Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗртсе (тĕпĕ: кӗрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйӗн сассине виҫӗ юлташӑн сассипе пӗрлештерсе, Анохин хӑй те сисмесӗр, Коробина йывӑрлӑха кӗртсе ӳкерчӗ, ҫакна вӑл тепӗр самантран тин тавҫӑрса илчӗ.

Лишь мгновением позже Анохин догадался, что, присоединив свой голос к голосам трех товарищей, он, сам того не подозревая, поставил Коровина в очень затруднительное положение.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пуҫа пӗр ухмахла шухӑша ҫеҫ кӗртсе яр, ун хыҫҫӑн ҫавӑнтах ыттисем чупса ҫитеҫҫӗ те чуна илме тытӑнаҫҫӗ.

Только допусти одну какую-нибудь немудрящую мыслишку, за ней тотчас набегут другие и начнут выматывать душу.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Григорий ҫыруне Аксинья Астаховӑна кӗртсе пачӗ, унтан Григорий Ильиничнӑпа Натальйӑна калама хушса янӑ сӑмахсене пӗлтерчӗ те майӑн ҫирӗм иккӗмӗшӗнче Вешенскине тухса кайрӗ.

Он передал записку Григория Аксинье Астаховой и словесный наказ Ильиничне с Натальей, двадцать второго выехал в Вешенскую.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑмах май вӑл фронта пӑрахса хӑйсен ҫӗрӗ ҫине хӗрлисене кӗртсе янӑ ҫамрӑк казаксене ӑса кӗртмешкӗн стариксене ятласа та илчӗ.

Попутно Богатырев пожурил стариков за то, что плохо воздействовали на молодых казаков, бросивших фронт и пустивших на свою землю красных.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуҫ ҫумӗнчен шӑхӑрса иртнӗ вилӗмрен пӑрӑнса юлчӗ вӑл, унтан ҫавӑнтах, учӗ тачанка турти урлӑ сиксе каҫнӑ самантра, хӑй ҫинелле пенӗ, алли иккӗмӗш патрона затворпа тӗртсе кӗртсе ӗлкӗреймен матроса касса пӑрахрӗ.

Уклонился от смерти, взвизгнувшей над головой, и в момент, когда конь прыгнул через дышло тачанки, зарубил стрелявшего, рука которого так и не успела достать затвором второй патрон.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Григорие, пӳлӗме тӗртсе кӗртсе, кравать ҫине вырттарчӗ, ҫурма тӗттӗмре, йӗрӗнсе те хӗрхенсе, унӑн вилнӗ пек кӑвакарса кайнӑ пичӗпе курми пулнӑ чарӑлчӑк куҫӗсене сӑнаса пӑхрӗ.

Она втолкнула Григория в комнату, уложила на кровать, в полусумерках с отвращением и жалостью осмотрела его мертвенно бледное лицо с невидящими открытыми глазами:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кунти вырӑнсене питӗ аван пӗлнӗ май, вӗсем майлӑ вӑхӑтра яланах юланутлӑ сотньӑсене пӗр сисмен ҫӗртен хӗрлисен флангӗсене е тылне кӗртсе яма, вӗсен наступленине чарса малалла кайма чӑрмантарма тӑрӑшрӗҫ.

Прекрасно зная местность, они не теряли случая незаметно перебрасывать конные сотни по балкам во фланги и тыл противника, постоянно грозить ему и парализовать его дальнейшее продвижение.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Икӗ вӑрҫӑ хушшинче Григорий аллине «кӗвве кӗртсе» ҫитерчӗ.

За две войны Григорий «наломал» руку.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑваттӑмӗш лава кӳлнӗ лашана Григорий йӗвенӗнчен ярса тытрӗ те чуптарсах картишне илсе кӗртсе кайрӗ.

Лошадь четвертой подводы Григорий схватил за уздцы, на рысях ввел ее во двор.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗрӗслесе пӑхнӑ: ҫар ҫӗрӗ ҫине хӗрлӗ полксене кӗртсе ярса пӑхрӗҫ, кайран мӗн пулса тухрӗ-ха?

Проба сделана: пустили на войсковую землю красные полки, испробовали?

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗлӗк-авал тутарсем Дона кӳрентернӗ, ҫӗр туртса илесшӗн, халӑха пусмӑра кӗртсе ӳкересшӗн вӑрҫӑпа тапӑннӑ, теҫҫӗ.

В старину, слышно, Дон татары обижали, шли отнимать землю, неволить.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗ утлӑ ҫар пехотӑна Латышев хуторӗ патӗнче хупӑрласа илет те, ҫырмасене хӳтерсе кӗртсе, тахӑшӗ мӑшкӑлласа «гайдамаксем» тесе ят панӑ Каргин старикӗсене пӗр ҫирӗм ҫынна яхӑн хӗҫпе тураса тӑкать.

А пехоту красная конница обошла с хутора Латышева и, прижучив в ярах, изрубила человек двадцать каргинских стариков, в насмешку окрещенных кем-то «гайдамаками».

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Наступлени вӑхӑтӗнче офицерсене, хӗрлӗ командирсенчен тӗслӗх илтерсе, ҫапӑҫӑва малтан кӗртсе яраҫҫӗ те — ним шӑв-шавсӑр, шӑппӑн ҫурӑмӗсенчен переҫҫӗ.

Офицеров заставляли во время наступления, по примеру красных командиров, идти впереди цепей — и без шума, тихонько постреливали им в спины.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Усал большевиксем хӗн-хура кӗртсе ӳкернӗ вырӑс халӑхӗ» тӳсекен хӑрушла инкексем ҫинчен темтепӗр сӳпӗлтетнӗ хыҫҫӑн Краснов хӑйӗн сӑмахне хӗрӳллӗн вӗҫлет:

Пространно обрисовав катастрофические бедствия, испытываемые «угнетенным дикими большевиками русским народом», Краснов патетически закончил:

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр кунне, каҫ пулас умӗн, вӑл икҫӗр ҫухрӑм патне чуптарса тухнӑ, икӗ кун хушшинче пӗтӗмпе хӑвӑрӑлсе кӗнӗ, ывӑнса тайкаланакан пулнӑ утне ашшӗ картишне кӗртсе тӑратрӗ.

На другой день к вечеру он уже вводил на отцовский баз сделавшего двухсотверстный пробег, исхудавшего за два дня, шатавшегося от усталости коня.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Винтовкӑна кӑштах сивӗнме панӑ хыҫҫӑн вӑл каллех тепӗр обойма кӗртсе лартрӗ, куҫне хӗстерсе, инҫетри хура мӗлкесене тӗллесе печӗ.

Охладив винтовку, Григорий снова вгонял обойму, ловил прижмуренным глазом далекие черные фигурки на мушку.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах хӗрлисен командованийӗ ҫапӑҫӑва рабочисен полкне, матроссен отрядне е утлӑ ҫара кӗртсе ярсанах лару-тӑру тикӗсленет; вара каллех пуҫару пӗр алӑран тепӗр алла куҫа пуҫлать; е казаксем, е хӗрлисем, черетленсе тенӗ пек, вырӑнта кирлӗ ҫӗнтерӳсем тӑваҫҫӗ.

Но как только командование бросало в дело рабочий полк, матросский отряд или конницу — положение выравнивалось, и вновь инициатива гуляла из рук в руки, и поочередно одерживались победы чисто местного значения.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кухарка кӑмакана чукун чӳлмексем кӗртсе лартрӗ, хӑна ҫине пӑхмасӑр, ухвачӗсемпе шӑкӑртаттарса аппаланчӗ.

Кухарка совала в печь чугуны, стучала рогачами, не обращая внимания на гостя.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан Аникушка арӑмӗ патӗнче чарӑнчӗ, япалисене пӳрте кӗртсе хучӗ те, кил хуҫи арӑмӗ каҫхи апат хатӗрленӗ хушӑра, килне тухса утрӗ.

Степан остановился у Аникушкиной жены, снес в хату свои пожитки и, пока хозяйка собирала ему вечерять, пошел к своему дому.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсӗ апла, анчӑк ҫури, казаксене жидсен чуралӑхне кӗртсе ӳкересшӗн пулнӑ?! — вичкӗн те хаяр сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ вӑл.

Ты, сукин сын, казачество жидам в кабалу хотел отдать?! — крикнул он пронзительно, зло.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех