Шырав

Шырав ĕçĕ:

йывӑҫсем (тĕпĕ: йывӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫак ту тӑрринче вара, хуп-хура йывӑҫсем хушшинче, ырӑ шӑршӑллӑ тӗттӗм курӑк ҫинче, вӑрманӑн канакан ама-турри евӗр, ӑнланма ҫукла, питӗ-питӗ илемлӗ шур хӗрарӑм выртать.
И на этой горе, между черных деревьев, в темной пахучей траве, лежала, как отдыхающая лесная богиня, непонятная прекрасная белая женщина.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапла, пӗтӗмпех юмахчӗ ӗнтӗ: ҫав ҫурхи каҫӑн ӑшшипе тӗттӗмӗ те, йӗри-таврашри тимлӗн шӑпланса тӑракан йывӑҫсем те, хӑйпе юнашар, питӗ-питӗ ҫывӑхра ларакан шурӑ платьелле, аптӑрашкилле хӳхӗм хӗрарӑм та.
Да сказкой и были теплота и тьма этой весенней ночи, и внимательные, притихшие деревья кругом, и странная, милая женщина в белом платье, сидевшая рядом, так близко от него.

Йӑм-хӗрлӗ пӑнчӑсем юмансен тӑррисенче хӑравҫӑллӑн сиккелерӗҫ, ҫавна пула йывӑҫсем, е ҫуттӑн хӗрлӗ талккӑшне вӗлтӗрт туха-туха пӑхса, е каллех тӗттӗмелле пытанса, йӑшӑлтатма, сулланма пуҫланӑнах туйӑна-туйӑна тӑчӗ.
Багровые пятна пугливо затрепетали по вершинам дубов и казалось, что деревья зашевелились, закачались, то выглядывая в красное пространство света, то прячась назад в темноту.

Пӗтӗм раща ахлатса янӑ пек пулчӗ ҫак арӑсланла кӑшкӑрупа, ун тӑнкӑрти ахрӑмӗсем кӑрӑлтатса йывӑҫсем хушшисемпе чупа-чупа саланчӗҫ.
Казалось, вся роща ахнула от этого львиного крика, и гулкие отзвуки побежали между деревьями.

Икӗ пӳлӗмре лӑс туратлӑ йывӑҫсем тӑратчӗҫ — пӗри вӗҫен кайӑксем валли те тепри сӑсарсемпе пакшасемшӗн, хайсем ятарласа хатӗрленӗ хӑвӑлсемпе те йӑвасемпе.
В двух комнатах стояли развесистые деревья — одно для птиц, другое для куниц и белок, с искусственными дуплами и гнездами.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Савнӑ йывӑҫсем! — нӳрелнӗ куҫсемпе пӑшӑлтатрӗ вӑл.
Милые деревья! — прошептал он с влажными глазами.

Ак ҫак пӳлӗм, урам, йывӑҫсем, тӳпе, полк командирӗ, Андрусевич поручик, служба, ялав, салтаксем — кусем пурте Эпӗ мар.
Вот эта комната, улица, деревья, небо, полковой командир, поручик Андрусевич, служба, знамя, солдаты — все это не Я.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Йывӑҫсем шӑппӑн чӗтӗренсе илеҫҫӗ те хуллен хумханаҫҫӗ.
Деревья тихо вздрагивали и медленно качались.

Вӗсен хушшисенче унта та кунта яштака, тӳп-тӳрӗ тирексем, кӗлтумашкӑн тейӗн, турачӗсене тӳпенелле кӑнтарнӑскерсем, тем ҫӳллӗш хӑпарса тӑраҫҫӗ, ватӑ каштансем хӑйсен тӗреклӗ тӑррисене, чатӑр пекрех саркалантарса, анлӑн та мӑнаҫлӑн ывтӑнтарнӑ; йывӑҫсем пуш-пушах-ха, ҫара вуллисем хуран ҫех курӑнаҫҫӗ, ҫапах та куҫа, аран кӑна пулин те, вӗсем чи малтанхи тӗклӗ, савӑнӑҫлӑ симӗслӗхпе саралма пуҫлани палӑрать ӗнтӗ.
Между ними там и сям возвышались стройные, прямые тополи с ветками, молитвенно устремленными вверх, в небо, и широко раскидывали свои мощные купообразные вершины старые каштаны; деревья были еще пусты и чернели голыми сучьями, но уже начинали, едва заметно для глаза, желтеть первой, пушистой, радостной зеленью.

Утрав ҫинчи хаяр пуҫлӑхӑн ҫи-пуҫӗ мӗн тери начар пулнине вӗсем ан курччӑр тесе, эпӗ кӑшт аяккарах, йывӑҫсем хыҫнерех, кайрӑм та хытӑ кӑшкӑрса: — Ман пата капитана чӗнӗр-ха! — терӗм.
И, отойдя подальше, за деревья, чтобы они не могли рассмотреть, какая убогая наружность у грозного начальника острова, я крикнул: — Позвать ко мне капитана!

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ку сукмака йывӑҫсем лартнӑ чухне эпӗ юриех хӑварнӑччӗ.
Эту тропу я оставил при посадке деревьев.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ лартнӑ йывӑҫсем ҫирӗм ҫул хушшинче сӗм вӑрман пекех ҫитӗнсе ларчӗҫ.
Моя рощица за двадцать лет превратилась в дремучий лес.

Кунта йывӑҫсем Англиринчен нумай хӑвӑртрах ӳсеҫҫӗ.
Деревья растут здесь гораздо быстрее, чем в Англии.

— Вӗсем, сэр, ҫав йывӑҫсем айӗнче выртаҫҫӗ, — терӗ капитан, ҫывӑхри вӑрман еннелле кӑтартса.
— Они лежат под теми деревьями, сэр, — отвечал капитан, указывая на ближний лесок.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Анчах та тинӗс хӗрринче начар та вӗтӗ йывӑҫсем ҫеҫ ӳсеҫҫӗ.
Но у самого берега росли по большей части чахлые и мелкие деревья.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ку тӗлӗшпе ӗҫ чарӑнса тӑма пултараймарӗ: утрав ҫинче пит шултра йывӑҫсем ӳсетчӗҫ, вӗсенчен кимӗ кӑна мар, пысӑк флот та туса лартма пулать.
За этим не могло быть остановки: на острове росло столько гигантских деревьев, что из них можно было выстроить не то что лодку, а, пожалуй, целый флот.

Йывӑҫсем хушшине пытнтӑм пулин те, хытӑ шикленетӗп: тискер этемсем, утрав тӑрӑх чупкаласа ҫӳреме тытӑнсан, манӑн акнӑ уйсене, кӗтӗве, ҫурта курсан, кунта ҫынсем пурӑннине часах туйса илме пултараҫҫӗ, вӗсем вара мана шыраса тупмасӑр та чарӑнмӗҫ, тесе хӑрама пуҫларӑм.
Но и оставаясь в роще, я испытывал большое беспокойство: я боялся, что, если дикари начнут шнырять по острову и увидят мои возделанные поля, мое стадо, мое жилье, они сейчас же догадаются, что в этих местах живут люди, и не успокоятся, пока не разыщут меня.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ хам ҫурт таврашӗнчи йывӑҫсем хушшине пытанса тӑтӑм, тискер этемсене курас мар тесе, пӗр утӑм ярса пусма та хӑратӑп.
Я притаился в роще, окружавшей мой дом, не смея ступить шагу, чтобы не наткнуться на дикарей.

Вӗсем ҫӳллӗ мар йывӑҫсем ҫинче йӑвасем ҫавӑратчӗҫ, чӗпӗсем кӑларатчӗҫ.
Они вили гнезда на невысоких деревьях и выводили птенцов.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Крепость умне лартнӑ ҫамрӑк йывӑҫсем тахҫанах вӑрман пек ҫитӗнсе ларчӗҫ, ҫав вӑрманта вара тем тӗрлӗ кайӑк-кӗшӗк пурӑнатчӗ.
Молодые деревца, которые я насадил перед крепостью, давно разрослись в густую рощу, и в этой роще тоже поселилось множество птиц.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика