Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Петро (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
 — Петро!..

 — Петро!..

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Лаши шухӑскер… тӳссе тӑрайман, тапса сикнӗ, Петро юлнӑ вара тӑрса…

Конь горячий… не сдержал, остался…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петро ярса тытать те йӗнер пӗкечинчен, йӗнере лашин хырӑмӗ айне шуса анать…

— Петро черк за луку, а седло коню под пузо…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петро йӗнер хырӑмсарлӑхне пушатать, ҫав вӑхӑтра вӑрмантан хӗрлисем… —

Он подпругу на седле отпустил, а красные из лесу… —

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Кала: ӑҫта Петро?

— Говори: где Петро?

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Вӑл каялла таврӑнчӗ, алӑка уҫрӗ те карчӑкӗ сак патӗнче чӗркуҫленсе ларнине курчӗ: ватӑ хӗрарӑм Петро пуҫа та тӑхӑнса курман ҫӗлӗке кӑкӑрӗ ҫумне ҫупӑрласа тытнӑ та, ӑна, пӗчӗк ачана сиктерсе ҫывӑратнӑ пек, аллинче сиктерет…

Вернулся, отворил дверь и видит: старуха на коленях возле лавки стоит, папаху Петрову неношенную к груди прижала, качает, как дитя баюкает…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Кӗрет вӑл картишӗнчен, пӑхать, ӑна вара кӗҫех горницӑран Петро утса тухас пек, ӑшшӑн кулса ыйтас пек туйӑнса каять: «Ну, мӗнле, сивӗ-и тулта, атте?»

Войдет с надворья, глянет, и кажется, будто выйдет сейчас Петро из горницы, улыбнется, спросит: «Ну, как, батя, холодно на базу?»

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Мучи уншӑнах кӑвак пуставран ҫӗлетнӗ мундирне упрарӗ, кӗве ан кастӑр тесе, табак сапрӗ; унтан тата, путек пуснӑ хыҫҫӑн, тирӗнчен Петро валли ҫӗлӗк ҫӗлетсе, пӑтана ҫакса хучӗ.

Мундир свой синего сукна берег дед, табаком пересыпал, чтобы моль не посекла, а зарезали ягнока — из овчинки папаху сшил сыну дед и повесил на гвоздь.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Вӗсем, Петро виҫипе кӗрӗк ҫӗлетсе, арчана пуҫтарса хучӗҫ.

Сшили полушубок на Петров рост и положили в сундук.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Иксӗмӗр санпа пурӑнкалӑпӑр, Петро таврӑнӗ те, мӗн тӑхӑнӗ-ха?

— Мы с тобой перебьемся и так, а Петро придет, что будет носить?

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петро фронтӑн тепӗр енче ҫӳрерӗ, Донец патӗнче хастаррӑн ҫапӑҫса урядник пакунне илме тивӗҫлӗ пулчӗ.

Был Петро по ту сторону фронта, возле Донца усердием в боях заслуживал урядницкие погоны.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Хӗрӗнкӗ, сӑнран кӑвакарса шурса кайнӑ Петро сӗтел хушшинче ларчӗ; куҫне ӗшенчӗклӗн мӑчлаттарса, вӑл юлашки черккене — «йӗнер» черккине ӳпӗнтерчӗ, анчах пурпӗр лаши ҫине ҫирӗп ларчӗ-ха.

За столом сидел Петро, хмельной, иссиня-бледный, последнюю рюмку, «стременную», выпил, устало зажмурив глаза, но на коня твердо сел.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Ну, Петро, мӗн кирли пур ӗнтӗ санӑн, кун пек чаплӑ хатӗр-хӗтӗрпе кайма офицершӑн та намӑс мар…

— Ну, Петро, справил я тебя, не стыдно и офицеру с такой справой идтить…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Петро полицай ӑҫта кайса кӗни ним чухлӗ те паллӑ пулмарӗ.

Полицай Петро бесследно исчез.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Одинцов Петро ҫине ҫаврӑнса пӑхмасӑрах сак айӗнчи миххе ярса тытрӗ.

Не оглядываясь на Петро, Одинцов схватил из-под лавки рюкзак.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Урса кайнӑ Петро ӑна чышкипе кӑкӑртан ҫапрӗ, аллипе пӑшалне ярса тытрӗ.

Озверевший Петро ударил его кулаком в грудь и с ругательствами схватился за кобуру.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петро ӑна айккинелле тӗртсе ячӗ, хӑранипе шӑп пулнӑ ачасем патнелле утса пычӗ те хӑйӗн йывӑр аллине Севӑн ырхан хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

Петро отшвырнул ее в сторону, шагнул к остолбеневшим от ужаса и неожиданности ребятам и опустил тяжелую руку на худенькое плечо Севы.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петро, кӑмӑлсӑррӑн кулса, Ивга ҫине пӑхса илчӗ:

Петро с недоброй усмешкой взглянул на Ивгу:

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петро Генкӑна аллинчен ярса тытрӗ.

Петро схватил Генку за руку.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Петро шӑппӑнрах калаҫма тытӑнчӗ:

Петро сбавил тон.

43 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех