Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр нимӗҫӗ ҫаплах хирӗҫ тӑрасшӑн, ухмаха ернӗ пек кӑшкӑрать.

Один немец дико сопротивлялся и истерично кричал.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпӗ кусем нимӗҫсем иккенне аван чухлатӑп, анчах Соколов лейтенант манран карабина туртса илет те: «Пемелле мар! Пемелле мар! Кусем — тыткӑна лекнисем! Тыткӑнрисене пемелле мар!» — тесе кӑшкӑрать.

Я понимаю, что это немцы, но лейтенант Соколов выхватывает у меня карабин: «Не стрелять! Не стрелять! Это пленные! В пленных не стрелять!»

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗтместпӗр! — кӑшкӑрать вӑл пире хулпуҫҫисенчен ҫапа-ҫапа.

Не пропадем! — восклицал он и хлопал нас по плечу.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ай, хӑрушӑ, атте! — анраса кайнӑн кӑшкӑрать пӗр хӗрлӗ галстуклӑ ача, пальто айӗнчен тухнӑ май.

Ой, как страшно, папусенька! — кричал обезумевший мальчишка в пионерском галстуке, выбившемся из-под пальто.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫарамасах хӑй, Кӑшкӑрать.

Идя Внаготку, Глотку Дерет.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ларӑр! — пӗчӗк ачасене вӑрҫнӑ пек кӑшкӑрать пире кӑвак калпак тӑхӑннӑ, шурӑ кофта ҫийӗн хӗрлӗ галстук ҫакнӑ хӗрарӑм, хӑй вӑл ҫамрӑках мар курӑнать, пӗр вӑтӑрсене ҫывхарнӑскер пулас.

Садитесь! — женщина в синем берете и с красным галстуком на белой кофте покрикивала на нас, как на маленьких, сопровождавшей нас немолодой женщине было лет под тридцать.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Пурпӗрех! — тесе кӑшкӑрать Паганель.

— Всё равно! — кричал Паганель.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Аппа вилет, атте ҫавӑнта!.. — тесе кӑшкӑрать Роберт, хумсем ҫине кӑтартса.

— Сестра умирает, отец там!.. — кричал вне себя Роберт, указывая на волны.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫук, малтан вӑл документсем тупса патӑр! — кӑшкӑрать Развалихин.

Нет, пусть он даст документ! — кричал Развалихин.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Аким залри шава ҫӗнтерме тӑрӑшса кӑшкӑрать:

Аким, стараясь перекричать шум в зале, крикнул:

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Кӗр пӳрте, ухмах! — тарӑхса кӑшкӑрать Развалихин.

— Иди в дом, дура! — злобно крикнул Развалихин.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Кай шуйттана! — кӑшкӑрать сасартӑк вӑраннӑ Лида.

— Пошел к черту! — сразу проснувшись, говорит она.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫавӑнпа та вӑл урнӑ пек кӑшкӑрать:

Поэтому он закричал бешено:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тьфу, шуйттан! — тесе кӑшкӑрать тӑмаланнӑ сухаллӑ ватӑ мучи ҫамрӑк арӑма, ҫав вӑхӑтрах хӑйӗн пир йӗмне анса ларасран тытса тӑрса.

Тьфу, черт! — наседал на молодуху какой-то дед с всклокоченной бородой, придерживая рукой полотняные штаны, нелепо подскакивая.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Туфта вӗт вӑл чӑн-чӑн бюрократ! — хӗрсех кӑшкӑрать Ольга.

Ведь Туфта — штампованный бюрократ! — горячилась Ольга.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хартлатса, вӗткеленсе ҫаврӑнкалакан сыснана вӑл, аллисемпе шӑртӗнчен ҫатӑртаттарса тытса, ҫара урисемпе хӗстерсе хыттӑн тӑкӑрлать те: — Ноо, яра пар! Тпру, ан ашкӑн! — тесе кӑшкӑрать.

Крепко шпоря ее босыми ногами, вцепившись ручонками в щетину, кричал на вертящееся и хрюкающее животное: — Но-о-о, пошла, поехала! Тпру! Не балуй!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Холява чирлӗ ҫынна вагон ҫине лартма кансӗрлекенсен сӑмсисем умӗнче наганне сулласа кӑшкӑрать:

Холява, размахивая наганом под носами мешавших погрузке больного, кричал:

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫавна кала эсӗ мана, — кӑшкӑрать трубка умӗнче Токарев.

 Ты мне это скажи? — сердито кричал в трубку Токарев.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Фургон патне! — тесе кӑшкӑрать Джон Мангльс, Эленпа Мэрине хӑй хыҫҫӑн сӗтӗрсе.

К фургону! — кричал Джон Мангльс, увлекая за собой Элен и Мэри.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Тӗрӗс, — терӗ Паганель, — мана вӑл пирӗн аслӑ Шекспирӑн «Тӑвӑлӗнчи» боцмӑна аса илтерет; палуба ҫине тухнӑ королӗ епле кӑшкӑрать вӑл: «Стихийӑна сӑмахпа ҫак самантрах чарма пултаратӑр пулсан, калаҫӑрах! Чарма пултараймастӑр пулсан, халех тухса кайӑр!» — тет.

— Да, — отозвался Паганель, — наш капитан напомнил мне боцмана из пьесы «Буря» вашего великого Шекспира: он кричит королю, плывущему на его корабле: «Убирайтесь! Этим ревущим валам нет дела до королей! Марш по каютам! Молчать! Не мешайте!»

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех