Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Хӗрарӑм лашан пӑтӑр-пӑтӑр тар тапса тухнӑ мӑйӗ тӑрӑх чӑпӑрккапа ҫатлаттарса илчӗ.

— Баба хлопнула плетью по конской шее, осыпанной росинками пота.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл тар витӗр ҫапнипе тӑрри йӗп-йӗпе пулнӑ карттусне хывмасӑрах сӗтел патне пырса ларчӗ.

Не снимая фуражки с мокрым от пота верхом, он присел к столу.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Коммунистсене тар складне сыхланинчен те хытӑ сыхла!

— Коммунистов охраняй дюжей, чем пороховой погреб!

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тахӑш хӗрлӗармеецӗ, йывӑррӑн асапланса вилекен казака хӗрхенсе-тӗр, ӑна питӗ ҫывӑхран тӗллесе пенӗ те, Такан Яккӑвӗн вилӗ пичӗ ҫинче ӳт пиҫсе кайнӑ йӗрпе тар ҫунӑкӗн хура йӑрӑмӗ те тӗрленсе юлнӑ.

Кто-то из красноармейцев, видимо, сжалившись над трудно умиравшим казаком, выстрелил в него почти в упор, так что даже ожог и черные пятнышки порохового запала остались на мертвом лице Якова Подковы.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Манӑн атте-анне ҫав армана тар юхтарса ӗҫлесе лартнӑ пулсан, сирӗнтен ыйтатӑн, — ку вӑл коммунистсем вӑрӑ-хурахла ҫаратни пулмасть-и ӗнтӗ?

Если мельничушка эта трудовым потом моих родителей нажитая, тогда, я вас спрашиваю, — это не есть грабеж коммунистов?

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн кирпӗч пек хӗрлӗ пичӗ тӑрӑх тар шӑпӑртатса юхать, ниҫта кайса кӗрейми талӑрнипе хӗм сирпӗтекен куҫӗсем чалӑшшӑн ӳпӗнсе пӑхаҫҫӗ.

По кирпично-красному лицу катил пот, разгоряченные, замаслившиеся неуемной злобой глаза косили.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗҫех тул ҫутӑлмалла, хамӑн ав алӑсем чӗтреҫҫӗ, куҫа тар хуплать: «Йӑлт пӗтрӗ», — шухӑшлатӑп ӑшра.

Скоро рассвет, а у меня руки дрожат, пот глаза заливает: «Пропало все, — думаю.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫамкинчи пӗркеленчӗксенчен, канавсемпе шарласа анакан ҫурхи шыв пек, тар пӑчӑртатса юхрӗ, шупка сарӑ тӗслӗ кӗске куҫ тӗкӗсем хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлатса илчӗҫ, куҫӗсем айӑплӑн кулкаласа пӑхрӗҫ.

По морщинам лба, как по ерикам вешняя вода, стремительно сыпал пот, короткие белесые ресницы часто мигали, а глаза смотрели улыбчиво и виновато.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро йӗпе ҫамкине шӑлса илчӗ, ал тупанӗ ҫинче юнпа хутӑшнӑ шупка хӗрлӗ тар йӗрӗ юлчӗ.

Петр вытер мокрый лоб, на ладони остались полосы розового кровяного пота.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро, ахлатса илсе, самантлӑха чарӑнса тӑчӗ; сӑнӗ кӗл пек кӑвакарса кайрӗ, пичӗ ҫине пӑтӑр-пӑтӑр тар тапса тухрӗ.

Петро ахнул, на секунду стал, побелел, пот разом залил ему лицо.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шухӑшлама хӑнӑхманран, ҫакӑ уншӑн йывӑр пулчӗ, ҫамки ҫине тар шӑрҫаланса тухрӗ.

Думалось с непривычки трудно, до бисера на лбу.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Амӑшай путек тирӗнчен ҫӗлетнӗ вӗтӗ кӑвак ҫӑмлӑ ҫӗлӗкне вӑл ӗнси ҫинелле шутарса лартнӑ, хӗрлӗ хӑмӑр пичӗ ҫине тар тапса тухнӑ.

Шапка мелкой седой смушки сдвинута у него на кучерявый затылок, на буром лице пот.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья тар пек хыпса илчӗ:

Дарья пыхнула порохом:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Халӗ аминь кала Дон ҫарне! — терӗ вӑл, хырнӑ тута хӗрринчи тар пӗрчисене хӗрлӗ шӗвӗр чӗлхипе ҫулласа илсе.

— Теперь аминь Донской армии! — говорил он, слизывая пот с бритой губы острым и красным языком.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сотньӑна тар тӗтӗмӗ хупласа хучӗ.

Сотня крылась дымом выстрелов.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тыткӑна илнисем — тар шӑрши ҫапнӑ, тусанпа вараланса пӗтнӗ ҫамрӑк йӗкӗтсем — саккӑрӑн ҫитсе чарӑнчӗҫ.

Подошли пленные — восемь провонявших потом, изузоренных пылью молодых ребят.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тар шӑрши шӑршласа курнӑ, иртсе кайнӑ ӗҫсем курми-илтми тунӑ ҫынсем талпӑнса та ҫӑтӑхса пӗртен-пӗр паянхи кунпа пурӑнчӗҫ.

Люди, нюхавшие запах пороха, ослепленные и оглушенные происходившим, жили стремительно и жадно, одним нынешним днем.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Солдатов ҫаплах ятлаҫса кӑшкӑрашрӗ те, Мишкӑн хӗрӳлӗхӗ сӳнчӗ, урисем ҫеҫ, лӗнчӗрех кайса, чӗтреме пуҫларӗҫ, ҫурӑмӗ енне тата хул айӗсене пӑтӑр-пӑтӑр тар тапса тухрӗ.

Но Солдатов продолжал выкрикивать ругательства, и Мишка потух, лишь ноги хлипко задрожали, да пот проступил на спине и под мышками.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пудрӑ — тар мар, кӑтра — тупӑ мар, ҫивӗт — хӗҫ мар, эпӗ нимӗҫ мар, сирӗн сиятельствӑ, эпӗ чӑн-чӑн вырӑс ҫынни! — унтан парадран пӑрахса кайнӑ.

— Пудра — не порох, букли — не пушки, коса — не тесак, а я не немец, ваше величество, а природный русак! — и уехал с парада.

Пудра — пӑшал тарӗ мар // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Вӑл турккӑсен букварьне алла илнӗ, тертленнӗ мӗскӗн, пиллӗкмӗш тар тухиччен.

Засел он за турецкий букварь, потел, бедняга, до пятого пота.

Прошка // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.