Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сирпӗнет (тĕпĕ: сирпӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кайран лаши пирӗн пата ӗрӗхсе ҫитрӗ, сӑмси шӑтакӗсенчен юн ҫулӑм сирпӗннӗ пек сирпӗнет, йӗнерӗ хырӑмӗ айӗнче ҫапкаланать.

А конь прибег к нам, из ноздрей ажник полымем бьет, а седло под пузой мотается.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ара, вӑрман касаҫҫӗ, турпас сирпӗнет

Да ведь лес рубят, щепки летят…

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утсен ҫурӑмӗсем ҫинчен кӑпӑк та юн сирпӗнет.

С конских спин — мыло и кровь.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ут чӗрнисем айӗнчен тусан чӗптӗмленсе сирпӗнет, ҫавӑнтах тата юрӑ пуҫаруҫи, кӑвак пакунӗ чӗтренсе кайичченех сулахай хулпуҫҫине сиклентере-сиклентере юрӑ туртса ярса, хӑйӗн хуйхинчен те, ҫын хуйхинчен те кулса, казак юрринчен намӑс сӑмахсене ӑнтарса пырать:

Щебнистую пыль сеяли конские копыта, и, насмехаясь над своим и чужим горем, дергая левым плечом так, что лихорадочно ежился синий погон, кидал песенник-запевала охальные слова похабной казачьей:

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗҫсем хӑрушла чӑнклатса илчӗҫ; тимӗр тимӗре касать, козаксем ҫине, тусан пек, хӗм сирпӗнет.

Сабли страшно звукнули; железо рубило железо, и искрами, будто пылью, обсыпали себя козаки.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӗсен панӗ Данило шухӑша кайнӑ, унӑн хӑмач пек хӗрлӗ пуставран ҫӗлетнӗ сӑхманӗн хӑрах ҫанни кимӗ ҫинчен усӑнса аннӑ та шыва перӗнсе пырать, пани Катерина пӗчӗкҫӗ ачине ачашлать, ун ҫинчен куҫне те илмест вӑл, унӑн нимпе те витсе хуман эрешлӗ тумтирӗ ҫине вара, хӑмӑр тусан пек, шыв сирпӗнет.

Пан их Данило призадумался, и рукав кармазинного жупана опустился из дуба и черпает воду; пани их Катерина тихо колышет дитя и не сводит с него очей, а на незастланную полотном нарядную сукню серою пылью валится вода.

II // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

…Нимӗҫсен палаткинче кӑмака хӗмленсе ҫунать: мӑрьерен вут-хӗм сирпӗнет.

…В немецкой палатке печь горела с жаром: огонь брызгал из трубы.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Тӳрех калатӑп: заводра тунӑ кирек мӗнле деталь вансан та унтан рабочи юнӗ сирпӗнет!

Прямо скажу: если сломается любая деталь, которая была изготовлена на заводе, из нее брызнет рабочая кровь!

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Чернил ак ҫакӑнта пухӑнать — ҫырма пулать, анчах кӑшт сирпӗнет.

Оно вот сюда натекает, можно писать, только брызжется немножко.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пылчӑка чул ан пӑрах — сирпӗнет.

Не бросай камень в грязь — обрызгает.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Вӑл яланах шывпа нӳрленсе тӑрать, — тет хӗрарӑм-патшан аппӑшӗ, — куратӑн-и, кашни колоннӑранах пӗчӗк фонтан пӗрӗхет, вӑл тавраналла ҫумӑр пек сирпӗнет, ҫавӑнпа та кунта пурӑнма сулхӑн; куратӑн вӗт, кунти ҫынсем температурӑна хӑйсене кирлӗ пек улӑштарма пултараҫҫӗ».

«Он постоянно обрызгивается водою, — говорит старшая сестра, — видишь, из каждой колонны подымается выше полога маленький фонтан, разлетающийся дождем вокруг, поэтому жить здесь прохладно: ты видишь, они изменяют температуру, как хотят».

9 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫакӑн пек калаҫса илнӗ хыҫҫӑн Яков Лукич вӗри шывпа пӗҫертнӗ пекех пӳлӗмрен тухса сирпӗнет те чылайччен лӑпланаймасӑр ҫӳрет.

После такого разговора Яков Лукич выскакивал из горенки, словно кипятком ошпаренный, и долго потом не мог успокоиться.

38-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ӗҫ ытла та ӑнӑҫлӑ пулса тухнипе калама ҫук хытӑ савӑнса кайнӑ Щукарь иккӗмӗш чӑхха ярса тытать те вӗрлӗк карта урлӑ каҫса малалла сирпӗнет.

Щукарь, донельзя довольный исходом дела, поймал вторую курицу и махнул через прясло.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ ӑна ҫавӑтса пыраттӑмччӗ, вӑл пур, куҫ умӗнчех ырханланса пырать; хӑйӗн ӑшчиккинчен йывӑр шӑршлӑ сывлӑш пӗрӗхӗнсе тухать тата, тӗпсӗр ахратран тухнӑ пекех, пӗр вӗҫсӗр тислӗк сирпӗнет.

Я ее веду, а она прямо на глазах тает; дух чижолый из нее рвется и помет выскакивает, как из пропасти.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тӗмсенчен сывлӑм шывӗ такӑнать, ун урисене шӑнта-шӑнта ярать, ун чавсисем ҫине сирпӗнет.

Роса падает с них, и холодит ей ноги, и брызжет на ее локти.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Тинӗс хумӗ чӑлтӑр-чалтӑр сирпӗнет, сикет хӗрӳллӗн аслати патне ҫитесшӗн.

и поют, и рвутся волны к высоте навстречу грому.

Тӑвӑл хыпарҫи ҫинчен хунӑ юрӑ // Стихван Шавли. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 132 стр.

«Пӑр каять, — кайрӗ», — тенӗ пекех туйӑнчӗ вӑл Санькӑна, — шыв ахӑрать, енчен енне сирпӗнет, ҫыранран тухса каять, эсӗ пур ҫаплах класра ларатӑн, задачӑсем шутлатӑн.

«На реке идет лед, — казалось, говорил он Саньке, — вода рвет и мечет, выходит из берегов, а ты все еще сидишь в классе и решаешь задачки.

5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Экран ҫинче преступниксемпе полицейскисем чупкалама пуҫларӗҫ, сирена ӳлеме тытӑнчӗ, унта та кунта тем сирпӗнет, арканать.

На экране забегали преступники и полицейские, завыли сирены, зазвучали автоматные и пистолетные выстрелы, загремели взрывы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ун йӗри-тавра Япони минисем ҫурӑлнипе шыв сирпӗнет.

Он окружен фонтанами взрывающихся японских мин.

XXXI. Лафет ҫинчи ещӗк // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫил-тӑман пек ҫавӑрттарса ҫулӑм варкӑшать, йӑлтӑртатса вут-хӗм сирпӗнет тавралла, пӳртсене вут хыпса илчӗ.

Искры полетели огненной метелью, избы загорелись.

VI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех