Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшланӑ (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗлӗнмелле те ҫав: юлашки вӑхӑтра, Григорий ҫинчен шухӑшланӑ май, ун куҫӗ умне вӑл темле урӑхла сӑнлӑрах пек туха-туха тӑчӗ.

И диковинно: последнее время, думая о Григории, она почему-то не представляла его внешнего облика таким, каким он был на самом деле.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӗҫ ҫинчен шухӑшланӑ каҫсенче ҫӗнӗ сӑвӑсем ҫуралнӑ.

Куҫарса пулӑш

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Енчен вӑл ҫын пулнӑ пулсан, ҫапла шухӑшланӑ пулӗччӗ: — Ҫук, капла пурӑнма юрамасть! Халех перӗнсе вилес пулать, — тейӗччӗ.

Если бы она была человеком, то, наверное, подумала бы: «Нет, так жить невозможно! Нужно застрелиться!»

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

…Хӗрне калинкке патӗнче тӑратса хӑварса, станцине тухса утнӑ кӗрхи каҫ Корней асӑнчех-ха — ҫав каҫ вӑл пӗрре ывӑлӗсене ҫиленсе тарӑхса пынӑ, тепре хӑйӗн кичем пӗччен пурнӑҫӗпе ҫывхарса килекен ватлӑхӗ ҫинчен шухӑшланӑ.

…В тот памятный осенний вечер, когда Корней оставил у калитки дочь и побрел на станцию, он то распалял себя обидой и слепой злобой на сыновей, то думал о горьком своем одиночестве и близкой старости.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗнле шухӑшланӑ?

— Что ты знала?

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ те ҫаплах шухӑшланӑ!

— Я так и знала!

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Михӗсем ҫитмеҫҫӗ пирӗн, ҫавӑнпа кладовщик резолюци пирки калаҫнӑ та вӑл, эсӗ кӗтес ҫук, киле вӗҫтеретӗн тесе шухӑшланӑ.

Тары у нас не хватает, вот кладовщик и мудрил насчет резолюции — думал, ты домой смотаешься, ждать не будешь.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константинӑн вара ун ҫинчен шухӑшланӑ чухне нумай пулмасть-ха пӗтӗм чун-чӗри пӑлханса тӑратчӗ.

Константин еще недавно думал о ней с таким душевным смятением.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗн турӑм-ха эпӗ! — шухӑшланӑ вӑл.

«Что я наделал! — думал он.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна салху пуснӑ, вӑл тулашса, хӑйӗнпе хӑй кӑмӑлсӑр пулнӑ, вара сасартӑк (ҫав тапхӑрта вӑл час-часах калла-малла шухӑшланӑ) — каймастӑп Ксюшӑ патне! — тенӗ.

Острый приступ тоски, раздражения, недовольства собой охватил его, и он вдруг с присущей ему в ту пору непоследовательностью сказал себе: «Не поеду к Ксюше!»

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Интереслӗ, мӗне пӗлтереҫҫӗ-ши ку сӑмахсем?» — шухӑшланӑ Константин вара, шкулта, ун хыҫҫӑн педтехникумра ӑна икӗ чӗлхе вӗрентме пуҫланӑ пулин те, вӑл ҫав сӑмахсене вулайман пирки хӑйне кӑшт кӳренсе илнӗ, унтан ҫилленсе кайнӑ.

«Интересно, что означают эти слова?» — подумал Константин, и оттого, что он не мог прочитать их, хотя в школе, а затем в педтехникуме его начинали учить двум языкам, он почувствовал легкую досаду, а потом и злость на себя.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Константин хӑйӗн каллех учительпе сывпуллашмалли ҫинчен шухӑшланӑ, вара унӑн чӗри хӗссе килнӗ — кам пӗлет, тен, вӑл ӑна урӑх нихҫан та кураймӗ.

— Константину стало вдруг щемяще-тоскливо при мысли, что он снова должен прощаться с учителем и, как знать, может быть, больше никогда и не увидит его.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл темӗнле, ҫынсенчен пытармалла ӗҫ тӑвакан аҫа ҫури сӑмахӗсем пирки шухӑшланӑ, ирӗк те ют ҫуртри кӑшӑртатакан сасӑсене итлесе выртнӑ та тул ҫутӑласпа кӑна канӑҫсӑррӑн ҫывӑрса кайнӑ.

Он думал над словами отчима, который делал что-то такое, что нужно было скрывать от людей, прислушивался к шорохам просторного чужого дома и лишь на рассвете забылся тревожным сном.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Атте пурӑннӑ пулсан, паратчӗ те-ха вӗсене!» — ним тума пултараймасӑр тарӑхса шухӑшланӑ Костя, мачча ҫинче кукӑр-макӑр мӗлкесем ҫыхлана-ҫыхлана, салана-салана кайнине пӑхса.

«Если бы тятя был живой, он бы им дал!» — в бессильной злобе думал Костя, глядя, как сплетаются и расплетаются на потолке корявые тени.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Паян вара… — иккӗллӗ шухӑшланӑ пек, Иннокентий кӑшт чарӑнса тӑчӗ.

А сегодня, — Иннокентий немного помедлил, будто раздумывая.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ун умӗнче халӗ мӗнле тытмалла манӑн хама? — шухӑшланӑ вӑл аптраса, Иннокентие каллех тӗл пуласран хӑраса.

«Как же я буду теперь с ним? — думала она, теряясь и страшась новой встречи с Иннокентием.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Халӗ, паллах, сивлет ӗнтӗ мана, — шухӑшланӑ Ксюша хуйхӑллӑн.

«Он, конечно, теперь будет презирать меня, — с горечью подумала Ксюша.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Манӑн халӗ мӗнле те пулин капӑр косынкӑ илес пулать, — шухӑшланӑ Ксюша.

«Мне теперь надо купить какую-нибудь яркую косынку, — подумала Ксюша.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Хӑйне чӑнах та пысӑка хурать пулмалла!» — шухӑшланӑ Ксюша, офицер ӑна юриех асӑрхаманнишӗн те, унӑн тантӑшӗнчен тӑрӑхланӑшӑн та тарӑхса: ҫав сӑмахсем Ксюшӑна та пӗр пекех пырса тивнӗ-ҫке-ха.

«Видно, на самом деле много о себе мнит!» — подумала Ксюша, задетая и этим нарочитым невниманием, и тем, что он сказал ее подруге: ведь это в равной мере относилось и к ней.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Никам та пулман тейӗн, — шухӑшланӑ Ксени.

«Будто никого и не было, — подумала Ксюша.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех