Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑпӑш сăмах пирĕн базăра пур.
кӑпӑш (тĕпĕ: кӑпӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пичӗ ун кӑпӑш, мӑнтӑр, хӗрлӗ.

А лицо было холеное, упитанное, красное.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫил-тӑман чарӑнма пуҫланӑ, сывлӑшра сайра юр пӗрчисем кӑна вӗлтӗртеткелеҫҫӗ, тӳпе уҫӑлса пырать, таҫта, кӑпӑш пӗлӗтсем хыҫӗнче, уйӑх пурри сисӗнет.

Метель стихла, в воздухе плавали редкие снежинки, небо бледнело, становилось выше, где-то за пухлыми облаками смутно угадывалась луна.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров, ҫул ҫинчен айккинелле ярса пусса, тӳрех кӑпӑш юр ӑшне чӗркуҫҫи таран путса ларчӗ, юр ҫыпӑҫса тулнӑ карчӑк, курпунне кӑларса, туратпа ҫапӑ тиенӗ йывӑр ҫунашка туртса, ун ҫумӗнчен иртсе кайрӗ.

Мажаров машинально шагнул с дороги в сторону, сразу по колено проваливаясь в рыхлый сугроб, и мимо него, еле волоча тяжелые, груженные толстыми сучьями и хворостом салазки, прошла сгорбленная, заваленная снегом женщина.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алӑк патӗнче кӑпӑш юрпа витӗннӗ, аллине чӑпӑркка тытнӑ Шалымов курӑнчӗ.

В дверях показался Шалымов с кнутом в руках, запорошенный пушистым снегом.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кунта кӑнтӑрлахи пек ҫутӑ, стена ҫине чӳрече хашакисен хуҫкаланчӑк мӗлкисем ӳкнӗ, хашакасем хушшине пилеш сапакисемпе илемлетнӗ, юр пек кӑпӑш ваткӑ выртать, пилешӗсем ҫутӑра хуп-хура курӑнаҫҫӗ.

Здесь было светло как днем, переплеты оконных рам изломанными тенями падали на побеленную стену, между рамами лежала пухлая, как снег, вата, украшенная гроздями рябины, казавшимися от света черными.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тутӑр айӗнчен унӑн ҫутӑ ҫамки ҫине ылтӑн тӗслӗ кӑпӑш ҫӳҫ пайӑркисем туха-туха каяҫҫӗ, вӑл вӗсене вӗҫӗмрен тӳрлетет, йӗри-тавра мӗн пулса иртнине пӗчӗк ача пек кӑсӑкланса сӑнать.

На ее покатый лоб выбивались из-под платка пушистые пшеничные кудерки, она то и дело прятала их обратно и с детским любопытством наблюдала за всем, что происходило вокруг.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑҫалхи хӗлле вырсарникунсенче вӗсем йӗлтӗрпе сӑртсем хушшине ярӑнма ҫӳренӗ, нимрен те хӑрамасӑр чӑнкӑ ҫӗртен сикнӗ, ачасем пек, кӑпӑш юр ӑшне пашлатнӑ, Ксени телейлӗ те савӑнӑҫлӑ пулнӑ.

По воскресным дням нынешней зимой они отправлялись на лыжах в горы, носились как сумасшедшие с дикой крутизны, зарывались, как дети, в пушистый снег, и она была счастлива и довольна.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах никам та тухмарӗ, тап-таса шӑлнӑ картиш тӑрӑх шурӑ кӑвакалсем кӑна, хӑйсен чӗлхипе темскер ҫинчен хӗрсех калаҫса, тайкаланса ҫӳреҫҫӗ тата чӳрече янаххи ҫинче, йӑм-хӗрлӗ кӑпӑш чечексем хушшинче, сӑрӑ кушак ҫӑвӑнса ларать.

Но никто не появлялся, лишь по чисто подметенному двору ходили вперевалочку белые утки и о чем-то оживленно разговаривали на своем утином языке да на подоконнике среди ярко-красных махровых цветов сидел и умывался серый кот.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Курницӑра ҫӗр урайӗн кӑпӑш сулхӑн шӑрши, антӑхтарса ярасла хӑватлӑ ют табакпа ҫул ҫинчи ҫынна вӑрах вӑхӑта ҫапакан инҫетри ҫул шӑрши кӗрет.

Из горницы тянуло рыхлой прохладой земляного пола, незнакомым удушливо-крепким табаком и запахом дальней паутины, каким надолго пропитывается дорожный человек.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗпесӗр, хӗрлӗ лампаслӑ галифепе, яланхи пекех хӗрлӗ сӑнлӑ, кӑпӑш та илемлӗ сарӑ мӑйӑхлӑскер, вӑл бричка айӗнче ларнӑ.

Он сидел под бричкой, без рубашки, в галифе с алыми лампасами, все такой же краснощекий, с пышными и красивыми русыми усами.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анфиса тӗкӗр умӗнче кӑпӑш шурӑ ҫӑм тутӑр ҫыхса илемленет.

Анфиса прихорашивалась у зеркала, повязывая на голову пушистый из белой шерсти платок.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Машина сулахая пӑрӑнчӗ, ҫутӑ таран ҫырмана ӳкрӗ, унта йӑсӑрланса тӑракан кӑпӑш юр пулнӑ.

Машина свернула влево, свет метнулся в глубокую низину, заваленную мягкими дымящимися сугробами.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗсем тарӑн та кӑпӑш юр ҫинчен ним чӗнмесӗр пычӗҫ.

Они молча шли по глубокому и рыхлому снегу.

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей йывӑҫ патне чупса пырса, ӑна ярса илсе силлерӗ, кӑпӑш юр чӑмӑрккисем ун хулпуҫҫийӗсем ҫине, пуҫӗ ҫине ӳкрӗҫ, ҫуха хыҫне кӗрсе кайрӗҫ…

Сергей подбежал к нему, с разбегу потряс руками, и снег комьями повалился ему на плечи, на голову, посыпался за воротник…

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Прохор ҫуни хыҫӗнчен, мӑйрака сӳсменӗсене чӗриклеттерсе, кӑпӑш юр ҫинчен пилӗк пар вӑкӑр пынӑ, сӳсменӗсем ҫинче вӑкӑр хӑвалакан ача-пӑча ӳхӗ пек ларса пынӑ.

Следом за санями Прохора, поскрипывая ярмами, на которых сычами сидели мальчуганы, брели по топкому снегу пять пар волов.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫул тарӑн та кӑпӑш юр айне пытаннӑ.

Дорога пряталась в глубоком и пушистом снегу.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ачана Анютӑна тыттарнӑ чух вӑл ачан кӑпӑш та ҫемҫе питҫӑмартинчен чуптурӗ те кулса ячӗ.

Передавая девочку Анюте, она поцеловала ее в теплую, с нежным пушком щечку и рассмеялась.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Виктор ҫутӑ ҫамки ҫине ӳкекен сарӑ кӑпӑш ҫӳҫне аллипе якатрӗ.

Виктор пригладил ладонью спадавшие на светлый лоб мягкие русые волосы.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Бурка тӑхӑннӑ ҫынна Сергей палламан, ҫавӑнпа та унӑн кӑпӑш мӑйӑхӗ ҫине, канӑҫсӑр ҫутӑ куҫӗсем ҫине, тусем хушшинче пурӑнакан ҫынсен тумне тӑхӑннӑ ҫар ҫынни пек яштака кӗлеткине тинкерсе пӑхрӗ.

Посетителя в бурке Сергей не знал и с любопытством смотрел на его пышные усы, на светлые неспокойные глаза и на всю его по-военному стройную фигуру в горском наряде.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сӑрт айӗнче кӑпӑш мамӑк пек шурӑ тӗтре выртнӑ.

Под горой распушенной ватой лежал туман.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех