Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑмахӗсене (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пробатов шӑппӑн кулса ячӗ, Бахолдин, вӑтанса, калама чарӑнчӗ; вӑл обком секретарӗ унӑн сӑмахӗсене ҫамрӑк парти работникне хурлани вырӑнне ӑнланма пултарать тесе шухӑшласа илчӗ.

Пробатов тихо засмеялся, а Бахолдин смущенно замолчал, поймав себя на том, что секретарь обкома может воспринять его слова как желание наговорить лишнее на молодого партийного работника.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Ксени часах хӑлхана тӑратрӗ, — ашшӗн, уйрӑмах Егорӑн, сӑмахӗсене вӑл лӑпкӑн итлесе выртма пултараймарӗ.

Однако вскоре она насторожилась — рассуждения отца и особенно Егора уже не казались ей такими безобидными.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пӳрте кӗме шутламанччӗ, анчах, ашшӗн юлашки сӑмахӗсене илтсен, вӑл ҫирӗпех ҫапман хӑма шыраса тупрӗ те, ӑна хӑйпӑтса илсе (хӑйпӑтнӑ чухне чӗркуҫҫине ыраттарчӗ, аллине чӑрмалантарнипе юн тухрӗ), чӳрече витӗр кухньӑна кӗчӗ.

Она не собиралась осматривать дом, но, услышав последние слова отца, отыскала непрочно прибитую доску, оторвала ее и, больно ударив колено, исцарапав до крови руку, забралась через окно в кухню.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем ун сӑмахӗсене питӗ тимлесе итлеҫҫӗ, унтан пурте пӑлханчӑклӑн кӑшкӑрашма тытӑнаҫҫӗ:

Они с величайшим вниманием выслушивают его речь, потом поднимается общий суматошный крик:

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Нуша мар-и-ха, — сӑмахӗсене тӑсарах калаҫма тытӑнчӗ хӗрарӑм, — упӑшкана тупаймастӑн ав.

— Да вот беда, — протяжно заговорила баба, — мужа не найду.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун чух аса илмерӗн турра? — сӑмахӗсене юрланӑ пекрех тӑсса ыйтрӗ икӗ хут ӑна питӗ вирлӗ янклаттарса янӑ каҫӑр сӑмсаллӑ старик, хӑлхине алка ҫакнӑскер.

Тогда про бога не вспоминал? — с придыханием спросил у него ударивший его два раза курносый старик с серьгой в ухе.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

2-мӗш батальон командирӗ — тӳрккес латыш — тарӑн лачакана кӗрсе ларнӑ учӗсене аран кӑларнӑ рота командирӗн сӑмахӗсене итлесе те тӑмарӗ, команда пачӗ: «Малалла!» — унтан вӑл ура айӗнче чӗтренсе-силленсе тӑракан юшкӑн тӑрӑх чи малтан утса кайрӗ.

Командир 2-го батальона — упрямый латыш — не слушал доводов ротного, еле выручившего из глубокого просова свою застрявшую лошадь, скомандовал: «Вперед!» — и первый смело побрел по зыбкой покачивающейся почве.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахӑшӗ, сӑмахӗсене уйрӑмах татса, кӗввине ӗшенчӗклӗн те майӗпен янӑраттарса, хӑйӑлтатарах тухакан сасӑпа ташӑ юрри пуҫласа ячӗ:

Чей-то хрипатый басок завел плясовую песню, тщательно выговаривая слова, устало и медленно выводя:

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр-икӗ эрне стройра, ҫапӑҫусемпе тытӑҫусенче пулса курӗ, чунӗпе хытӗ те, унтан, кур ав, тыткӑна илнӗ хӗрлӗармеец патне пырса тӑрӗ, урисене чармакласа, аяккалла чӑртлаттарса сурса, пӗр-пӗр кӑйӑк чӗреллӗ вахмистр пек, сӑмахӗсене шӑл витӗр сӑрхӑнтарма, улшӑнчӑклӑ хулӑн сасӑпа ыйтма пуҫлӗ:

Неделю-две пробудет в строю, в боях и стычках, зачерствеет сердцем, а потом, смотри еще, как-нибудь будет стоять перед пленным красноармейцем и, отставив ногу, сплевывая в сторону, подражая какому-нибудь зверюге-вахмистру, станет цедить сквозь зубы, спрашивать ломающимся баском:

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗрме пуҫлӑхӗ стена ҫумне лӑпчӑнчӗ, стенаран ытларах шурса кайнӑскер, сӑмахӗсене шӑл витӗр сӑрхӑнтарса каларӗ:

А начальник прижался к стене, сам белее стены, сквозь зубы процедил:

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан, сӑмахӗсене тутинчи кӑпӑклӑ сурчӑкӗпе пӗрле сирпӗнтерсе, пурнӑҫра пӗрремӗш хут йывӑр тытамак анӑратнипе ҫапкаланма пуҫларӗ:

И впервые в жизни забился в тягчайшем припадке, выкрикивая, выплевывая вместе с пеной, заклубившейся на губах:

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Полксене Вешки ҫине мар, Мигулин ҫине, Краснокутски ҫине куҫарса каяс пулать, — Медведевӑн сивлек те лӑпкӑ сӑнлӑ пичӗ ҫинчен куҫне илмесӗр, сӑмахӗсене татса каларӗ вӑл.

Полки надо двигать не на Вешки, а на Мигулин, на Краснокутскую, — значительно подчеркивал он, не сводя глаз с угрюмого, бесстрастного лица Медведева.

XLII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн, эпир аннесен ывӑлӗсем мар, йытӑ амисен-и тата? — хулӑн сасӑпа ҫилӗллӗн хӑйӑлтатрӗ Григорий орданарецӗ, карчӑк сӑмахӗсене илтсе чӑтма ҫук тарӑхса кайнӑскер.

— А мы-то не материны сыны, сучкины, что ли? — злобно и хрипато пробасил ординарец Григория, донельзя возмущенный старухиным разговором.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ну, ку, тӑванӑм… — йӑл кулса тата сарӑ шӑрт пек мӑйӑхне шӑлса, сӑмахӗсене тӑсарах каларӗ Сафонов.

— Ну это, братец… — протянул Сафонов, улыбаясь и приглаживая желтый подбой усов.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Трехверстка-карттӑна майӗпен сӗтел ҫине саркаласа хурса, вӑл кӑшт сисӗнмелле акцентпа сӑмахӗсене килӗшӳллӗн те хӑюллӑн шӑлтарса калаҫма тытӑнчӗ:

Медленно развернув на столе трехверстку, он заговорил ладно и уверенно, с чуть заметным акцентом:

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман ун патӗнче тӑчӗ, пӳрнисене шӑтӑртаттарса илчӗ; Мишкӑн шурӑ шӑлӗсемпе кулса та парӑнса тинкерекен куҫӗсем ҫинелле пӑхса, сӑмахӗсене шӑл витӗр сӑрхӑнтарса каларӗ:

Штокман постоял около него, похрустел пальцами; глядя на белый Мишкин оскал, на глаза его, смотревшие улыбчиво и преданно, процедил:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑв-шав кӗрлесе кайса Алешка сӑмахӗсене хупласа хучӗ, анчах вӑл халӑх шӑпланиччен кӗтрӗ те, Штокман алӑ ҫӗкленине пӑхмасӑрах, малалла кӑшкӑрчӗ:

Гомон вспух, потопил слова Алешки, но тот переждал время и, не обращая внимания на поднятую руку Штокмана, продолжал выкрикивать:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑрах та ӑнланмалла мар калаҫрӗ Грязнов старик, картине кӗреймесӗр хупланчӗ, мӗн те пулин вырӑнсӑр персе ярасран хӑранипе пулас, сӑмахӗсене аякран вӑлтса, тилӗ пек чееленсе ҫавӑрттарчӗ.

Долго и непонятно говорил старик Грязнов, ходил вокруг да около, кидал увертливые, лисьи петли слов, видимо, боясь проговориться.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Иван Алексеевичпа Мишкӑн ҫыхӑнусӑр сӑмахӗсене тӑнларӗ, ыйтусемпе пӳлчӗ, мундштукне кӑшласа кӑтӑртаттарчӗ, унтан, шуҫӑм ҫути килес умӗн, пирусне фланельрен ҫӗлетнӗ таса мар кӗпе ҫине ӳкерсе, сисмесӗрех ҫывӑрса кайрӗ.

Он слышал путаные рассказы Иван Алексеевича и Мишки, вставлял вопросы, грыз мундштук и уже перед зарей незаметно уснул, уронив папиросу на фланелевую грязную рубаху.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑмахӗсене пуҫ тавра шухӑшласа, шиклӗн канаш парса каларӗ:

Взвешивая слова, опасливо советовал:

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех