Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑватӑп (тĕпĕ: ту) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Кашни кунах эпӗ Анохин системипе гимнастика тӑватӑп.
Каждое утро я делал гимнастику по системе Анохина

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ умывальник патне чӗрне вӗҫҫӗн тӑрса чупатӑп, уҫӑ кантӑк умӗнче гимнастика тӑватӑп.
На цыпочках я бегу к умывальнику и делаю гимнастику перед открытым окном.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тен, халиччен пӗлӗтре мӗн те пулин усӑллӑскер тупнӑ пулӑттӑм, халӗ пур — юпитерпа кӑна командовать тӑватӑп тата киноҫӑлтӑрсене тупкалатӑп…
Наверно, уж открыл бы в небе что-нибудь путное, а сейчас только юпитером командую да кинозвезды нахожу…

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тупа тӑватӑп, Ылхана, антив, юлатӑп: Эхер те мехер пӗр утӑм Хӑраса чаксассӑн кутӑн, Эхер ҫамрӑк кӑкӑра Шеллесессӗн варҫӑра!
И поклянемся, Что проклятью предаемся, Если мы когда-нибудь Шаг отступим, побледнеем, Пожалеем нашу грудь И в несчастье оробеем.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӳт тӑватӑп тетӗн пуль?
Думаешь, сострил?

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав шкула эпӗ хама ӳстернӗшӗн те тав тӑватӑп.
Я сам обязан ей очень многим.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫывӑрнӑ пек тӑватӑп, шӑхӑрнине илтетӗп, ниепле те вӑранса каяймастӑп.
Я притворяюсь, что сплю. Я слышу свист и не могу проснуться.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ, тӑрӑшса ҫырнипе, чӗлхене ҫӑвар айккине перӗнтерсе, сӗтел хушшинче ларатӑп, патаксем тӑватӑп.
Я сижу за столом, от старания упираясь языком в щеку, и вывожу палочки –

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗнтӗ куратӑр пулӗ, эпӗ сирӗн умӑрта чи мӗскӗн те чи ирсӗр ӗҫ тӑватӑп, ҫитменнине тата тунмастӑп та ун пирки; ҫакна ҫеҫ тума пултаратӑп эпӗ сирӗншӗн…
Вы видите, я играю в ваших глазах самую жалкую и гадкую роль, и даже в этом признаюсь; вот все, что я могу для вас сделать.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ кӗл тӑватӑп, ылханатӑп, макӑратӑп, кулянатӑп… ҫук, эпӗ пӑшӑрханнине, тарӑхнине нимӗнпе те пӗлтерме ҫук!
Я молился, проклинал плакал, смеялся… нет, ничто не выразит моего беспокойства, отчаяния!..

Сӑмах вӗҫӗнче вӑл мана калама ҫук усал сӑмахпа кӳрентерчӗ те тухса кайрӗ, ҫакна ҫеҫ ас тӑватӑп.
Помню только, что под конец нашего разговора он оскорбил меня ужасным словом и вышел.

Ас тӑватӑп — ҫав ир эпӗ ҫутҫанталӑка нихҫанхинчен те ытла юратрӑм.
Я помню — в этот раз, больше чем когда-нибудь прежде, я любил природу.

Ас тӑватӑп эпӗ, перӗшӳ умӗн ҫӗрӗпех ҫывӑраймарӑм.
Я помню, что в продолжение ночи, предшествовавшей поединку, я не спал ни минуты.

Вӑл ман умра Грушницкипе ҫепӗҫ калаҫу пуҫарма хӑяймасть, ҫавӑнпа вӑл Грушницкий хӑтланчӑшӗнчен темиҫе хут та тӑрӑхласа кулкаларӗ, Грушницкий ун патне пырса тӑрсанах эпӗ йӑвашшӑн пӑхнӑ пек тӑватӑп та вӗсене иккӗшне ҫеҫ хӑваратӑп; малтан хӗр уншӑн хӗпӗртерӗ те, хӗпӗртенӗ пек кӑтартасшӑн кӑна пулчӗ-и вӑл, унтан хайхи мана ҫилленчӗ, каярахпа Грушницкие ҫилленсе ҫитрӗ.
Она при мне не смеет пускаться с Грушницким в сентиментальные прения и уже несколько раз отвечала на его выходки насмешливой улыбкой; но я всякий раз, как Грушницкий подходит к ней, принимаю смиренный вид и оставляю их вдвоем; в первый раз была она этому рада или старалась показать; во второй — рассердилась на меня, в третий — на Грушницкого.

Майӑн 29-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Тав тӑватӑп сана, Печорин…
— Благодарю тебя, Печорин…

Майӑн 23-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Вернер чухӑн ҫынччӗ, ҫапах миллионсем ҫинчен ӗмӗтленетчӗ, анчах укҫашӑн тесен вӑл пӗр утӑм та ытлашши ярса пусас ҫукчӗ: вӑл мана пӗрре, тусӑма лайӑх тӑвиччен тӑшмана лайӑх тӑватӑп, терӗ, мӗншӗн тесен тус-пӗлӗшне лайӑх туни ырӑ ӗҫе сутни пулать, ҫав вӑхӑтра тӑшмана мӗн чухлӗ ырӑ тунӑ, мӗн чухлӗ ырӑ кӑтартнӑ, ҫавӑн чухлех курайманлӑх та ӳссе пырать.
Вернер был беден, мечтал о миллионах, а для денег не сделал бы лишнего шагу: он мне раз говорил, что скорее сделает одолжение врагу, чем другу, потому что это значило бы продавать свою благотворительность, тогда как ненависть только усилится соразмерно великодушию противника.

Майӑн 13-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Ас тӑватӑп, ас тӑватӑп! — терӗ вӑл, анаслас килмен ҫӗртенех анасласа…
— Да, помню! — сказал он, почти тотчас принужденно зевнув…

Максим Максимыч // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Чӑнах та, ас тӑватӑп, нумаях та пулмасть, такам мана вӑл Российӑна таврӑнни ҫинчен каласа панӑччӗ, анчах корпус тӑрӑх приказсенче нимӗнле сас-хура та пулман.
да помнится, кто-то недавно мне говорил, что он возвратился в Россию, но в приказах по корпусу не было.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пӗлес килет пулсан, эпӗ ӑна халь те юрататӑп-ха, темиҫе минут хушши савӑннӑшӑн ҫав тери тав тӑватӑп, уншӑн хам пурнӑҫа татмашкӑн хатӗр, ҫапах та унпа кичем мана…
Если вы хотите, я ее еще люблю, я ей благодарен за несколько минут довольно сладких, я за нее отдам жизнь, — только мне с нею скучно…

Лаша санӑн пулӗ тесе тупа тӑватӑп; анчах мана эсӗ уншӑн Бэла аппуна пар: Карагез унӑн хулӑмӗ пулӗ.
Клянусь, ты будешь владеть конем; только за него ты должен отдать мне сестру Бэлу: Карагез будет тебе калымом.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика