Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хаяррӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хаяррӑн (тĕпĕ: хаяррӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аслашшӗнни пек витер курӑнакан куҫӗсем ҫеҫ тӑрсан-тӑрсан хаяррӑн йӑлтӑртатса илнӗ.

Только в его прозрачных, как у дедушки, стоячих глазах мелькало иногда недоброе оживление.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ырханланнӑ, питне ҫуман, куҫӗсем хаяррӑн пӑхаҫҫӗ.

Они тусклой злобой блестели на худом, немытом лице.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шӑтӑртатакан курӑк ҫинче шултӑран ярса пусса, вӑл пӳрт патне пычӗ, алӑка хаяррӑн тытса уҫрӗ.

Крупно шагая по трескучему бурьяну, он подошел к хибарке и с остервенением дернул дверь.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара старик ҫине хаяррӑн пӑхса: — Асту! — тенӗ.

И, строго уставившись на дедушку, прибавил: — Смотри!

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврикӑн куҫӗсем хаяррӑн та чеен йӑлтӑртатрӗҫ.

Глаза Гаврика блеснули диким лукавством.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Эпӗ штабран тухиччен кунта пурте улшӑннӑ иккен; бухта халӗ сарӑ тӗслӗрех, хаяр ҫырансем хушшинче вӑл хӑй те хаяррӑн курӑнать, катаран, Полярнӑй ҫыранӗ патнелле майӗпен ҫеҫ пӗр пӗчӗк пӑрахут саркаланса килет.

Всё изменилось, пока я был в штабе: бухта стала теперь серая, строгая между серых, строгих берегов, и в глубине перспективы медленно двигался к Полярному какой-то разлапый пароходик.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ашшӗ ывӑлӗ ҫине хаяррӑн пӑхса илчӗ.

Отец строго посмотрел на сына.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хаяррӑн та ҫиленсе ӗҫлет — пурне те манӑн Катя хӑвӑртрах вилтӗр тесе тӑвать вӑл.

Трудятся ожесточённо, свирепо — всё для того, чтобы умерла моя Катя.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн кӑвакарнӑ мӑйӑхӗ хаяррӑн усӑнать.

Сурово вздрагивают седые усы, и глаза смотрят печально и сурово.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кас-кас кӗрлесе кайни, хаяррӑн авӑтни илтӗнет.

Ветер доносил оттуда еле слышное погромыхивание.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Нимӗн те мар! — мӑкӑртатса илчӗ вӑл, хута хаяррӑн лучӑркаса.

— Ничего, — бормотал он, все еще красный, сжимая бумажку в комок.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тӑшман самолетне ҫӗр вут-хӗм сирпӗтсе, хаяррӑн кӗтсе илчӗ.

Земля ответила на падение вражеского самолета негодующей вспышкой.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ну-и хӑтланатӑр та, мӗн калама! — мана итлемесӗр, хаяррӑн ятлаҫать Ромка.

— Наделали вы переполоху! — не слушая меня, сердито говорил Ромка.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр минутӑран Игорь каллех курӑнчӗ, пире куҫӗсемпе хаяррӑн виҫсе, вӑлтине вӑльт-вальт силлерӗ, унтан мӑн сасӑпа: — Пулӑ промыслине кайрӑм! — терӗ.

Через минуту он снова появился, смерил нас воинственным взглядом и, потрясая удочкой, изрек: — Иду на рыбный промысел!..

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ халӗ те, вокзала килсен, ҫавӑн пек туйӑм пуласран чӗрем шартах сикрӗ манӑн: ытти ҫынсем акӑ ман пекех такама кӗтсе илме пуҫтарӑннӑ, носильщиксем поезд патнелле васкаҫҫӗ, тӑрнаккай кондуктор, тирпейсӗр кӑвак мӑйӑхлӑскер, проводника темшӗн хаяррӑн ятлать.

И вот теперь, когда я приехала на вокзал, я вдруг испугалась этого чувства: другие люди, так же как я, пришли, чтобы встретить кого-то, носильщики бежали к поезду, некрасивый кондуктор с седыми грязными усами за что-то грубо ругал проводника.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антонович килтех-и тесе ыйтсан вӑл ман ҫине ҫиленчӗ: — Мӗн ыйтмалли пур, — терӗ вӑл хаяррӑн.

Она рассердилась, когда я спросила, дома ли Николай Антоныч: — Глупый вопрос, — сказала она строго.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман ҫине темме хаяррӑн пӑхрӗ, пуҫне ухса илчӗ те ман ҫумран мӑнаҫлӑн утса иртрӗ.

Она сурово встретила меня, только кивнула и гордо прошла мимо.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӳрлене пӗлмен сунасчӗ-ши унӑн, е ӗренкесӗр характерне пула ҫапла тӑватчӗ-ши, анчах вӑл ашшӗ ҫине пӑхса сӑмсине хаяррӑн нӑшлаттарса туртса илнине курсан, старик мӗншӗн инвалидсен ҫуртне куҫма васканине ӑнкарса илтӗм вара эпӗ.

Не знаю, был ли это хронический насморк или дурной характер заставлял её поминутно делать такое движение, но, когда я увидел, как она угрожающе шмыгнула на отца, мне сразу стало ясно, почему старику так хочется переехать в дом инвалидов.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ сената та ҫитрӗм, — терӗ вӑл хаяррӑн.

— Я дошёл до Сената, — наконец грозно сказал он.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн инструктор хаяррӑн тавлашнӑ вӑхӑтрах ҫепӗҫҫӗн кӑна «эсир» сӑмаха та хутӑштарать…

Мой инструктор самую страшную ругань соединяет с вежливым обращением на «вы»…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех