Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утрӗҫ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Федорпа Женя пӗр-пӗрин ҫине пӑхса илчӗҫ те хӑйсен парти патнелле утрӗҫ.

Женя и Федор переглянулись и пошли к своей парте к окну.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Пӗр вӑхӑт чӗнмесӗр утрӗҫ.

Некоторое время они шли молча.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женьӑпа Федор тата Маргарита малалла утрӗҫ.

Женя, Федор и Маргарита пошли своей дорогой.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Мотяпа амӑшӗ, Гаврикпа Петя юлашки хут сӑхсӑхрӗҫ те килелле утрӗҫ.

Мотя с мамой, Гаврик и Петя в последний раз перекрестились и пошли домой.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврикпа Петя каялла утрӗҫ.

Гаврик и Петя отправились обратно.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ачасем часах хулана тухса утрӗҫ.

Мальчики тотчас отправились в город.

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Старик тӑчӗ, сумкине илчӗ, вара вӗсем питӗрнӗ дачӑсем патӗнчен, хупнӑ тирпа ресторан аяккинчен хулана, Кӗҫӗн Арнаутски урамӗнчи вунпиллӗкмӗш ҫурта утрӗҫ.

Старик поднялся, взял свою кошелку, и они пошли мимо заколоченных дач, мимо закрытого тира и ресторана в город, на Малую Арнаутскую, пятнадцать.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Участокран тинӗс хӗррине вӗсем икӗ сехет утрӗҫ.

Они шли от участка до берега часа два.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫапла вӗсем, суккӑр ҫынна ертсе пынӑ пек, пӑлханнӑ хула урлӑ тинӗс патнелле утрӗҫ — ачи малта, аслашшӗ ун хыҫӗнчен пырать.

Они потихонечку пошли через возбужденный город к морю, как слепой с поводырем: мальчик впереди, дедушка несколько сзади.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ачасем килелле утрӗҫ.

Мальчики пошли назад.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Терентийпе ачасем хуланалла утрӗҫ.

Терентий и мальчики зашагали в город.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Терентий куляннӑ пек пуҫне сулчӗ те пӳрт хыҫнелле кайрӗ, ачасем те ун хыҫҫӑн утрӗҫ.

Терентий сокрушенно покрутил головой и пошел за дом, куда последовали и мальчики.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Салтак ҫывӑхра ҫуккине сиссенех ачасем хӗпӗртерӗҫ те, аллисене кӗсьисене чиксе, васкамасӑр малалла утрӗҫ.

Но едва мальчики убедились, что солдата поблизости нет, как тотчас сделали совершенно равнодушные лица и, небрежно засунув руки в карманы, не торопясь зашагали дальше.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара икӗ юлташ, нимӗн пулман пек, малалла утрӗҫ.

И два приятеля продолжали путь как ни в чем не бывало.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫакна эпӗ илтӗнмеллех каларӑм пулас, мӗншӗн тесен ҫыран хӗрринче тӑракан шалпар курткӑллӑ «ремесленниксем» кулса ячӗҫ те кӑштах ман хыҫран утрӗҫ.

Наверно, я сказал это вслух, потому что стоявшие на берегу «ремесленники» в больших, не по росту, курточках и фуражках засмеялись и немного прошли за, мной.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка ӑна хулӗнчен тытса тӑчӗ, унӑн пальтине тасаткаларӗ, вара мӗн урамран пӑрӑнса куҫран ҫухаличченех васкамасӑр сулланса малалла утрӗҫ.

Ромашка придержал его за руки, почистил его пальто, и они степенно пошли дальше, пока не скрылись за поворотом.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑрӑм коридор тӑрӑх вӗсем алла-аллӑн тытӑнса хуллен ҫеҫ утрӗҫ, Николай Антоныч пӗр минутлӑха ҫеҫ чарӑнса тӑчӗ.

Они медленно шли под руку вдоль длинного коридора, и только на одну минуту Николай Антоныч остановился.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк вӑл темле хавасланса, тӗлӗнсе кайса, Валькӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса илчӗ, унтан лаша пекех тулхӑрса ячӗ, пурте, хытӑ калаҫса, малалла утрӗҫ.

И вдруг, с каким-то веселым удивлением он хлопнул Вальку по плечу и заржал, совершенно как лошадь; все, громко разговаривая, двинулись дальше,

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсем ҫуран утрӗҫ, Даша инке, юлас мар тесе, урапа хыҫӗнчен тытса пычӗ, мана урапа ҫине лартрӗҫ.

Они шли пешком, тетя Даша держалась за какую-то скобу, чтобы не отставать, а меня посадили на колесницу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Пичче» ахлатса сӑхсӑхрӗ, унтан вӗсем пурте пирӗн паталла утрӗҫ.

«Дядя» ахнул, перекрестился, и все они направились к нам.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех