Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑл сăмах пирĕн базăра пур.
йӑл (тĕпĕ: йӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Берсенев кӑштах ӑшшӑн йӑл кулчӗ.

Берсенев слегка улыбнулся.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Апат питӗ вӑраха пычӗ; Берсенев Еленӑпа университет пурнӑҫӗ ҫинчен, хӑйсен шухӑшӗсемпе ӗмӗчӗсем ҫинчен калаҫрӗҫ; Шубин вӗсем калаҫнине ним шарламасӑр итлесе ларчӗ, малтанхи пекех пӑлханмасӑр, хӑй ҫине пӑхса йӑл кулакан Зоя енне кулӑшла, салхуллӑн пӑхкаласа, киленсе кайсах апат ҫирӗ.

Обед продолжался довольно долго; Берсенев разговаривал с Еленой об университетской жизни, о своих намерениях и надеждах; Шубин прислушивался и молчал, ел с преувеличенною жадностию, изредка бросая комически унылые взоры на Зою, которая отвечала ему все тою же флегматической улыбочкой.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Шубин каллех маччаналла тинкерчӗ; Zoé ӑна кӑштах йӑл кулса ответлерӗ.

Шубин опять возвел глаза к небу; Zoé ответила ему полуулыбкой.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Шухӑш-кӑмӑлне ярт уҫҫӑн палӑртакан шуранка сӑнлӑ хӗр сукмак хӗрринчи сак ҫинчен тӑчӗ, пӳрт алӑкӗ умӗнче хӑмӑр кӑвак пурҫӑн кӗпе тӑхӑннӑ хӗрарӑм курӑнса кайрӗ, вӑл тӗрленӗ батист тутӑрне хӗвелтен хӳтӗленсе пуҫӗ ҫине тытрӗ, ывӑннӑ пек ачашшӑн йӑл кулса илчӗ.

Молодая девушка с бледным и выразительным лицом поднялась со скамейки близ дорожки, а на пороге дома показалась дама в лиловом шёлковом платье и, подняв вышитый батистовый платок над головой для защиты от солнца, улыбнулась томно и вяло.

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл темӗнле айӑпа кӗнӗн йӑл кулчӗ те хӗрелсе кайрӗ.

Она улыбнулась почему-то виновато, лицо ее зарделось:

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Йӑл кулчӗ Наташа.

 — Наташа улыбнулась.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Мускавран маларах Берлинта кӗрӗпӗр-ха! — йӑл кулчӗ Наташа.

— Скорее в Берлине будем, чем в Москве! — Наташа опять улыбнулась.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Лайӑх ачасем, — ответлерӗ ӑна шкул начальникӗ, йӑл кулса.

Хорошие ребята, — сказал начальник школы и улыбнулся.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл платформа тӑрӑх хуллен каллӗ-маллӗ уткаласа ҫӳрет, пирус туртнӑ май хушӑран ман еннелле пӑха-пӑха йӑл кулса илет.

Он ходил по платформе, курил и лишь изредка улыбался мне в окно.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тумланасса та чаплӑ тумланнӑ, пурте йӑл кулаҫҫӗ…

И одеты красиво, и все улыбаются…

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Чӑн та, — Антонина Ивановна йӑл кулса илчӗ, — икӗ ачана, лешсем юлас темесен те, пурпӗр лартса хӑварнӑ вӗсем.

Правда, — Антонина Ивановна улыбнулась, — двух учеников они в классе все же оставили, хотя те и хотели уйти вместе со всеми.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Эпир тепӗр утрав шырӑпӑр, — терӗ Гленарван, Мак-Набс тӗртсе хунинчен йӑл кулмасӑр тӳссе тӑраймасӑр.

— Мы поищем другой пустынный остров, — сказал Гленарван, который не мог не улыбнуться замечанию Мак-Наб-са.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ахальрен мар калаҫнӑ хушӑра Каи-Куму йӑл кулать пулин те унӑн куҫӗсенче курайманлӑх пурри сисӗнет.

Неудивительно поэтому, что во время разговора взгляд Каи-Куму выражал глубокую ненависть, хотя рот его продолжал улыбаться.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унӑн юлашки сӑмахӗсем тӳрех Джон Мангльса тивеҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӑл, бриг команди хуллен ҫавӑрӑнкаланипе ӗҫ вӑраха кайнине курса, йӑл кулса ямасӑр чӑтаймарӗ.

Эта последняя фраза явно адресовалась Джону Мангльсу, который не мог сдержать улыбки при виде медлительности и неловкости команды брига.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гаврилов йӑл кулса илчӗ.

Гаврилов улыбнулся.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Тепре куриччен сывпулӑр, военком юлташ, — терӗ те вӑл, йӑл кулса ячӗ.

— До новой встречи, товарищ военком, — улыбнулась.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӑйне сасартӑк садран ҫул ҫине сирпӗнсе тухнӑ ҫынсем сырса илсен, вӑл вӗсен гимнастеркисем ҫинчи КИМ паллисене курать те именсе пек йӑл кулса ярать.

И, когда его внезапно окружили высыпавшие из садов на дорогу люди, он, увидав на гимнастерках значки КИМ, смущенно улыбнулся.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Окунев, Ольга тата ыттисем те Туфтӑна учраспредран кӑларма ыйтнине губком секретарӗ лӑпкӑн итлесе ларать, ларсан-ларсан йӑл кулса илет.

Секретарь губкома снисходительно улыбался, выслушивая требования Окунева, Ольги и других снять Туфту из учраспреда.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пӗр самантлӑха унӑн куҫӗ Аннӑн канӑҫсӑр йӑлтӑртатса ҫутӑлакан куҫне тӗл пулчӗ, Анна Дубавӑна ӑсатса йӑл кулса илнине асӑрхарӗ те чӳрече патӗнчен сасартӑк пӑрӑнчӗ.

Мельком столкнулся с неспокойным блеском глаз Анны, с грустью уловил ее прощальную улыбку Дубаве и порывисто отошел от окна.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Эпир те ҫавах, ылтӑнлӑ ҫӗрсем ҫинче пирӗн нимӗнле тивӗҫлӗх ҫук пулсан та, пӗр-пӗр самант йӑл кулса ярсан, пуян ҫынсем пулса тӑратпӑр.

— Даже мы с вами, не имеющие никакого права на эти россыпи, можем сделаться богачами, если случай улыбнётся нам.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех