Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачам сăмах пирĕн базăра пур.
ачам (тĕпĕ: ачам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку ӗҫ Соломбал больницинче пӗтрӗ: доктор Володьӑна вӑрҫса тӑкрӗ те, аллине бинтпа ҫыхнӑ чух: «Эсӗ, ачам, ӗмӗрлӗхе чӑлах юлас килмесен, пӑрах ухмахланма», — терӗ.

Дело кончилось тем, что доктор соломбальской больницы, крепко выбранив Володю, забинтовал ему руку и сказал, что если парень не хочет стать калекой на всю жизнь, то пусть бросит эти глупые и вредные затеи.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Ҫапла, ачам.

— Ну вот то-то.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Акӑ мӗн, ачам, — терӗ те ашшӗ, шӳт тума пӑрахрӗ.

— Ну, вот что, — проговорил отец и стал очень серьезным.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Эй, ачам! — кӑшкӑрчӗ вӑл борт ҫинчен аялалла пӑхса.

— Эй, малый! — крикнул он вниз с борта.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Э-э, ачам, эсӗ тӳскелесе курнӑ пулас!

Э-э, да ты, видно, тертый калач!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Эс, ачам, хулентерех тӗккелен!

— Ты бы, мальчик, полегче толкался.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Эс чӑн калатӑн, тӑнлӑ ачам

Ты прав, мой умница…

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫитӗн, ачам!

Расти, мальчуган!

Пӗрремӗш пайӗ // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах лере вара, ачам, асту…

А там-то уж смотри, сынок, не того…

XVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ҫывӑр, ачам, ҫывӑр… — ассӑн сывларӗ карчӑк.

— Спи, внучек, спи… — вздохнула старуха.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫапла вара, ачам, этемӗн виҫӗ ӑс пулсан, ку ӗнтӗ питӗ лайӑх япала шутланать.

Так вот, братуша, хорошо, ежели у которого человека три ума.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ме, ачам, — пӗремӗкне Егорушкӑна пачӗ вӑл.

— Возьми, детка, — сказала она, подавая Егорушке пряник.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ӑҫта кайма тухнӑ эс, ачам? — ыйтрӗ унран еврейка.

— Ты куда едешь, детка? — спросила еврейка.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ҫи, ачам, ҫи! — терӗ вӑл.

— Кушай, детка, кушай! — сказала она.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл, ачам, хӗрарӑм аркипе пытанма хӑтланакан сан йышши революционерсене кӑна хӑратма пултарать.

Она пугает только таких революционеров, которые спасают Болгарию, прячась под бабий подол.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кунта, ачам, пӗтӗмпе шухӑшласа ҫитермелле.

Надо бы еще разузнать…

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Виҫесӗр юрататӑп-ҫке сана, эх, савнӑ ачам, эс ман чӗрене илтӗн, вӑл санӑн…

Ведь я люблю тебя беспредельно, дитя мое милое; ты владеешь моим сердцем, оно — твое…

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эс тӗрӗс калатӑн, ачам; ӗҫле Болгаришӗн, вӑхӑт ҫитрӗ ӗнтӗ.

— Ты прав, сын мой; послужи Болгарии, — время уже приспело.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ан йӗкӗлтеш, ачам! — чарчӗ ӑна ватти.

— Не кощунствуй, сын мой! — строго остановил его старец.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӗпӗрте, ачам, ӳкӗнекен ҫыннӑн ҫылӑхне турӑ каҫарать, — терӗ вӑл ҫӗклентерен сасӑпа.

— Утешься, чадо, господь прощает кающегося грешника, — сказал он ободряющим тоном.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех