Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗт сăмах пирĕн базăра пур.
сӗт (тĕпĕ: сӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫывӑхрах Чумаков ирхи апат хатӗрлесе аппаланать: лагерьти пӗртен-пӗр чашӑка шывпа чӳхесе тӑкрӗ, пуҫламан ҫӑкӑра кӑкӑр ҫумне тытса тӑватӑ пӗр пек чӗлӗ касрӗ, кӑкшӑмран чашӑк ҫине сӗт ячӗ те, ҫӑра пӗҫернӗ вир пӑтти чӑмаккине ватса хӑтланнӑ май, Григорий ҫине пӑхса илчӗ.

Чумаков неподалеку готовил завтрак: он ополоснул единственную в лагере миску, прижав к груди буханку хлеба, отрезал четыре ровных ломтя, налил из кувшина в миску молока и, раскрошив комок круто сваренной пшенной каши, глянул на Григория.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун хыҫӗнчен юр ҫине шӑпӑртатсах шурӑ сӗт тумламӗсем акӑнса юлаҫҫӗ.

Белые капли молока невидимо сеялись по снегу.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишка, хушӑран пӗрре алшӑллипе тутине шӑлкаласа, ним шарламасӑр сӗт сыпса ларчӗ.

Мишка молча хлебал молоко, изредка вытирая рушником губы.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка, куҫне ялкӑштарса илсе, сӗтел ҫине сӗт чашӑкӗ пырса лартрӗ.

Дуняшка, сверкнув глазами, поставила на стол миску с молоком.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хутлатнӑ аллипе йывӑр, нӑкӑ-нӑкӑ, сӗт карӑнса тулнӑ кӑкӑрӗсене тытать те, ача антӑхса кайса макӑрнӑ сасса илтсе, пушшех васкаса утать, утнӑ ҫӗртех кӗпе ҫухине вӗҫертет.

Она придерживает согнутой рукой тяжелые, тугие, налитые молоком груди и, заслышав захлебывающийся детский плач, прибавляет шагу, на ходу расстегивает ворот рубахи.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗнӗ туйӑма ниепле ҫӗнтерме пултараймасӑр, Ильинична чӑп тулли сӗт тултарнӑ турилккене Мишка умнерех шутарса лартрӗ:

Не в силах совладать с новым чувством, она подвинула Мишке тарелку, доверху налитую молоком, сказала:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка ҫенӗкре сӗт сӗрсе аппаланатчӗ.

В сенях Дуняшка цедила молоко.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗррехинче тата ҫӑварне сӗт яма тӑтӑм та, вӑл антӑхса кайрӗ, темле кӑна вилмерӗ…

А один раз зачал ему молоко в рот лить, а он захлебнулся и чуть не помер…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗчӗк ачана ҫитернӗ пек, чӑмлакпа тӑрантараттӑмччӗ, сӗт ӗҫтереттӗмччӗ!

Жевками, как малого дитя, кормил, молоком отпаивал.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

 — Сӗт ӗҫетӗн-и? — ыйтрӗ Прохор.

— Молоко будешь пить?

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Казаксем сӗт ыйтма килчӗҫ те кунтан хӑвӑртрах кайма каларӗҫ.

Приходили казаки, молока спрашивали и советовали уехать отсюда.

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӗт илсе кил, асту, пысӑкрах кӑкшӑмӗпе!

Молока принеси, да побольше корчажку!

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӗтем ҫинче ӑна ҫапса пӗтермен тулӑ сарӑмӗ кӗтрӗ, кӑмакана сӗт лартса хӑварнӑ, ачасене иртен варах нимӗн те ҫитермен, карчӑкӑн мӑй таран ӗҫ, ҫавӑнпа та вӑл пач та чарӑнса тӑмарӗ, хирӗҫ пулакан хӗрарӑмсене сӑмах хушмасӑр сывлӑх сунчӗ, палланӑ ҫынсенчен хӑшӗ те пулин шеллесе: «Служивӑя ӑсатрӑн пулать-и?» — тесе ыйтсан, чӗмсӗррӗн кӑна пуҫӗпе сулчӗ, часрах килне ҫитме хыпаланчӗ.

На гумне ждал ее недомолоченный посад пшеницы, в печи стояло молоко, дети с утра были не кормлены, хлопот у старухи было великое множество, и она спешила домой, не останавливаясь, молча кланяясь изредка встречавшимся бабам, не вступая в разговоры, и только утвердительно кивала головой, когда кто-нибудь из знакомых соболезнующе спрашивал: «Служивого провожала, что ли?»

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анаслас килнине аран ирттеркелесе, вӑл икӗ стакан сӗт ӗҫрӗ.

С трудом подавляя зевоту, выпил два стакана.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дон хӗрринчи ту-сӑртсен тӑрринче шрапнельсен сӗт пек шуррӑн ирӗлсе ҫухалакан пӗчӗкҫӗ пӗлӗчӗсем хыпа-хыпа илчӗҫ.

Молочно-белые тающие облачка шрапнели вспыхивали над обдонскими высотами.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тавтапуҫ, кинемей, вӑхӑчӗ ҫук сӗт ӗҫсе тӑма.

— Спасибо, мамаша, времени нету молоки распивать.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тен, сӗт ӗҫеттӗрччӗ? — сӗнчӗ Григорин кашни хусканӑвне сӑнаса тӑнӑ кил хуҫи хӗрарӑмӗ, ун кӑмӑлне юрасшӑн пулса.

Хозяюшка, караулившая каждое движение Григория, желая угодить ему, предложила: — Может, молочка бы выпили?

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ватти, тем ав, сӗт сахал антаракан пулнӑ…»

Что-то старая меньше дает молока…»

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мучи ҫавине ҫӗре пӑрахрӗ, пычӗ ӗнтӗ, сывлӑх сунчӗ, лешсем пӑхмаҫҫӗ те ун ҫине, сӗт ӗҫеҫҫӗ, ыйтаҫҫӗ хайхи: «Лашасем пур-и?»

Он косу бросил, подошел, поздоровался, а они и не глядят, молоко пьют и спрашивают у него: «Лошади есть?»

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аллинче йӑтса ҫӳретчӗ, ӗмкӗчпе сӗт тата, урисем ҫирӗп пулччӑр тесе, темле курӑк шывӗ вӗретсе ӗҫтеретчӗ.

На руках носил и из рожка подпаивал молоком и каким-то травяным настоем, чтобы на ногах крепче был.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех