Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Петро (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Петро, ҫимеллисем хурса, пиҫиххипе кутамккаласа ҫыхнӑ хутаҫне тӳрлетрӗ те урапа ҫинчен анчӗ.

Петро поправил на ремне сумку с харчами и слез с арбы.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Утӑ ҫулма тухни виҫҫӗмӗш кун ҫине кайсан, вӗсем урапа патне шыв ӗҫме пычӗҫ те, Петро каларӗ:

На третий день на покосе, когда сошлись у стана напиться, заговорил Петро:

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Чылай вӑхӑт шухӑшласа ҫӳренӗ хыҫҫӑн вара Петро пурпӗр станицӑра пурӑнса пӗтерес ҫуккине, ҫеҫенхирти ҫеремлӗ хура тӑпрана акапуҫӗпе ҫавӑрттарас ҫуккине ӑнланчӗ вӑл.

Понял, после долгого раздумья, что не жить Петру в станице, не лохматить плугом степную целинную чернозёмь.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

…Пӗтӗмпех ырханланса, сарӑхса кайрӗ Петро юлашки кунсенче.

Угловато осунулся и пожелтел Петро.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Пӗр ирпеле Петро илӗм-тилӗмлех косилкӑпа аппаланма тытӑнчӗ.

Как-то с утра провозился Петро с косилкой.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Кавӗрле мучипе Петро пӗр эрне ҫеҫенхирте пурӑнчӗҫ.

Гаврила с Петром жили в степи неделю.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петро, сулахай аллипе сак хӑмине тӑкӑртаттарса, чӗрпӗкленсе пӗтнӗ урайнелле чылайччен пӑхса ларчӗ.

Петро упорно глядел под ноги в выщербленный пол, левой рукой сухо выстукивал по лавке.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ан пӑрах пире, ват ҫынсене, Петро

Не бросай нас, стариков, Петро…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Пулсаччӗ пирӗн пӗр ывӑл, ӑна кура сана та ак Петро тесе чӗнетпӗр…

Был у нас сын, по нем и тебя Петром кличем…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Коммунист, — хуравларӗ Петро, кӑмӑллӑн йӑл кулса.

— Коммунист, — ответил Петро, ясно улыбаясь.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петро картишне тухса ҫӳреме пуҫлани икӗ кун иртсен пулас, ҫывӑрас умӗн, Кавӗрле мучи кӑмака ҫинче майланса выртрӗ та ыйтса пӗлчӗ:

Как-то, дня два спустя после того, как в первый раз вышел Петро на двор, перед сном, умащиваясь на печке, спросил Гаврила:

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Кашни кун Петро ҫапла, майӗпен уксахласа, туйи ҫине тайӑнкаласа, картишӗнче тӗнкӗлтетсе ҫӳрерӗ.

Каждый день ползал Петро по двору, прихрамывая и опираясь на костыль.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Тӑрмаланчӑк ҫивиттиллӗ кӗлет патӗнчен иртнӗ чух Петро — усрав ывӑл — ыйтса пӗлчӗ:

Подвигаясь мимо нахохленной крыши амбара, спросил названный сын — Петро:

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петро, урисене тӑрнаккайпа утнӑ пек армак-чармаккӑн илкелесе пусса, крыльца ҫине тухрӗ; ҫил варкӑшӗпе пӗрле ӳпкине капланса кӗнӗ чӗрӗ сывлӑш юхӑмӗ ӑна темле кӑна каҫӑхтарса ямарӗ.

Вышел Петро на крыльцо, ходульно переставляя ноги, и чуть было не задохнулся от избытка воздуха, втолкнутого в легкие ветром.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Те туйӑнчӗ ҫеҫ вӑл ҫапла, те Петро чӑнласах та ҫак сӑмаха ывӑлӗ пекех ачашшӑн каларӗ, анчах мучи, пӗтӗм пичӗ-куҫӗпе хӗрелсе кайса, ӳсӗрме пуҫларӗ те, именӳллӗ савӑнӑҫне пытарса, мӑкӑртатса илчӗ:

Казалось ли ему так, или действительно Петро вложил в это слово сыновью ласку, но Гаврила густо побагровел, закашлялся и, скрывая смущенную радость, пробормотал:

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ыран Петро шӑлаварне арчаран кӑлар…

Ты завтра из сундука Петровы шаровары достань…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Типпе кӗни иккӗмӗш эрне ҫине кайсан, Петро хӑй тӗллӗнех, никам пулӑшӑвӗсӗрех, кравать ҫине тӑрса ларчӗ, хӑй вӑйӗнчен хӑй тӗлӗннӗскер, вӑрахчен те ӗненӳсӗр кулкаларӗ.

Но все же на второй неделе поста в первый раз присел Петро на кровати сам, без посторонней помощи, и, удивленный собственной силой, долго и недоверчиво улыбался.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Вӑл сехечӗ-сехечӗпе картишӗнчи ӗҫсемпе муталанчӗ, анчах карчӑкӗ Петро кравачӗ патӗнче ниҫта пӑрӑнмасӑр ларнине аса илчӗ те хӑй те кӗвӗҫрӗ.

Уходил на баз, возился там часами, но, вспомнив, что с Петром у кровати сидит неотступно старуха, испытывал ревнивое чувство.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петро… — ӑнлантарса пачӗ мучи.

Петро… — пояснил Гаврила.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Ну, эпир ак Петро тесе чӗнӗпӗр…

— Ну, а мы Петром кликать будем…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех