Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

итлеме (тĕпĕ: итле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вася, сывлама чарӑнса, итлеме тытӑнчӗ.

Вася задержал дыхание, прислушался…

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

«Юрлаҫҫӗ…» — шутларӗ те итлеме пуҫларӗ.

«Поют…» — подумал он и прислушался.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пыр та калаҫ эс унпа, Костя баянне итлеме халь пӗтӗм тавра шӑкӑрин пухӑнать!

Костин баян вся округа сходится послушать!

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Итлеме намӑс! — ҫилленсе кайрӗ ҫамкине ҫыхнӑ чирли.

Слушать гадко! — рассердился больной с перевязанным лбом.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Юрласа яратпӑр та, хӗрарӑмсем итлеме чупса тухаҫҫӗ: эпир мӗнле те пулин хурлӑхлӑраххисене юрлатпӑр, ну, хӗрхенеҫҫӗ вара вӗсем, хӑшӗ салӑ татӑкӗ, хӑшӗ кӑкшӑмпа сӑра е татах мӗн те пулин ҫимелли илсе килет…

Как заиграем, понабегут бабы слухать; мы какую-нибудь жалостную заведем, ну, они растрогаются и несут — какая кусок сала, какая корчажку молока или ишо чего из едового…

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Питӗ кӑсӑклӑ пулӗ ӗнтӗ хула ҫыннисене пирӗн Аникей ҫинчен итлеме?

— Больно интересно городским людям про нашего Аникея слушать!

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Итлеме ҫеҫ кӑмӑл пултӑр, тӗрӗссине мӗншӗн калас мар, — куҫа-куҫӑн мар, пӗрремӗш хут курнӑ икӗ ҫын умӗнче Пробатова тӗрӗссине пӗтӗмпех уҫса пама мӗн хистенине Корней хӑй те пӗлмен.

— Была бы охота слушать, а правду почему не сказать, — Корней сам не знал, что заставило его не с глазу на глаз, а в присутствии еще двух человек, которых он видел впервые, открыться перед Пробатовым со всей прямотой.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Зябликова сӗтел патне пырса ларчӗ, жакеткӑ кӗсйинчен блокнотпа кӑранташ кӑларчӗ, ун хыткан та салхуллӑ пит-куҫӗ хытса ларчӗ — вӑл итлеме хатӗр.

Зябликова послушно присела к столу, вынула из кармана жакетки блокнот и карандаш; худощавое, постное лицо ее застыло в напряженном внимании.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Часах Егор унӑн кашни сӑмахне итлеме пуҫларӗ; арӑмне питрен ачашшӑн пӑхса, ывӑннӑн йӑл кулчӗ.

Скоро уже Егор не пропускал ни одного ее слова, с нежностью смотрел на лицо жены и устало улыбался.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Парӑр-ха итлеме

Дайте послухать…

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Курки пушансан, вӑл хӑех сӗтел ҫинче ларакан чейникрен чей тултарчӗ, ҫакна пурне те, итлеме пӑрахмасӑр, хӑвӑрт турӗ.

Когда чай кончался, он сам наполнял стакан из стоявшего на столе чайника, но все это проделывал почти автоматически, не отвлекаясь.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатова Алексей Макарович тӗлӗрме пуҫланӑн туйӑнчӗ, анчах юлташӗн салхуллӑрах ҫирӗп сасси ӑна каллех итлеме хистерӗ.

Пробатову даже стало казаться, что Алексей Макарович задремал, но суховатый строгий голос товарища заставил его насторожиться.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Аникее хӑйсене ҫеҫ итлеме юратакан пуҫлӑхсем ытларах килӗшнӗ темелле.

Но, пожалуй, больше всего приходились Аникею по нраву руководители, которые любили слушать в основном только самих себя.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫук, пачах урӑхла, ҫакна вӑл хӑйӗн темӗнле уйрӑм талант пулнипе мар, хӑйӗн пӗр, ун шучӗпе питех те кирлӗ пултарулӑх пуррипе — ыттисене итлеме пӗлнипе тунӑ.

Нет, наоборот, он сделал это не потому, что у него был какой-то особый талант, а потому, что у него была своя очень нужная способность, которая по его мнению, позволяла ему слушать других.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӗсем калаҫнинче итлеме тивӗҫли нимӗн те ҫук пулсан, ҫак харкашӑва райком мӗншӗн хальччен пӗтермен-ха эппин?

— Если в том, о чем они говорят, нет ничего принципиального, тогда почему райком не положит конец этой склоке?

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Капла хӗрлисем Дон урлӑ каҫнине те илтейместӗр: хӗрарӑмсемпе ачашланса, итлеме вӑхӑтӑр пулмасть.

Этак красные Дон перейдут, а вы и не услышите: некогда будет слухать, на бабах будете страдать…

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Подполковник уҫӑ та ҫирӗп сасӑпа калаҫни Григорие малалла итлеме илӗртрӗ.

Голос подполковника, четкий и напористый, притягивал внимание Григория.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон тӑрӑх таҫта инҫетре, Усть-Хопертан леререхре пулас, тупӑсем хӗнтӗртетни тата питӗ хуллен (хӑлхана шӑннӑ ҫӗр ҫумне тытса итлеме тиврӗ) пулеметсем тӑкӑртатни киле-киле илтӗнчӗ.

Слышно было по Дону, как где-то, не ближе Усть-Хоперской, глухо гудели орудия и совсем тихо (нужно было припадать ухом к промерзлой земле) выстрачивали пулеметы.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Богаевский сулӑнса кайса чӗркуҫҫи ҫине ларать те, хӑлхипе Калединӑн ӑшӑ та ҫемҫе кӑкӑрӗ ҫумне лӑпчӑнса итлеме пуҫлать.

Криво качнувшись, Богаевский упал на колени, ухом припал к теплой и мягкой груди Каледина.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тимлӗ итлеме, ҫавӑн пекех йӗркеллӗ пулма ыйтатпӑр.

Просьба — слухать со вниманием, а также порядок блюсть.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех