Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кайнине (тĕпĕ: кай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл хӑй мӗн тунине те ӑнланмасть, ӑҫта кайнине те курмасть, мӗн тума кайнине те пӗлмест.

Он не понимал, что делает, не видел, куда идёт, и не знал, зачем идёт.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫулҫӳревҫӗсем ватӑ моряк мӗншӗн тӗлӗнсе кайнине ӑнланаймарӗҫ.

Путешественники никак не могли объяснить удивление старого моряка.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак таса ҫӗре таркӑнсем мӑшкӑласа кӗрсе кайнине курсан, дикарьсем йӗркине пӗлмесӗр пеме пуҫларӗҫ, кӑшкӑрашса сывлӑша янтӑратма тытанчӗҫ.

Дикари, увидев, что беглецы кощунственно вторгаются в это священное место, подняли беспорядочную стрельбу и огласили воздух шумными криками.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсем кашни сукмак ӑҫталла кайнине пӑхса тухрӗҫ, вӗсен кукрисене, хӑш тӗлте анаталла, хӑш тӗлте тӑвалла кайнисене асӑрхаса юлчӗҫ.

Они проследили направление всех тропинок, их крутизну, их извилины.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫавӑнпа та унӑн Каи-Куму хӑйӗн тыткӑнҫисемпе ӑҫталла кайнине тем пекех пӗлес килет.

Поэтому мучительно хотелось узнать, куда повезёт своих пленников Каи-Куму.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫынсем ҫывӑхра пуррине пӗр сукмак та, туземецсем иртсе кайнине пӗр йӗр те кӑтартса памасть.

Ни одна тропинка не свидетельствовала о близости человека, ни один след не предупреждал о проходе туземцев.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тепӗр кун ирпе тӑна кӗрсен, вӑл шыв патне упаленсе пынӑ та, хӑйне каҫма тытӑннӑ вырӑнтан пӗр миль ытлашшипех илсе кайнине курнӑ.

На следующее утро, очнувшись, он пополз к воде и тут увидел, что течение отнесло его больше чем на милю в сторону от того места, откуда он начал переправу через реку.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Кӑна вӗсем каннибалла хӑтланнине тӗрӗсе кӑларас тесе ҫеҫ мар, ҫынна ҫиес йӑла мӗн пирки тухса кайнине ӑнланса илес тӗлӗшӗпе пӗлмелле пулать.

— Это необходимо помнить не для того, чтобы оправдать каннибализм, но для того, чтобы объяснить себе причины его возникновения.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Экипаж каҫарусӑр алхасса кайнине пула Джон Мангльсӑн ирӗксӗрех судно мӗнле пынине куҫ илмесӗр астуса пымалла пулнӑ.

Эта непростительная распущенность экипажа заставляла Джона Мавгльса непрерывно следить за управлением судном.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн юлашки сӑмахӗсем тӳрех Джон Мангльса тивеҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӑл, бриг команди хуллен ҫавӑрӑнкаланипе ӗҫ вӑраха кайнине курса, йӑл кулса ямасӑр чӑтаймарӗ.

Эта последняя фраза явно адресовалась Джону Мангльсу, который не мог сдержать улыбки при виде медлительности и неловкости команды брига.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн кӑранташӗ хут тӑрах хуллен чӑштӑртатать, вӑл ӗҫ малалла кайнине кура савӑнать, хӑйне килӗшнисене темиҫешер хут вуласа тухать.

Тихо шуршал ее карандаш по бумаге — и то, что ей особенно нравилось, она перечитывала по нескольку раз, искренне радуясь успеху.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тая хӑйӗн тусӗ хӑрушӑ сехетсем хыҫҫӑн кашнинчех вилнӗ ҫын пек шурӑхса кайнине курать, анчах Павел хӑйне яланах чӗрӗ, яланах лӑпкӑ тыткалать.

Тая находила своего друга после страшных часов ожидания мертвенно-бледным, но живым и, как всегда спокойно-ласковым.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павелӑн куҫӗсем ӑшшӑн ҫутӑлса кайнине кура ӗшеннӗ Берсенев шӑппӑн кулса илет.

Видя, как загорелись глаза Павла, усталый Берсенев улыбнулся.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӑй тарӑхса кайнине аран чаркаласа, вӑл сикчӗлӗн каласа хучӗ:

С трудом сдерживая свое негодование, она прерывисто заговорила:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Кама качча кайнине малтанах курмалла пулнӑ.

— Надо было смотреть, за кого выходишь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сӑран куртка тӑхӑннӑ ҫӳллӗ кӗлетке, туя ҫине йывӑррӑн тайӑнса, алӑк патӗнчен извозчик патнелле утса кайнине Бажанова чӳречерен чылайччен пӑхса тӑчӗ.

Бажанова смотрела из окна, как высокая фигура в кожанке, тяжело опираясь на палку, двигалась от подъезда к извозчичьей пролетке.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ман ҫумма эсир тем те ҫыпӑҫтарма пултаратӑр, анчах тӳрех калатӑп: кунта мана хӗрарӑмсем ҫиленсе кайнине илсен, вӑл пӗтӗмпех эпӗ вӗсем ҫине ҫавӑрӑнса пӑхманнинчен килет.

Можете мне припаивать что угодно, а то, что на меня тут бабье рассвирепело, так это потому, что на них не обращаю внимания.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унта вӑл Лычиковпа Николай хӑйӗнчен чылай мала кайнине курать.

Там с огорчением узнавал, что Лычиков и Николай уже ушли вперед.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Кам пӗлет ӑна, ҫав комсомолсем пирӗн ӑҫтан тухса кайнине.

— Кто его знает, як эти комсомолы у нас развелись.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павелӑн куҫӗсем лӑпкӑ пӑхаҫҫӗ, ҫамки ҫинчи хутлам кӑна вӑл тарӑн шухӑша кайнине систерет.

Впрочем, глаза Павла были спокойны, и о напряженности мысли говорила лишь складка на лбу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех