Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Петро (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗтӗмпе илесшӗн каламастӑп, анчах Петро пирӗн ывӑл пулнӑ-и е кам, сан шутпа?

— Не к тому, что все забрать, но Петро-то сын нам был или кто, по-твоему?

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Килӗнче, ав, Петро вилнӗ хыҫҫӑн та ҫирӗп алӑра тытакан Ильинична, чӗрӗ упӑшкине улталаса пурӑннӑ Дарйӑн ӗнтӗ вилнӗскерне те парӑнмалла пулнӑ пек, ӑна ун пек-кун пек хӑтланма ирӗк памасӑр тарӑхтарчӗ.

А дома и после смерти Петра строгая Ильинична не давала ей воли, как будто Дарья, изменявшая живому мужу, обязана была соблюдать верность мертвому.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Петро вилӗмӗ уншӑн хӑйне кӑкарса хунӑ пӑява салтса яни кӑна пулчӗ.

Смерть Петра словно подхлестнула ее.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Петро ав, — чунӗ ҫӳлти патшалӑхра пултӑр та, — тӑван ывӑл тата пӗрремӗшӗ пулсассӑн та, кун пек марччӗ!

Вот Петро, покойничек, царство ему небесное, хотя он и родной сын был и первенький, а все не такой!

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫук… вилнӗ ывӑлӑм Петро, — чунӗ ҫӳлти патшалӑхра пултӑрччӗ, — пӗртте апла пулман!

Нет, покойничек Петро, царство ему небесное, куда лучше был!

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Питӗ юрататчӗ тата ҫӗре кӗнӗ Петро кӑшт йӳҫек те тӑкӑс тутӑллӑ палан куклине…

Покойный Петро так любил пирожки с горьковатой и вяжущей калиной…

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тавах-ха, Петро Богатырев вӗҫсе килчӗ, унсӑр ӗҫ пирки никампа пӗр сӑмах калаҫса илме пулмастчӗ…

Петро Богатырев, спасибо, прилетел, а то словом перекинуться не с кем бы…

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ Петро кумшӑн явап параймастӑп.

Я за кума Петра не ответчик.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пирӗн халӗ те совет влаҫӗ-ха кунта, Петро Григорич, анчах коммунистсемсӗр кӑна.

— А ить у нас, Петро Григорич, Советская власть зараз, за вычетом коммунистов.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро Богатырев хӑймине пуҫтарман сивӗ сӗте стаканран лӗрӗплеттерсе сыпнӑ хушӑра хӑй Дон правительстви хушнипе вӗҫсе килни ҫинчен каласа пачӗ.

Петр Богатырев, потягивая из стакана холодное неснятое молоко, рассказал о том, что прилетел он по поручению донского правительства.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Асатте — Петро Богатырева чи малтан кӗтсе илнӗскер — сехри хӑпнипе тӑнсӑр пулса ӳкнӗ карчӑкӗ выртакан тӑкӑрлӑка чупрӗ, округ правленийӗпе пӗрле декабрь уйӑхӗнче чакса кайнӑ ывӑлӗ пирки хыпар пӗлтерсе савӑнтарасшӑн пулчӗ.

Дед — первый встретивший Петра Богатырева — побежал в проулок, где лежала его поваленная ужасом старуха, хотел обрадовать ее сведениями о сыне Тихоне, отступившем в декабре с окружным правлением.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ирӗк парӑр ыйтса пӗлме: чӑнах эсир пултӑр-и ку, Петро Григорич?

— Позвольте узнать, истинно ли это вы, Петро Григорич?

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хайхискер майӗпен те тайкаланса утакан ҫын чӑн-чӑн Петро Богатырев — пӗлтӗр курнӑ пекех чакӑр куҫлӑ, анчах чылайранпа хырӑнман пирки сухалӗ шӑрт пек ӳссе кайнӑ Петро Богатырев пулнине ӗненсе ҫитрӗ те ура ҫине ҫӗкленчӗ, урисем ҫинче тытӑнса тӑма пултарнине тӗрӗслерӗ.

Окончательно убедившись, что медленно, вразвалку идет доподлинный Петро Богатырев, такой же голубоглазый, каким видели его в прошлом году, лишь немного обросший щетинкой давно не бритой бороды, — старик поднялся на ноги, попробовал, могут ли они его держать.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Телейлӗ пултӑн вилсе, Петро пичче… — шухӑшларӗ хавасланса кайнӑ Григорий.

«Усчастливился ты, брат Петро, помереть… — думал развеселившийся Григорий.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗнле пурӑннах санпа Петро

Как с тобой Петро жил…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро вилнӗ хыҫҫӑн вӑл ытла та хӑвӑрт юсанса кайнӑ.

Она удивительно скоро оправилась после смерти Петра.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ан ятла, тейӗпӗр, Петро Миколаич, фрунта пӑрахса кӑшт йӑнӑш турӑмӑр…»

«Не суди, мол, Петро Миколаич, трошки заблудились мы, бросимши фронт…»

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ура ҫине те сиксе тӑнӑччӗ, анчах тимлесерех пӑхрӗ те ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ: вилӗ куҫҫулӗ мар, ӑшӑпа ирӗлнӗ кӑтра ҫӳҫ тӗпекӗ ҫинчен Петро ҫамки ҫине шыв тумламӗ ӳкнӗ-мӗн, ҫавӑ ун питҫӑмартийӗ тӑрӑх майӗпен юхса анать иккен.

Григорий даже вскочил, но, всмотревшись внимательней, вздохнул облегченно: не мертвая слеза, а капелька с оттаявшего курчавого чуба упала Петру на лоб, медленно скатилась по щеке.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Петро питҫӑмартийӗ тӑрӑх усӑк мӑйӑхӗ патнелле куҫҫуль тумламӗ йӑрласа аннине курчӗ.

Он увидел, что по щеке Петра к пониклой усине ползла слеза.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан ун патне Дарья пырса тӑрӗ, пӑр пек сивӗ, ӗнер ҫеҫ хӑйне ыталанӑ сарлака алла чиркӳре аналой тавра ҫаврӑннӑ чух хӑйсене ҫутатнӑ ӑвӑс ҫуртана тыттарӗ, — ун чух хатӗр пулать вара Петро Мелехов казак тӑван кил-ҫуртне тек нихҫан килсе курмалла мар ҫӗре ӑсанма.

А потом придет Дарья, вложит в широкие, ледяные руки, еще вчера обнимавшие ее, ту свечу, которая светила им обоим в церкви, когда они ходили вокруг аналоя, — и готов казак Петро Мелехов к проводам туда, откуда не возвращаются на побывку к родным куреням.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех