Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗчӗк сăмах пирĕн базăра пур.

Пӗчӗк (тĕпĕ: пӗчӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тата леререх, ту ҫинче, арманпа чиркӳ, хӗрлӗ тӑрӑллӑ темиҫе пӳрт курӑнса лараҫҫӗ — те станица вӑл, те пӗчӗк ял — аякран уйӑрса та илейместӗн.
А ещё дальше, на горке, виднелись мельница, церковь и несколько домиков с красными крышами — то ли станция, то ли деревенька, — издалека не разберёшь.

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 54–76 с.

Пӗр минутлӑха чӗнмерӗ Жиган, унӑн пӗчӗк пит-куҫӗ тӗксӗмленнӗ пек пулчӗ, унтан харсӑррӑн пуҫне сулса илчӗ те:
Остановился на минуту Жиган, как будто легкая тень пробежала по его маленькому лицу; потом головой тряхнул отчаянно:

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Эпӗ пӗчӗк ача кӑна…
Я ж еще малый.

Акӑ, пӗчӗк кӗленче парса ячӗ.
И пузырек вот прислала махонький.

— Пӗчӗк шӑллӑма.
— Братишку маленького.

2 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Пӗчӗк ял ҫынсемсӗр тӑрса юлчӗ, Головень те утӑ сарайне пӑрахса, нумай вӑхӑт хушши таҫта ҫухалса ҫӳреме пуҫларӗ.
Тихо и безлюдно стало в маленькой деревушке, и Головень начал покидать сеновал и исчезать где-то подолгу.

1 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Вӗсем сӑртра пӗчӗк ял ларни ҫинчен, ун ҫывӑхӗнче чултан тунӑ, тимӗр маччаллӑ нӳхреп, «блиндаж» ятлӑскер, пурри ҫинчен каласа пачӗҫ.
Рассказали ему, какая странная раскинулась на горе деревенька, около которой и окопы и каменный, с железным потолком погреб, который называется «блиндаж».

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Георгий Шумилов. Гайдар, Аркадий Петрович. Тӑваттӑмӗш блиндаж: калав; вырӑсларан Г.С. Шумилов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с.

— Эпӗр пӗчӗк ялне… — хуллен ответлерӗ Анюк.
— А мы деревеньку… — тихо ответила Нюрка.

Ачасем сӑрласа хитрелетнӗ тетте ялӑн йӗри-тавра чупрӗҫ, пӗчӗк яла пур енчен те пӑхса тухрӗҫ.
Ребята бегали вокруг раскрашенных домиков, рассматривая их со всех сторон.

Вӗсем пӗчӗк ял патне пычӗҫ.
Они подходили к деревеньке.

— Вӑл пӗчӗк ялта пурӑнма хӑрушӑ вӗт, — терӗ Анюк пӗрре.
— А страшно в той деревеньке жить! — сказала однажды Нюрка.

Снарядсем пурте чиркӳ ҫывӑхне ӳкеҫҫӗ, е арман патӗнче, е тата пӗчӗк ту ҫинче ларакан пӳртсен ҫывӑхӗнче ӳксе саланаҫҫӗ.
И все снаряды рвались то около церкви, то около мельницы, то около домиков, которые виднелись далеко на горке.

Таҫта аякра, ту ҫинче, арманпа чиркӳ тата темиҫе пӳрт хӑйсен хӗрлӗ тӑррисемпе курӑнса ларнӑ — те станицӑ, те пӗчӗк ял, аякран пӗлме пулман.
А ещё дальше, на горке, виднелись мельница, церковь и несколько домиков с красными крышами — то ли станция, то ли деревенька, — издалека не разберёшь.

Ҫак пӗчӗк, паттӑр кайӑк юратӑвӗ умӗнче эпӗ, ӑна чунтан парӑнса, питех те ҫӳле хурса, ырларӑм.
Я благоговел перед той маленькой, героической птицей, перед любовным её порывом.

Салакайӑк // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 34–35 с.

Пӗчӗк кӗлетки унӑн хӑранипе чӗтрерӗ, сасси тискерленчӗ те ҫӗтрӗ, — салакайӑк вара ҫавӑнтах вилсе кайрӗ, ачишӗн хӑйӗн чунне пачӗ.
Но всё его маленькое тело трепетало от ужаса, голосок одичал и охрип, он замирал, он жертвовал собою!

Тути унӑн сарӑ, пӗчӗк пуҫӗ ҫинче — мамӑк.
Он с желтизной около клюва и пухом на голове.

Эпир пӗчӗк кӗпер патне ҫитсе пыратпӑр, — хайхи, тапранмасӑр тӑракан урапа патне…
Стали мы приближаться к мостику, к той неподвижной, грозной телеге…

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Пӗчӗк кӗпер ӗнтӗ ҫывхарсах пычӗ, лайӑхрах та лайӑхрах курӑнакан пулчӗ.
А мостик все приближался, все становился видней да видней.

— Авӑ лере малта, — лӑпам вырӑнта, — ҫырмара, пӗчӗк кӗпер пур…
— А вон там впереди, в ложбине, над ручьем, мостик…

Вӗсем сарлака, аслӑ, ҫуркунне шывпа тулакан, симӗс курӑкпа витӗннӗ улӑхсем пулчӗҫ, унта вӗтӗ ҫӳҫесемпе хӑвасем сырса илнӗ вырӑнсем, пӗчӗк кӳлӗсем, юханшывсем, шыв кукрашкисем темӗн чухлех пулчӗҫ, — чӑннипех те вырӑссен вырӑнӗсем, вырӑс ҫынӗсем юратакан вырӑнсем пулчӗҫ, пирӗн авалхи юмахсенчи улӑп-паттӑрсем шурӑ акӑшсемпе кайӑк-кӑвакалӗсем тытма ҫӳренӗ евӗрлӗ вырӑнсем пулчӗҫ.
То были раздольные, пространные, поемные, травянистые луга, со множеством небольших лужаек, озёрец, ручейков, заводей, заросших по концам ивняком и лозами, прямо русские, русским людом любимые места, подобные тем, куда езживали богатыри наших древних былин стрелять белых лебедей и серых утиц.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика