Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Умрихин (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫавӑн пек сехре хӑпнипе кирек камӑн та пулма пултарать вӑл! — пӗр кӳренмесӗр хирӗҫ тавӑрчӗ Умрихин.

— С такого страху небось и любого прохватить может! — без обиды возразил Умрихин.

XXVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫак самантра танк патне тӑмпа лапӑртанса пӗтнӗ Умрихин чупса ҫитрӗ, ун хыҫҫӑн вара — тӗрлӗ енчен — ытти боецсем те.

В это время к танку подбежал Умрихин, весь вымазанный в глине, а вслед за ним — с разных сторон — другие бойцы.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Лайӑхах курман эппин! — лӑпкӑн каларӗ Умрихин, ассӑн сывласа илсе.

— Плохо видал! — мирно, со вздохом возразил Умрихин.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кӑшт тӑрсан, Умрихин йӗри-тавра пӑхкаласа илчӗ те урмӑшрах сассипе Дегтяревран хуллен ыйтрӗ:

Немного спустя Умрихин, оглядевшись, спросил Дегтярева негромко и хриповато:

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах Озеров капитан йывӑррӑн кӑна сывласа илчӗ, гранатӑна Умрихин аллинчен илчӗ те ӑна епле пеме хатӗрлемеллине хӑй кӑтартса пачӗ.

Но Озеров, только вздохнув, взял из рук Умрихина гранату и сам показал, как надо готовить ее к броску.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӑлханакан Умрихин гранатӑна пиҫиххи ҫумӗнчен вӗҫертрӗ.

Волнуясь, Умрихин снял гранату с пояса.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Кӑтарткаланӑччӗ пире пӗррехинче… — пӑрӑнсарах калама пуҫларӗ Умрихин.

— Нам как-то раз показывали… — начал говорить Умрихин.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Вӑт канӑҫсӑр шуйттан! — мӑкӑртатса илчӗ Умрихин.

— Вот двужильный, дьявол! — ворчал Умрихин.

XVI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Фью-ю! — тесе, вӑрӑммӑн шӑхӑрса илчӗ Умрихин.

— Фью-ю! — протяжно свистнул Умрихин.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Тӗрӗс, атьсемӗр, — терӗ Умрихин.

— И верно, ребята, — сказал Умрихин.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ан кансӗрле! — терӗ Умрихин хыттӑн, чӗлӗмӗпе сулса.

— Не мешай! — сказал Умрихин громко, посасывая трубку.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ӑна манасси манман та-ха, — терӗ Умрихин пуринчен те, чӗлӗме ҫаплах-ха хӑй аллинчен вӗҫертмесӗр.

— Забыть-то не забыли, — сказал Умрихин, по-прежнему не выпуская из рук трубки.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Юрамасть! — хаш сывласа килӗшрӗ Умрихин та.

— Нельзя? — шумно вздохнув, согласился Умрихин.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Халь ӗнтӗ пурин те тата хытӑрах туртас килсе кайрӗ, Иван Умрихин каллех Юргин патнерех пырса ларчӗ те аптӑратма тытӑнчӗ:

Теперь всем еще сильнее захотелось курить, Иван Умрихин снова подсел к Юргину и начал надоедать:

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Махоркине кӑнтӑрлахи апат вӑхӑтӗнчех панӑ, анчах нихӑшӗн те хут ҫук, ҫавӑнпа ӗнтӗ Умрихин, ҫак инкеке пӗлсе, тӳрех отделеннӑй патнерех пычӗ: — Хут тупатпӑр-ши, сержант юлташ?

Махорку дали на обед, но ни у кого не было бумаги, поэтому Умрихин, зная эту беду, подошел прямо к отделенному: — Не найдется бумаги, товарищ сержант?

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Халӗ вӑл, ҫав Гитлер, — хӑйне хӑй асли вырӑнне хунӑ пекрех, пуринчен те ытларах пурӑннӑ ҫын пек, ҫӑварне тӗпренчӗксем ывӑткаласа, пуҫларӗ Умрихин, — халӗ вӑл тӳрех Мускав патнелле тӗллесе пырать.

— Теперь он, этот Гитлер, — с видом старшего, больше всех пожившего, заговорил Умрихин, издали кидая в рот крохи, — теперь он прямо на Москву метит!…

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Мӗн тӑвас тетӗн? — терӗ Умрихин.

— А что сделаешь? — сказал Умрихин.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Акӑ каллех чарӑнса тӑтӑмӑр ӗнтӗ, — салхун асӑрхаттарчӗ Умрихин.

— Вот и опять остановились, — невесело отметил Умрихин.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Умрихин!

Умрихин!

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Умрихин йывӑррӑн сывласа илчӗ, кӑвакал сӑмси майлӑ мӑн сӑмсине хыттӑн аяккалла шӑнкартрӗ те кӳренмесӗр, салхун ответлерӗ:

Умрихин вздохнул, шумно очистил в сторону вместительный утиный нос и ответил без обиды, сумрачно:

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех