Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗнчӗ (тĕпĕ: чӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ун тавра шавласа кускалакан ачасенчен пӑрӑнкаласа, вӑл вӗсен хушамачӗсене каласа чӗнчӗ, хӑй пӗлекеннисене ятпа чӗнчӗ.
Отмахиваясь от обступивших его ребят, он называл их по фамилиям, а тех, кого знал, то и просто по именам.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

— Нина! — тесе чӗнчӗ Натка терраса ҫинче хӑйӗн пулӑшаканне курса.
— Нина! — окликнула Натка, увидав на террасе свою незадачливую помощницу.

Вара вӑл корпус штабӗнчи коммутатор урлӑ автомат телефонпа начальник кабинетне ыйтрӗ те Шегалова телефон патне чӗнчӗ.
Тогда по автомату, через коммутатор штаба корпуса, она попросила кабинет начальника — Шегалова.

— Анне, эпӗ килтӗм, — чӗнчӗ чӗркуҫленсех турӑшсем умӗнче кӗлӗ тӑвакан амӑшне Маюк.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Сӗтел хушшинчен тухсан инкӗш Ҫинука кухнине чӗнчӗ, ӑна хӑй ытамне илсе питӗнчен, ҫамкинчен чуп турӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Старик, Ольгӑна чарса тӑратасшӑн пулса, хӑлаҫланкаласа илчӗ те хыттӑн кӑшкӑрса чӗнчӗ.
Тут вдруг старик замахал руками и закричал Ольге, чтобы она остановилась.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Колька! — шӑппӑн чӗнчӗ вӑл.
Колька! — тихонько позвал он.

— Анне, тӑр, шкула кайма хатӗрленмелле! — ҫывӑракан пӳлӗме вирхӗнсе кӗрсе янӑравлӑ сасӑпа чӗнчӗ амӑшне.
— Мама, вставай, пора собираться в школу! — звонко сказала Настя, забежав в спальню.

Настя — шкул ачи // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 2,4,6,8 с.

Эпӗ ҫурри таран кӑна ҫырма ӗлкӗрнӗччӗ — карчӑк мана каллех чӗнчӗ.
Только что успел я дойти до половины, как опять меня позвала старуха.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Малалла эпӗ паттӑр карап ҫулӗ ҫинчен тату уйрӑлӑва пула хурланнӑ хӗрсем ҫинчен ҫырасшӑнччӗ, анчах ҫак вӑхӑтра мана карчӑк чӗнчӗ.
Я уже хотел было продолжать описание дальнейшей судьбы отважного корабля и опечаленных разлукой девиц, как меня позвала старуха.

Кукка хӑйне чӳрече витӗр шыв пама ыйтрӗ, анчах Славка асламӑшӗ ӑна пӳлӗме кӗме чӗнчӗ те ӗҫме кӑвас сӗнчӗ.
Дядя попросил подать ему через окно воды, но бабка пригласила его в комнаты и предложила квасу.

— Ачам, кил кунта! — каллех чӗнчӗ карчӑк.
— Дитя, подойди сюда! — опять позвала старуха.

— Ачам! — сасартӑк такама чӗнчӗ карчӑк.
— Дитя! — позвала вдруг кого-то старуха.

Юлашкинчен вӑл пире хӑй патне чӗнчӗ.
Наконец он подозвал нас.

Вӑл Гека кӑшкӑрса чӗнчӗ, ятлаҫса илчӗ, тархасласа ыйтрӗ, анчах хирӗҫ никам та чӗнмерӗ.
Она звала Гека, ругала, упрашивала, но никто не отзывался.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

— Вӑт тата! — хирӗҫ чӗнчӗ Чук.
— Вот еще! — отказался Чук.

— Анчах хут ҫинчи уйрӑм паллӑллӑ хӗресе асӑрхасанах ҫав хута илсе, такама чӗнчӗ вӑл:
— Но, заметив крестики спешного аллюра, бумажку взял и позвал:

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Тата пӳрт умӗнченех: — Димка! Диму-ушка! Ӑҫта кайрӑн эсӗ? — тесе кӑшкӑрса чӗнчӗ.
И прокричала с крыльца: — Димка! Диму-ушка! Где ты, паршивец, делся?

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Юлашкинчен, Головень килчӗ, амӑшӗ Топа чӗнчӗ.
Наконец пришел Головень, позвала Топа мать.

Мӗтри унӑн сассине пӗлсе, ӑна чӗнчӗ, Настя самантрах чупса килчӗ.
Митраша узнал ее голос, ответил, и она вмиг к нему прибежала.

XII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика