах хӑтӑлса тухас килет.

С утра до ночи заполненные бесплодными попытками овладеть протезом, вырваться из опостылевшей беспомощности.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унӑн ҫак инструмента часрах хывса пӑрахас та куҫ курман ҫӗре тарас килсе кайрӗ.

Первым желанием было поскорее сбросить с себя этот инструмент и бежать прочь.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Малтан часрах илес те каяс, унтан — кунта апла мар та лере кун пек мар, сӑтӑрнать, хӗсет, кайрӗ вара темтепӗр…

Поскорей получить и айда, а потом — тут не так, там не эдак, трет, жмет, и понеслось…

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Халь вӑл, протез часрах илес тесе, операционнӑйне ним тӑхтаса тӑмасӑрах кайса сӗтел ҫине выртма та, ыратупа шикленӳ витӗр пӗр сӑмахсӑрах тепӗр хут тухма та хатӗр.

Он готов был немедленно пойти в операционную, лечь на стол и еще раз пройти через боль, страх, лишь бы скорее получить протез.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Часрах!

Куҫарса пулӑш

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл, пуҫне ӗнси ӑшне чикнӗскер, ыратакан ури ҫине килпетсӗррӗн таянса, сӑлтӑкласа, урамӑн шавлӑ юхӑмӗнчен часрах тарасшӑн, чун-чӗрене чулпа персе тӑкӑлтарнӑ пекех илтӗнекен ҫынсен вичкӗн сӑмахӗсенчен, вӗсем тӗлӗнсе пӑхнинчен хӑвӑртрах пытанасшӑн васкать.

А он, втянув голову в плечи, неловко приседая на больную ногу, торопился вырваться из шумного потока улицы, скрыться от людских взглядов и слов, что, будто камни, летели ему в душу.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӗсен часрах киле ҫитсе канмалла та, вӑй пухса, ыран каллех станоксемпе чертеж хӑмисем умне тӑмалла, шахтӑсене анмалла.

Чтобы завтра с новыми силами стать к станку, спуститься в шахту, занять место у чертежной доски.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Ҫывӑрса каяс часрах!» — хистет вӑл хӑйне, анчах ҫывӑрасси ҫук, пӗтнӗ: ун пуҫӗнче халь тин ҫеҫ курнӑ тӗлӗк.

«Уснуть скорее!» — приказывает он сам себе и вспоминает только что виденный сон.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ун часрах ҫак тыткӑнран тухса, ҫӳреме пуҫлас килет.

Было сильное желание скорее стать на ноги.

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Часрах!

Куҫарса пулӑш

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Часрах ир пултӑрччӗ.

Скорее бы наступило утро.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Вӑрат часрах!

— Буди скорей!

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Часрах!

Куҫарса пулӑш

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӑна те мӗнле, ӑнлантарса пама ҫук хаваслӑх тытса илнӗ, ҫавӑнпа ун часрах ҫӳле хӑпарас, ялкӑшса ҫиҫекен хӗвеле ҫывӑхран курас килет.

Просто им владел ничем не объяснимый восторг и очень хотелось поскорее выехать на-гора, поближе рассмотреть солнышко.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех