Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӑнкӑртатса (тĕпĕ: чӑнкӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шӑп ҫав вӑхӑтра чӑх-чӗп вити енче темӗскер чӑнкӑртатса янӑрани илтӗнчӗ.

Но тут со стороны курятника раздался лязг и звон.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Вагон ҫав тери хытӑ силленсе илчӗ те эпӗ кӑшт кӑна сак ҫинчен татӑлса анмарӑм: шуҫ чейник урайне вӑркӑнчӗ, тормозсем чӑнкӑртатса илчӗҫ, пассажирсем, хӑраса кайса, чӳречесем патнелле ыткӑнчӗҫ.

Вагон рвануло так, что я едва не свалился с лавки; жестяной чайник слетел на пол, заскрежетали тормоза, и пассажиры в страхе бросились к окнам.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Вӑл питӗ вӑйлӑ, ырӑ кӑмӑллӑ ҫын, урай тӑрӑх ахаль утса иртсен те, шкапри мӗнпур савӑт-сапа чӗтренсе чӑнкӑртатса илет.

Он был очень сильный, добродушный, и когда он без всяких танцев просто шагал по полу, то и то в шкафу звенела вся посуда.

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Ҫак самантра тем япала уйрӑмах хытӑ кӗмсӗртетрӗ, чӳречесен кантӑкӗсем чӑнкӑртатса илчӗҫ, Димкӑна ҫӗр кисреннӗ пек туйӑнчӗ.

В эту минуту что-то особенно здорово грохнуло, так что зазвенели стекла окошек, и показалось Димке, что дрогнула земля.

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Кантӑксем вара, макӑрнӑ пекех, чӑнкӑртатса ҫӗмрӗлеҫҫӗ.

Звенят стеклышки, будто плачут.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Генерал ҫавӑнтах сиксе тӑчӗ, хӑвӑрт тӑнипе унӑн кӑкӑрӗ ҫине ҫакса тултарнӑ хӗресӗсем те чӑнкӑртатса илчӗҫ.

Генерал поднялся так стремительно, что от крестов, заколыхавшихся на его груди, по блиндажу пронесся легкий звон.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑвӑрттӑн хускалса илнипе бутылкӑсем чӑнкӑртатса урайне ӳкрӗҫ.

От резкого движения бутылки со звоном полетели на пол.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫумӑр ҫаплах чашлаттарса ҫӑвать, хура шторӑсемпе карнӑ чӳрече кантӑкӗсем чӑнкӑртатса чӗтренеҫҫӗ.

Дождь продолжал итти такой же крупный и частый; стекла окон, закрытые черными шторами, тонко звенели.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тенкисем чӑнкӑртатса илчӗҫ.

Монисты ее зазвенели.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӗн йӗвенӳн йӑлтӑр-ялтӑр тӳмисем чӑнкӑртатса тӑраҫҫӗ-тӗр, пӗккӳ ҫинчи шӑнкӑрав хӑйӗн сассипе хӑй вылять-тӗр…

Должно быть, красивые узоры блестят на солнце, колокольчик под дугой звенит-позвякивает…

Шӑвӑҫ чуман // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 38–42 с.

Сасартӑк чӑнкӑртатса ҫӗмрӗлни илтӗнчӗ.

Раздался звон.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вӑл чышкипе сӗтеле ҫапрӗ те, юнашар ларакан икӗ пушӑ черкке чӑнкӑртатса илчӗҫ.

Она стукнула кулаком по столу, и стоявшие вплотную две пустые рюмки жалобно звякнули.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шуралнӑ кӳлленчӗксен ҫӳхе пӑрӗ чӑнкӑртатса ваннӑ, шӑнса хытнӑ сӑрӑ ҫулӗсем ҫинче пушӑ урапасем чул тӑрӑх аннӑ пек танкӑртатнӑ.

Хрустко ломался тонкий ледок побелевших луж, дороги, скопанные стужей, стали серыми, пустые телеги тарахтели по ним, как по булыжнику.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниска турилккене ҫӗклесе тытнӑ, такам унта тата темиҫе хут укҫа пӑрахнӑ, пӗр вунӑ вак укҫа чӑнкӑртатса ӳкнӗ.

Аниска подняла их, кто-то еще бросил туда несколько бумажек, звякнуло с десяток мелких монет.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урасем тапӑртатнипе сӗтел ҫинчи савӑт-сапа чӑнкӑртатса ларнӑ, лампӑсем йӑлтлата-йӑлтлата илнӗ.

От топота ног звякала посуда на столах, вздрагивали язычки пламени в лампах.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртре кантӑк куҫӗсем хурлӑхлӑн чӑнкӑртатса ванчӗҫ.

В хате, жалобно звякая, посыпались оконные глазки.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохорӑн лутака учӗ, утнӑ ҫӗртех курӑк патне туртӑнса, тутипе е илепер тунине, е кашличӗн сарӑ ҫеҫкине, е йӳҫӗ курӑк тӗмне чӗпӗте-чӗпӗте илчӗ; ҫивчӗ хӑлхисене вылятса, чӑнкӑртатса пыракан, шӑл тунине ыраттаракан ҫӑварлӑхне чӗлхипе тӗртсе кӑларма тӗрмешсе ҫирӗ.

Маштаковатый конишка Прохора на ходу тянулся к траве, срывая губами то ветку донника, то желтый венчик сурепки, то кустик горчука; срывал и ел, двигая сторожкими ушами, стараясь выкинуть языком гремящие, натершие десны удила.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Улӑм шывӗ сарӑхтарса янӑ пӑр шереписем, ҫурт тӑррисенчен татӑлса анса, кантӑк пек чӑнкӑртатса ванаҫҫӗ.

С крыш падали пожелтевшие от соломы сосульки, разбивались со стеклянным звоном.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Часах пӳрт умне палланӑ тачанка чӑнкӑртатса пырса тӑчӗ.

Вскоре к домику подкатила тачанка.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Петро, мӗнле акӑнать? — кӑшкӑрчӗ Сергей, сеялка сӑнчӑрӗсемпе чӑнкӑртатса ҫул хӗрне тухсан.

— Петро, как оно сеется? — крикнул Сергей, когда сеялка, позвякивая цепочками, подошла к дороге.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех