Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хывса (тĕпĕ: хыв) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Дым, эсӗ юлашки кӗпӳне хывса илсен те тав тӑватӑн вӗт, э?

— С тебя, Дым, последнюю рубаху снимать будут, ты и тогда благодарить станешь, а?

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сестра, хулпуҫҫисене ялт сиктерсе, уртса янӑ пальтоне вӑр-вар хывса пӑрахрӗ, Аникей патне пӗшкӗнсе, ун кӗпе ҫаннине тавӑрчӗ те ӑна шуранкӑ та шыҫмак аллинчен укол турӗ.

Она ловко, одним движением плеч сбросила надетое внакидку пальто, наклонилась к Аникею и, закатав рукав его рубахи, быстро сделала укол в бледную пухлую руку.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Савӑнатӑп, йыш хушӑнсах пырать пирӗн! — терӗ Коробин, плащне пӑтаран хӑвӑрт хывса ҫакса.

— Я очень рад, что нашего полку прибыло! — сказал Коробин, уверенными быстрыми движениями освобождаясь от плаща и вешая его на гвоздь.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫынсем сан валли ахалех ӗҫленӗ, эсӗ вӗсенне пӗр кӗпе ҫеҫ мар хывса илнӗ.

Люди задарма на тебя работали, ты не одну с них рубаху спустил.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑйӗн пӳлӗмне йӑпшӑнса кӗчӗ те, вараланчӑк ботинкипе пиншакне хывса пӑрахса, кровать ҫине ӳпне ӳкрӗ.

Тихо прокралась к себе в комнату и, сбросив грязные ботинки и жакетку, ничком упала на кровать.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пальтопа шлепкине хывса ҫакрӗ, кӑвак ҫӳҫне ывӑҫ тупанӗпе кӑшт якатрӗ те хӑйӗн умӗнче тӳп-тӳрӗ тӑракан Коробин ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Он повесил пальто и шляпу, слегка пригладил ладонью седые волосы и оглянулся на Коробина, все время стоявшего перед ним навытяжку.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров савӑннипе ача пек кулса янӑ, Ксюша аллинчи куҫлӑха туртса илсе, вӑл тупӑннине ӗненмен пек, ӑна сӑмси ҫине лартса пӑхнӑ, унтан ӑна хывса шӑлкаланӑ та каллех тӑхӑнса лартнӑ.

Мажаров от радости засмеялся, точно ребенок, выхватил из рук Ксюши очки, нацепил их на нос, протер, снова надел, словно не верил, что пропажа нашлась.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл куҫ харшисене пӗркелентерчӗ, пуҫӗнчен картусне хывса хучӗ, сӑмса тутри кӑларма аллине кӗсйине чиксе ячӗ.

Он насупился, сдернул с головы фуражку, полез в карман за платком.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ботинкисене хывса пӑрахрӗ, кӑмака ҫумӗнчи хӑмаран тытса, вырӑн ҫине хӑпарчӗ, вара унта тин пӳртри ытти мӗн пур шӑршӑран мӗнле шӑршӑ ытларах кӗнине ӑнланса илчӗ — кӑмака ҫине тикӗс сийпе сарса хунӑ тырӑ типсе выртать.

Сбросив ботинки, Пробатов взялся за деревянный бортик печки, поднялся на лежанку и тут только понял, какой запах властвовал над всеми запахами дома — на печи сушилось насыпанное ровным слоем зерно.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн те пулин шӑршланӑ пек, сывлӑша пысӑк сӑмса шӑтӑкӗсемпе туртса, мӑкӑр ҫамки ҫине ир кӑвакарнӑ хӗрлӗ ҫӳҫӗн кӑтрисене кӑларса, Дымшаков кепкине вӑрт хывса пӑрахрӗ те, вӗсем Корнейпе темиҫе ҫул мар, пӗр икӗ-виҫӗ кун ҫеҫ курман пек лӑпкӑн сӑмах хушрӗ:

Втянув крупными ноздрями воздух, как бы принюхиваясь к чему-то, Дымшаков бросил наотмашь кепку, выпустив на бугристый лоб рыжие, рано поседевшие кудри, и сказал с будничным спокойствием, точно они не виделись с Корнеем не несколько лет, а каких-нибудь два-три дня:

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑнтах, ыраш курӑкӗн сӗтеклӗ тунисене юлхавлӑн чӗпӗткелесе, йӗнерне хывса хунӑ, тӑлланӑ лаши ҫисе ҫӳрерӗ.

Тут же, лениво срывая сочные стебли аржанца, пасся его расседланный и стреноженный конь.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл вилнӗ лаши ҫинчен йӗнерне хывса снаряд ванчӑкӗсем таткаласа пӗтернӗ хӑмӑшсем хушшине кӗрсе ӗлкӗрчӗ ҫеҫ — каллех пулемет тикӗссӗн шӑтӑртатса кайрӗ.

Он снял с убитого коня седло и едва вошел в посеченные осколками камыши ближайшей музги, как снова с ровными промежутками застучал пулемет.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеец, йӗнерне хывса илме тесе, вӗлернӗ лаша патне пӗшкӗнет.

Красноармеец нагнулся, чтобы снять с убитой лошади седло.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑюллӑраххисем иккӗн ҫӗр хута пӑчкӑ-пуртӑ сасси илтӗннӗ вырӑнтан ҫур ҫухрӑм тӑвараха улӑхнӑ та, кӗпи-йӗмӗсене хывса, пуҫ тавра майласа ҫыхнӑ чӗрӗ туратсен хӳттинче майӗпен анаталла ишсе аннӑ.

Двое смельчаков ночью зашли на полверсты выше того места, откуда доносились шумы плотницкой работы, растелешились и, под прикрытием надетых на головы кустов, по течению тихо сплыли на низ.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кимӗсем патӗнче тепӗр аттине те хывса шыва ывӑтрӗ, унтан кӑшӑлпа туртса хӗстернӗ пек ыратакан пуҫне чылайччен йӗпетсе аппаланчӗ.

Возле лодок снял и другой сапог, кинул его в воду и долго мочил голову, стянутую обручами невыносимой боли.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик, чӗлпӗре аллинчен ярса, кивӗ казак карттусне хывса тытрӗ, утнӑ ҫӗртех сӑхсӑхса, питне хӗвеланӑҫ еннелле пӑрчӗ.

Старик выпустил из рук налыгач, снял старенькую казачью фуражку; крестясь на ходу, повернулся на восток лицом.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Теприсем, винтовкисене те, хӗҫӗсене те хывса хуман, ҫаплах йӗнерленӗ учӗсем ҫинче ларса пыраҫҫӗ.

Другие ехали верхами, не снимая ни винтовок, ни шашек.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл тӑнсӑр выртакан карчӑкӗ патне пымарӗ, инҫетренех кукша пуҫӗнчи тӗсӗ кайнӑ казак карттусне хывса тытса, Петропа унӑн юлташне хирӗҫ тӳп-тӳрӗ утса кайрӗ.

Он не подошел к поверженной в прах старухе, а прямиком направился к Петру и его спутнику, издали снял с лысой головы свою выцветшую казачью фуражку.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Атту, тет, хӗрлинне ботинкине хывса илсе ӗлкӗриччен шӑтса пӑсӑлӑн та, кӑнса выртма та пултаратӑп».

А то я, покуда добуду с красного ботинки, могу от простуды окочуриться».

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Куна, Григорь Пантелевич, пирӗн казаксем ҫапла хӑтланчӗҫ: Вӗсем, ҫӗре кӗресскерсем, лайӑх атӑсемпеччӗ те, сотньӑра канаш турӑмӑр вара: лайӑхрах атӑсене япӑххисемпе ҫӳрекенсем валли хывса илес, япӑххисене хутора кайса парас, терӗмӗр.

— Это, Григорь Пантелевич, наши казаки учинили: на них, на покойниках-то, добрая обувка была, ну, в сотне и присоветовали: доброе с них посиять для энтих, у кого плохонькая на ногах справа, а плохонькую привезть в хутор.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех