Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫерҫисем (тĕпĕ: ҫерҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Палисадник хыҫӗнчи ҫӑра ашкӑрса ӳснӗ акаци тӗмӗсем хыҫӗнче ҫерҫисем чӑрӑклатаҫҫӗ.

За палисадником в густо разросшихся акациях чирикали воробьи.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юлашкинчен хӗвел сӗвек ҫурт тӑррисем ҫинчен кусса анчӗ, ансӑр чӳречесем витӗр сӑрхӑнса кӗчӗ, лашасен сапаланчӑк ҫилхисем ҫине ӳкрӗ, пасарса кайнӑ тӗттӗм кӗтессине ҫутатрӗ, ҫи витти айӗнче, струпилсем хушшинче, ҫерҫисем ҫӑтӑлтатса чӗвӗлтетме пуҫларӗҫ.

Наконец солнце стекло с покатой крыши, просочилось сквозь узкие оконца, зажгло лохматые лошадиные гривы, осветило опушенные инеем темные углы, и под самой крышей, в деревянных перекрытиях, запорхали и зачирикали воробьи.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫил лавсем ҫинчен ӳкнӗ утӑ пӗрчисене вӗҫтерсе ҫавӑрттарать, ут кӑкармалли вӑрӑм кашта патӗнче ватӑ ула курак сумлӑн уткаласа ҫӳрет, ун патӗнче ҫерҫисем хӗвӗшсе сиккелеҫҫӗ, пӗрре сывлӑша вӗҫсе хӑпараҫҫӗ, тепре тислӗкпе ҫемҫетнӗ ҫӗр ҫине сӑрӑ чул пек персе анаҫҫӗ.

Ветер гнал и крутил оброненные с возов клочки сена, у длинной коновязи важно прогуливалась старая ворона, около нее суетливо прыгали воробьи, то взмывая в воздух, то падая серыми комками на унавоженную землю.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫерҫисем ҫеҫ, ҫумӑра сиссе, сарай ҫунаттисемпе тип ҫапӑ куписем ҫинче хӗрсех чӗликлетеҫҫӗ.

Одни воробьи, словно перед дождем, оживленно чирикали под застрехами сараев и на залежах хвороста-сушника.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Писарьпе надзирательсем шуйханнӑ ҫерҫисем пек тӗрлӗ еннелле тапса сикрӗҫ.

Писарь и надзиратели разлетелись, как вспугнутые воробьи.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каллех, атака умӗнхи пекех, тӗнчене ҫутатакан хӗвеле, улӑм урисем патӗнче пытанса юлнӑ юра курчӗ, ҫерҫисем хуторта ҫуркуннехилле чӗриклетсе чӗвӗлтетнине илтрӗ, ҫывхарса ҫитнӗ эреветлӗ ҫурхи кунсен ытла та черченкӗ шӑршине туйрӗ.

Опять, как и перед атакой, увидел он светившее миру солнце, притаявший снег возле прикладков соломы, слышал весеннее чулюканье воробьев по хутору, ощущал тончайшие запахи ставшей на порог дней весны.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ҫара ҫерҫисем!

— Босотва!

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн ыйхине ҫерҫисем пӳрт ҫунаттипе чӳрече хашакӗсем хыҫӗнче ҫуркуннехи пек ҫуйхашса чӗвӗлтетни татрӗ.

Разбудило его громкое, как весной, чулюканье воробьев под застрехами крыши и за наличниками окон.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пирӗн хуторта халӗ кавалерсем ҫатан ҫинчи ҫерҫисем майлах хунаса кайрӗҫ, — кӑшкӑрса юлчӗ хыҫалтан Шамиль.

У нас теперь по хутору кавалеров этих — как воробьев в хворосте! — горланил вслед ему Шамиль.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Картишӗнче пуҫтарса лартман ҫунасем тӑраҫҫӗ; ҫатан ҫумне йӑвантарнӑ ҫапӑ купи ҫинче ҫерҫисем чӗвӗлтетеҫҫӗ.

Во дворе стояли брошенные сани; в куче хвороста, наваленного возле плетня, чулюкали воробьи.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫерҫисем сӑхса пӗтернӗ йывӑр хӗвелҫаврӑнӑшӑн нӑках тулли шлепкисем ҫӗрелле усӑннӑ, пулса ҫитнӗ пӗрчӗсене тӑкса лараҫҫӗ.

Тяжелые, обклеванные воробьями шляпки подсолнухов, вызрев до предела, никли к земле, роняли опушенные семечки.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫапла каларӗ те харлаттарма тытӑнчӗ, вӑл хытӑ харлаттарнинчен хӑраса пахчари ҫерҫисем сывлӑша ҫӗкленчӗҫ.

И захрапел так, что воробьи, которые забрались было на баштан, поподымались с перепугу на воздух.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тухатмӑш сӗтел тавра уткаласа ҫӳреме пуҫларӗ, стена ҫинчи паллӑсем хӑвӑртрах улшӑнма тытӑнчӗҫ, ҫара ҫерҫисем те ӗнтӗ аялалла та ҫӳлелле, каллӗ те маллӗ вӑйлӑрах вӗҫеҫҫӗ.

Колдун стал прохаживаться вокруг стола, знаки стали быстрее переменяться на стене, а нетопыри залетали сильнее вниз и вверх, взад и вперед.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Мачча ҫумӗнче тенӗ пекех унталла та кунталла пысӑк ҫара ҫерҫисем вӗҫкелесе ҫӳреҫҫӗ, вӗсен мӗлкисем стенасемпе алӑксем ҫинче, лутра сак ҫинче вӗлтлеткелесе илеҫҫӗ.

Под потолком взад и вперед мелькают нетопыри, и тень от них мелькает по стенам, по дверям, по помосту.

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ерофей Кузьмичӑн пӗр шухӑш пулнӑ: ҫынна курӑнмалла мар, лӑпкӑн пурӑнас, калӑпӑр, ҫара ҫерҫисем пурӑннӑ пек, тенӗ вӑл.

Ерофей Кузьмич держался одного решения: жить тихо и незаметно, как живут, скажем, летучие мыши.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫерҫисем никамран хӑрамасӑр, шӑнса ларнӑ тислӗк куписем ҫинче сапаланса выртакан утӑ хушшинче сике-сике чакаланаҫҫӗ.

Воробьи беспрепятственно прыгали, роясь в замерзшем навозе и в набросанном сене.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ну, ҫерҫисем! — тенӗ вӑл хӑватлӑ сассипе.

— Ну вы, воробьи! — зычно говорила она.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫара ҫерҫисем кайра; штольнӑра юлчӗҫ.

Летучие мыши остались позади, в штольне.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя хунарӗн ҫутинчен хӑранӑ ҫерҫисем ачасем тавра ҫаврӑнма пуҫларӗҫ; вӗсен ҫуначӗсем хускатнӑ сывлӑш ачасен питҫӑмартисене пурҫӑн пек ҫемҫен пырса сӗртӗнет.

Вспугнутые светом Володиного фонаря, они закружились вокруг мальчиков; щеки ребят чувствовали шелковистое касание воздуха, стекавшего с крыльев нетопырей.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кусем нетопыри текен ҫара ҫерҫисем пулнӑ.

То были летучие мыши — нетопыри.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех