Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Анна сăмах пирĕн базăра пур.
Анна (тĕпĕ: Анна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫук, ан калӑрах мана, — терӗ Анна Степановна чӗри патӗнчен тухакан туйӑмпа, — эпӗ ӑна хам куҫӑмпа курнӑ.

Нет, вы мне не говорите, — с силой сказала Анна Степановна, — я это видела своими глазами!

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Татаринов капитан историйӗ пирки Анна Степановна эпир кӗтмен-туман сӑмахсене каларӗ.

К истории капитана Татаринова Анна Степановна подошла с неожиданной стороны.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑш-хӑш ҫул Карск вӑхӑтӗнче вара (Заполярьӗнче августпа сентябрь уйӑхӗнче хамӑр пӑрҫӗмренсем Карск тинӗсӗнчен Совет пӑрахучӗсемпе ют ҫӗршывӑннисене ӑсатса ҫӳренӗ самантсене ҫапла калаҫҫӗ) ҫав куккӑшсемпе тӑванӗсем, Анна Степановна пекех, пысӑк сӑмсаллӑ, сухаллӑскерсем, ҫӳлӗ те ҫирӗпскерсем, килсе каяҫҫӗ.

Иногда во время Карской — так называют в Заполярье месяцы август и сентябрь, когда наши ледоколы проводят через Карское море советские и иностранные пароходы, — эти братья и дядя появлялись в доме, такие же высокие и крепкие, как Анна Степановна, с большими усатыми лицами, с большими носами.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӳртре, паллах ӗнтӗ, тӗп хуҫа Анна Степановна пулнӑ.

Главным человеком в доме была, разумеется, Анна Степановна.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна Володя пӳлӗмӗнче пуҫтарӑнакан кравать ҫине ман валли вырӑн сарса пачӗ.

Анна Степановна приготовила мне постель в Володиной комнате, на складной кровати.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна та кула-кула ун хыҫӗнчен утрӗ.

Анна Степановна тоже засмеялась и пошла за ним.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Володя театра юратать, — терӗ Анна Степановна, — ҫав тери юратать…

— Володя любит театр, — сказала Анна Степановна, — и ещё очень любит…

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Халӗ ӗнтӗ пӗр ҫурт ларать, — терӗ Анна Степановна, — урам тӑвасшӑнччӗ те, ҫаплах тӑваймаҫҫӗ-ха.

— А теперь стоит один дом, — сказала Анна Степановна, — а улицу собирались построить, да так и не собрались.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫумӑр ҫуса иртсен те хваттерте утса ҫӳренӗ пек туйӑнать, — терӗ Анна Степановна.

— Как дождь пройдёт, кажется, что идёшь по квартире, — сказала Анна Степановна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановнӑра темле авалхи вырӑссенни пекреххи темскер пурах.

В Анне Степановне было что-то старорусское.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна — ҫап-ҫамрӑк сӑн-питлӗ.

У Анны Степановны было совсем молодое лицо.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановна ҫӳлӗ те мӑнтӑр хӗрарӑм.

Анна Степановна, высокая, полная женщина.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тухтӑр арамӗ, Анна Степановна, таврӑнсан эпир чей ӗҫме лартӑмӑр.

Мы сидели за чаем, когда пришла жена доктора, Анна Степановна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Власьеьна, вӑл манӑҫнӑшӑн, пурне те каласа парайманшӑн кӳреннӗ пулин те, ку провинцинче пурӑнса вӑтанма вӗреннинчен килет пулӗ тесе, каҫарнӑ ӑна.

Анна Власьевна хотя и была недовольна ее беспамятством, но приписала оное провинциальной застенчивости и извинила великодушно.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анна Власьевна, вӑл таврӑнасса чунтанах кӗтнӗскер, ӑна ыйтусем парса хупланӑ, лешӗ ӑна хирӗҫ аран-аран каласа панӑ.

Анна Власьевна, нетерпеливо ожидавшая ее возвращения, осыпала ее вопросами, на которые Марья Ивановна отвечала кое-как.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Ним тума та пулман: Марья Ивановна каретӑна ларнӑ та патша ҫуртне кайнӑ, Анна Власьевна ӑна канашсем парса пиллесе янӑ.

Делать было нечего: Марья Ивановна села в карету и поехала во дворец, сопровождаемая советами и благословениями Анны Власьевны.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анна Власьевна, тӗлӗнсе кайса, чупкалама тытӑннӑ.

Анна Власьевна изумилась и расхлопоталась.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Марья Ивановна савӑнӑҫлӑн, тулли шанчӑкпа Анна Власьевна хваттерне таврӑннӑ.

А Марья Ивановна возвратилась к Анне Власьевне, исполненная радостной надежды.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анна Власьевна патне, тенине илтсен, вӑл, кулса: — А! пӗлетӗп.

Услыша, что у Анны Власьевны, примолвила с улыбкою: — А! знаю.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анна Власьевна кашни аллейӑн, кашни кӗперӗн историне каласа панӑ.

Анна Власьевна рассказала историю каждой аллеи и каждого мостика.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк. Суд // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех