Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗтӗрсе (тĕпĕ: сӗтӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗнтӗ тата эсӗ те унта пуҫа пырса чикесшӗн-и, манӑн мӑнукӑмсене те хӑвӑнпа пӗрле сӗтӗрсе каясшӑн-и?

И ты туда воткнешься и внуков моих за собой потянешь?

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья урапа ҫинчен анчӗ те урисене ӗшенчӗклӗн сӗтӗрсе утакан вӑкӑрсене чӗлпӗр вӗҫҫӗн тӑвалла ҫавӑтса улӑхрӗ.

Дарья слезла с арбы, взяла в руки налыгач, повела устало заплетавшихся ногами быков под гору.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫаврӑнса пӑхрӑм та, тур ҫырлахтӑрах, ку сирӗн Мӗтри-мӗн, карчӑка пӑявпа мӑйӗнчен явакласа илнӗ те кил хушши тӑрӑх йытта сӗтӗрнӗ пек сӗтӗрсе пырать!

Оглянулась, а это Митрий ваш накинул старухе оборку на шею и волокет ее по земле, чисто как собаку, прости господи!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кусене тата, сан шутпа, вӗренпе сӗтӗрсе килнӗ-и?

— А этих, по-твоему, силою сюда тянули?

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Старик, вӑрӑм ҫирӗк сайхахӗ сӗтӗрсе, пӳрте ҫил-тӑвӑл пек ҫӗмӗрттерсе килсе кӗчӗ.

Старик ворвался ураганом, волоча за собой длиннейшую ольховую жердь.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вихорь вара ӑна тӳрех казаксем патне сӗтӗрсе кайнӑ.

Вихорь его и примчал прямо к казакам в руки.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнпа мар-и Вихорь хӗрлӗармееца казаксем патне сӗтӗрсе кайнӑ?

Ништо ж не притянул Вихорь красного к казакам?

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем Дон еннелле пӗр сӗтӗрсе те алӑ вӗҫҫӗн йӑтса килекен баркасӗсене васкаса шыва антарчӗҫ.

Они тащили волоком и несли на руках баркасы к Дону, спускали их на воду.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кӗрӗкпе улӑштартӑм, — йывӑр кӗрӗк сӗтӗрсе ҫӳреме, — уксахласси-мӗнӗ…

Выменял на шубу — шубу таскать тяжело — а хромать…

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑратӑп-ха, халӗ пире хамӑра, колхоз ҫитти ҫинчен сӗтӗрсе антарса, чӑл-пар ватса ан пӑрахчӑр!

Боюсь, как бы нас самих теперь не стащили с колхозной скатерти да не разбили вдребезги!

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константин хӑйӗн патне кӳ пыракан мӗн пур шӑршӑсене, мӗн пур сасӑсене уйӑрса илме пултарнинчен тӗлӗнсе тӑчӗ, пӑсланса тӑракан, пӑртак пӑчӑрах сывлӑша кӑкӑр тулли сывла-сывла илчӗ, аппӑшӗпе йӑмӑкӗ пӗр-пӗрне кӑшкӑрса чӗннине, вӗсем сӗтӗрсе пыракан туратсем епле кӑштӑртатнине илтрӗ.

Константин удивился, что смог различить все хлынувшие на него звуки, запахи, стоял и, жадно, как воду, втягивая в себя чуть душноватый, парной воздух, слышал, как перекликались в темноте сестры, как шумели ветки, которые они волочили по земле.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Йӗри-тавра ҫынсем чупкаланӑ, кӑшкӑрашнӑ, вут ҫине витре хыҫҫӑн витре шыв сапнӑ, ҫунакан пӗренесене ҫӗре терте-тӗрте антарнӑ, пакурсемпе айккинелле сӗтӗрсе кайса, ҫӗр сапа-сапа сӳнтернӗ.

Вокруг бегали, кричали люди, лили в огонь ведро за ведром, горящие верхние венцы сбрасывали вниз, баграми оттаскивали в сторону, забивали землей.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней хуравламарӗ, хӗрне хулпуҫҫипе сирсе, чӑматанне сӗтӗрсе кӑларчӗ, ӑна уҫса хучӗ те унта пит шӑллипе супӑнь курупкине тата ытти вак-тӗвексене пӑрахма тытӑнчӗ.

Не отвечая, Корней потеснил дочь плечом, выволок чемодан и, раскрыв его, стал бросать туда полотенце, мыльницу и другие мелкие вещи.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коридорта Сысоич — вут хутакан — урине сӗтӗрсе утни илтӗнчӗ.

В коридоре слышались знакомые волочащиеся шаги истопника Сысоича.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мана та унта сӗтӗрсе кӗртнӗ.

И меня в это дело втаскивал.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗмӗрте темен те курмалла пулнӑ; хӑш чух ӗҫсе ӳсӗрӗлнӗ Матвея хупахрап сӗтӗрсе килмелле пулнӑ, вӑл вӑрҫнине, хӗненине тӳсмелле пулнӑ, йӗнӗ чух куҫҫулне ҫынсенчен пытармалла пулнӑ, ирпе ирех тӑрса вут хутмалла, ачасене тӑрантармалла, вӗсен валли тумтир ҫӗлемелле, выҫлӑ-тутлӑ пурӑнмалла пулнӑ, типпе кӗрсен ҫылӑхран ӳкӗнмелле, чун ҫинчен шухӑшламалла пулнӑ.

Случалось тащить из кабака озверевшего Матвея, терпеть его брань и побои, да скрывать свои слезы от добрых людей, а поутру топить избу, кормить ребятишек, шить им одежду, питаться впроголодь, да когда придет пост, сокрушаться о грехах и быть в постоянном страхе за свою душу, за ее вечное мучение на том свете.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Ӑна валли, чӑнах, кучченеҫ-мӗн илсе килеймерӗм эпӗ, кучченеҫне ӑна тупса илме ҫук, пӗр те пӗр буржуйсен, купцасен япалисенчен темскер кирлӗ пулас-тӑк, — калӑр: халех сӗтӗрсе килетӗп.

Гостинцу я ей не привез, негде его взять, гостинца-то, а ежели вам что из буржуйского, купецкого имения надо, — говорите: зараз пойду и приволоку.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Купца килӗ умӗнче, шӑп площадь варринче, купцан тарҫи-тӗрҫисем ҫунакан ҫуртран сӗтӗрсе тухнӑ никель кравать ларать.

Около купеческого дома, прямо на площади, стояла белая никелевая кровать, вытащенная из горевшего дома купцовыми челядинцами.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Шуйттан сӗтӗрсе килчӗ пуль ҫак Вешкине, эх!

— Понесла нелегкая сила в эти Вешки, эх!

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӗтӗрсе кайса пӑрахӑр эсреле!

— Тяни его к черту!

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех