Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫакӑнса (тĕпĕ: ҫакӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Колхозниксенчен кама та пулин курорта яриччен вӑл луччӑ ҫакӑнса килет!
— Да он скорее удавится, чем кого-нибудь из колхозников на курорт пошлет!

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Паллах, вӑл ун чухне хаклӑ тӑракан хром атӑ тӑхӑнман, ҫӑпатапа ҫӳренӗ, ашшӗ пасарта пӗрре чаплах мар атӑ туянса панӑ, вӑл ӑна уявсенче ҫеҫ тӑхӑннӑ, ахаль чухне тикӗт сӗрнӗ атти стена ҫинче ҫакӑнса тӑнӑ.
Конечно, он тогда не носил дорогих хромовых сапожек, а топал в лаптях, а когда отец купил ему на базаре грубо сшитые сапоги из яловой кожи, то надевал их только по праздникам, все остальное время сапоги висели на стене, густо смазанные дегтем.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тужуркӑ хӑрах хулпуҫҫи ҫинче ҫакӑнса юлчӗ, ҫурри уҫӑлнӑ кӗпе ҫухи айӗнчен унӑн ҫӑм пусса илнӗ кӑкӑрӗ курӑнчӗ.
Тужурка повисла на одном плече, в полурасстегнутом вороте рубахи открылась его заросшая дремучим волосом грудь.

Пӳртри япаласем тахҫантанпах асра юлнӑ, анчах тӗлӗнмелле — вӗсем пурте; мачча пӗрени ҫине ҫапса хунӑ тимӗр ункӑ та (ун ҫинче тахҫан Корней ачасене сиктерсе ҫывӑрттарнӑ сӑпка ҫакӑнса тӑнӑ), алӑк патӗнчи пӗрене ҫине ӗмӗрлӗхех ҫапса хунӑ тутӑхнӑ ҫекӗл те (ӑна тахҫанах, Корнейӑн хӑйӗн лаша пулнӑ чухнех ҫапнӑ, ҫекӗлӗ ҫине хӗлле лаша таврашӗ ҫакнӑ) мачча ҫинчи тусан витӗр курӑнакан краҫҫын лампи ҫунса хуратнӑ ҫаврашка та; кӗтесри тахҫан сенкер сӑрӑпа сӑрланӑ, халӗ сӑрӗ сӗвӗнсе пӗте пуҫланӑ ҫӳлӗк те (юлашки ҫулсенче ывӑлӗсемпе хӗрӗсем, турӑшсене илсе, унта хӑйсен кӗнекисемпе тетрачӗсене хунӑ) — ҫаксем пур-те куҫа ҫӗнӗлле курӑнаҫҫӗ.
Было удивительно, что все открывалось будто заново, хотя хранилось в памяти давным-давно, — и ввинченное в потолочную балку железное кольцо, на котором когда-то висела детская люлька, баюкавшая его ребятишек, и ржавый крюк, навечно вбитый в стену около порога еще в ту далекую пору, когда у Корнея была своя лошадь и на крюк зимой вешали сбрую, и проступивший даже сквозь пыль на потолке обгорелый кружок от керосиновой лампы, и облезлая, когда-то крашенная голубой краской полка в углу, куда в последние годы, сняв иконы, сыновья и дочери складывали свои учебники и тетради…

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Никитӑ Серафимӑна каҫхи апат тума мӗн те пулин хатӗрлеме хушрӗ, стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан хура ещӗклӗ телефон патне пырса, ун аврине кӑрӑлтаттарчӗ.
Попросив Серафиму что-нибудь приготовить на ужин, Никита подошел к висевшему на стене черному ящику телефона и закрутил ручкой.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун ҫинчи мӑкӑрӑлса тӑракан хура номер ҫине картус сӑмси пек шуҫ айӗнчен ҫутӑ ӳкет; хӳме хыҫӗнче лӑпсӑркка ватӑ хурӑн ларать, ун ҫаралнӑ турачӗсем хушшинче ҫӑварне карнӑ пысӑк кайӑк пек шӑнкӑрчӑ йӑви ҫакӑнса тӑрать.
падавшим из-под железного козырька на черный выпуклый номер; за изгородью высилась старая раскидистая береза, среди оголенных ветвей ее торчал скворечник, как большой птенец с разинутым клювом.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗтӗм ӑш-чик ыратать ӗнтӗ, пӗр чӗрӗ вырӑн та ҫук, хуть те ҫакӑнса вил, анчах телейсӗр тӑлӑх турата шел, ӑҫта кайтӑр-ха вӑл мансӑр?
Изболелась душой — живого места нет, хоть впору руки наложить, да сироту горемычного жалко, куда он без меня?

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ Костя ҫемҫе вырӑн ҫинче вӗриленсе выртать, ҫыпӑҫакан, куҫсене тултарса тӑракан вӗри тӗтре витӗр пӑхнӑ пек, хӑй тӗлӗнче ҫакӑнса тӑракан сентрене, стенасем ҫинчи тӗтреллӗ мӗлкесене, хулӑн мачча пӗрени ҫинчи лампӑн чӗтресе тӑракан ҫаврака мӗлкине курать.
А вот Костя лежит в жару, разметавшись на мягкой постели, и как сквозь горячий, липкий, заливающий глаза туман видит нависшие над ним полати, и мглистые тени на потолке, и зыбкий, дрожащий кружок от лампы на толстой матице.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коридорӑн икӗ енӗпе те дерматин сӑрнӑ алӑксем ҫинче пайсен ячӗсене ҫырнӑ кантӑк табличкӑсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, стенасем ҫинче хӗрлӗ пусма ҫине ҫырнӑ лозунгсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
По обе стороны коридора блестели на обитых дерматином дверях стеклянные таблички с названиями отделов, на стенах висели кумачовые лозунги.

Пушӑ стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан сехет килти пек, чуна лӑплантармалла шакканӑ.
Успокаивающе-домовито постукивали на голой стене ходики.

Халӗ ун алли бинт ҫинче ҫакӑнса тӑман ӗнтӗ, анчах вӑл ӑна, кам та пулин асӑрхамасӑр лектересрен хӑранӑ пек, кӑкӑрӗ ҫумӗнче тытса тӑнӑ.
Рука его уже не висела на перевязи, но он бережно прижимал ее к груди, словно боялся, что кто-то неосторожно ее заденет.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл каласа та пӗтереймен — пӑшал сасси кӗрлесе кайнӑ, маччаран ҫакӑнса тӑракан пысӑк лампӑран унӑн тӑрпипе краҫҫынӗ сирпӗннӗ.
Договорить он не успел — грохнул выстрел, и висевшая над головами людей большая лампа брызнула стеклом и керосином.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кроватьпе юнашар эмелсемпе, кӗнекесемпе, хаҫатсемпе, ҫырусемпе тултарнӑ ҫаврака сӗтел ларать, ун хыҫӗнче авса тунӑ этажеркӑ курӑнать; ҫыру сӗтелӗ ҫинче кукурузӑ пуҫӗсем, темӗнле курӑк ҫыххисем выртаҫҫӗ: пӗр стенине пӗтӗмпех кӗнеке ҫӳлӗкӗ йышӑннӑ, ун карнисне вӗҫен кайӑксемпе мамӑк тирлӗ тискер кайӑксен кӗлеткисем сырса илнӗ; кровать тӗлӗнчи пӗчӗк кавир ҫинче икӗ кӗпҫеллӗ пӑшал чалӑшшӑн ҫакӑнса тӑрать: тепӗр стена ҫинче — килте тунӑ кӑнттамрах хашакаллӑ, тусан витнӗ картинӑ, ӑна ҫамрӑк чухне Бахолдин хӑй ӳкернӗ пулмалла: уҫнӑ чӳрече умӗнче, хӗвел ҫап-ҫутӑ ҫутатнӑ ешӗл картиш ҫине пӑхса, хӗр ларать.
Рядом с кроватью стоял круглый столик, заваленный лекарствами, книгами, газетами, письмами, за ним высилась плетеная этажерка; па письменном столе валялись початки кукурузы, пучки каких-то трав; одну стену целиком занимала книжная полка, на карнизе ее ленились чучела птиц и пушистых зверьков; коврик над кроватью наискосок перечеркивала двустволка; на другой стене висела запыленная картина в самодельной грубоватой раме, кажется, написанная самим Бахолдиным в молодые годы: девушка сидит у раскрытого окна и смотрит на залитый солнцем зеленый двор.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, хывӑнма ирӗк ыйтмасӑрах, хӑмӑр плюш жакеткине хӑвӑрт хыврӗ те, уйӑх ҫути пек йӑл-йӑл туса тӑракан пурҫӑн вӗҫне кӑкӑрӗ ҫине тытса, икӗ чӳрече хушшинче ҫакӑнса тӑракан тӗкӗр патне пычӗ.
Не спрашивая разрешения, она быстро сняла коричневую плюшевую жакетку и, набросив переливающийся лунными бликами конец материи на грудь, подошла к висевшему в простенке зеркалу.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Пробатовӑн пиншакки ҫинче пӗр ҫип вӗҫҫӗн анчах ҫакӑнса тӑракан тӳмене тытса пӑхрӗ.
Она тронула на его пиджаке болтавшуюся на одной нитке пуговицу, покачала головой.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Стена ҫинче сехет шаккать, унӑн вӑчӑри ҫинче симӗсрех тӗслӗ кӗленче тукмак ҫакӑнса тӑрать, килте тӗртсе тунӑ йӑрӑмлӑ-йӑрӑмлӑ палас ҫинче тӗл-тӗл хӗвел шевлисем выртаҫҫӗ.
На стене стучали ходики с зеленоватой стеклянной шишкой на цепочке, на полосатых самотканых половиках лежали солнечные пятна.

Вӑл, сывпуллашса, ачасене тытса ачашларӗ, ӗлӗк турӑш ҫакӑнса тӑнӑ, халӗ темӗнле уяв плакачӗ вӗлкӗшекен тӗпелти кӗтеселле ҫаврӑнса пӑхрӗ те, ассӑн сывласа, алӑк урати урлӑ ярса пусрӗ.
Приласкав на прощанье ребятишек, он оглянулся на передний угол, где раньше висела икона, а теперь полыхал какой-то праздничный плакат, и, вздохнув, шагнул через порог.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени аппӑшӗн уҫӑ сассине — ун сасси шак чул ҫийӗн шӑнкӑртатса юхакан шыв сасси пек илтӗнет — кӑмӑллӑн кулса итленӗ май, килте тунӑ этажеркӑ ҫинчи кӗнекесене, кантӑк ӑшӗнчи хӗррисене тӗслӗ хутпа ҫавӑрнӑ сӑн ӳкерчӗксене васкамасӑр пӑхса ҫӳрерӗ, тӑванӗсем тӗрлӗ сӑрпа илемлетнӗ плакатсем юратнинчен тӗлӗнчӗ, — тахҫан турӑш ҫакӑнса тӑнӑ малти кӗтесе пӗтӗмпех ҫавнашкал плакатсем ҫыпӑҫтарса хунӑ.
Ксения с улыбкой слушала звонкий голос тетки — словно бежал, перепрыгивая через камешки, журчащий ручеек — и неторопливо расхаживала по избе, разглядывая книжки на самодельной этажерке, редкие фотографии под стеклом, отделанные по краям цветной бумагой, дивилась пристрастию родственников к ярким красочным плакатам, которыми был обклеен весь передний угол, где когда-то висела икона.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах пӳртре ҫенӗкринчен нумаях ҫутӑ мар — клеенкӑпа витнӗ тӑваткал сӗтел тӗлӗнче тӑрпасӑр, пысӑках мар хӑюне антарнӑ ҫиччӗллӗ лампӑ ҫакӑнса тӑрать, хӑйӑвӗнчен тӗтӗм ҫип пек тӑсӑлать, мачча ҫине унӑн вылянчӑк мӗлки ӳкет: шупка тӗксӗм ҫутӑ ҫывӑхри тӗттӗме кӑна сирет, сӗтелтен виҫ-тӑват утӑмри ҫитсӑ чаршав карнӑ сарлака йывӑҫ кроватьпе лутра сентре аран-аран курӑнаҫҫӗ, стена ҫумӗнчи савӑт-сапа шкапӗн кантӑк алӑкӗсем тӗксӗммӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫур пӳрте йышӑннӑ пысӑк вырӑс кӑмаки хыҫӗнчи шӑратса тунӑ кивӗ кӑмканран шултра тумламсем таз ҫине пӑнт-пӑнт тумлаҫҫӗ.
Однако в избе было ненамного светлее — над квадратным, покрытым клеенкой столом висела семилинейная лампешка без стекла, с прикрученным фитилем, он пускал тонкие струйки копоти, отбрасывая на потолок текучие тени; неверный, сумеречный свет раздвигал лишь близкую темень, а уже в трех-четырех шагах от стола с трудом можно было различить широкую деревянную кровать, задернутую ситцевым пологом, низко нависшие полати; посудный шкафчик в простенке тускло отсвечивал стеклянными дверцами; из старинного литого рукомойника возле большой, занимавшей пол-избы русской печи звонкими горошинами падали в таз крупные капли.

Малти пӳлӗмре пушӑ та ҫара, стенасем ҫинчен тусанлӑ шпалер таткаланчӑкӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, анчах, темӗнле япӑхса кайнӑ пулин те, сарлака мачча хӑмисем тӗксӗм хунар ҫутинче те ӑшӑра нумай ҫулсем хушши пурӑннӑ типӗ, йывӑҫӑн вут чулӗнни пек сарӑ тӗсӗпе йӑлтӑртатаҫҫӗ, ытама кӗрейми хыр пӗренесенчен пуранӑ стенасене тӗплӗн мӑкланӑ; тачӑ хӗснӗ урайӑн тахҫанхи сӑрӗ те кайман.
В горнице было пусто и голо, со стен свисали лохмотья пыльных обоев, но, несмотря на всю запущенность, широкие плахи потолка даже при тусклом свете фонарика отливали кремневой желтизной сухого, годы прожившего в тепле дерева; стены, срубленные из вековых, в обхват, сосен, были добротно проконопачены; плотно сбитый пол хранил следы давней покраски.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика