Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хресчен сăмах пирĕн базăра пур.
хресчен (тĕпĕ: хресчен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хресчен хӗрарӑмӗ, ура ҫине тӑрса, усал хӗрарӑм ҫине пӑхрӗ те хуллен: — Ҫук, мана пиччешӗн илсе килчӗҫ кунта, — терӗ.

Крестьянка, встав и посмотрев на назойливую бабу, ответила тихо: — Нет, за брата меня взяли.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Таткаланса пӗтнӗ кивӗ диван хӗрринче, аллисемпе чӗркуҫҫийӗ ҫине тайӑнса, пылчӑклӑ урай ҫине нимӗн тӗлсӗр пӑхса, ҫамрӑк хресчен хӗрарӑмӗ ларать.

На краю старого, протертого дивана, опершись руками о колени, сидела молодая крестьянка, уставившись бесцельным взглядом в грязный пол.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Захар урӑхларах ҫын, вӑл пуринчен ытла хресчен ӗҫӗ еннелле туртӑнать, ав вӑл куккӑшӗпе пӗрле пӗрмаях ҫӗрпе муталанать.

А Захар-то особь статья, он больше по крестьянству придерживается, закопался в землю с дядькой своим.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Мана ун ҫинчен сарай хуҫи — хресчен пӗлтерчӗ.

Мне сообщил об этом крестьянин — хозяин сарая.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӗсем пӗр хресчен сарайӗнче купаланса выртаҫҫӗ, вӗсем ҫинчен пурте маннӑ.

Сложены они в крестьянском сарае и лежат там, забытые всеми.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫӗр хӗсӗр ӗне мар, вӑл кашни ҫулах тухӑҫ паракан ҫӑлкуҫ, хресчен, пӗтӗм халӑх пуянлӑхӗ.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ял ҫыннин хӗрӳ ӗҫӗсем ҫуркуннерен тытӑнаҫҫӗ те мӗн кӗркуннечченех пыраҫҫӗ: ҫур аки вӗҫленет, утӑҫи тытӑнать, сывлӑш ҫавӑрса илет хресчен, тыр-пул пухма тухать, каярахпа сахӑр кӑшманне, ҫӗр улмине кӑлармалла.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Эсир кунти ял ҫинчен тӗрӗс каларӑр; анчах та шӑпах ӗнтӗ ҫак вырӑнта пӗр хресчен пурӑннӑ.

— Вы про здешнюю деревню сказали верно; а только в этом самом месте проживал один крестьянин.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Ашшӗ-амӑшӗнчен ачасене пӗтӗм хресчен хуҫалӑхӗ юлнӑ: урама тӑрӑх пӳрт, Улашка ӗне, Хӑмӑркка пӑру, Лӑпӑска качака, сурӑхсем, чӑхсем, ылтӑн пуҫлӑ автан — Петя тата сысна ҫури Хурашка.

После родителей все их крестьянское хозяйство досталось детям: изба пятистенная, корова Зорька, телушка Дочка, коза Дереза, безыменные овцы, куры, золотой петух Петя и поросенок Хрен.

I // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Хресчен хӗрӗсем кӗрсе лараҫҫӗ, пуплеҫҫӗ; турра пуҫҫапма каякан кӗрет, Иерусалим, Киев ҫинчен, сӑваплӑ хуласем ҫинчен каласа парать.

Девушки крестьянские зайдут, погуторят; странница забредет, станет про Иерусалим рассказывать, про Киев, про святые города.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Гагинсене ҫилленнипе эпӗ леш хытӑ чӗреллӗ хусах арӑмӑн сӑнне асӑмра чӗртме тӑрӑшрӑм, анчах пултараймарӑм, Астӑватӑп-ха, ун ҫинчен ӗмӗтленме пикенетӗп кӑна, манӑн куҫ умне пилӗк ҫулалла ҫитнӗ, ҫап-ҫаврака питлӗ, мӑкӑртарах куҫлӑ хресчен хӗрачи тухса тӑрать.

С досады на Гагиных я попытался воскресить в себе образ жестокосердой вдовы; но мои усилия остались тщетны, Помнится, когда я принялся мечтать о ней, я увидел перед собою крестьянскую девочку лет пяти, с круглым личиком, с невинно выпученными глазенками.

VII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Сахал-и вара историре ҫавӑн пек тӗслӗхсем: дворянин мар, ахаль ҫынах, мещен е хресчен, сасартӑк ӑна эсӗ вельможа е патша тесе пӗлтереҫҫӗ.

Ведь сколько примеров по истории: какой-нибудь простой, не то уже чтобы дворянин, а просто какой-нибудь мещанин или даже крестьянин, — и вдруг открывается, что он какой-нибудь вельможа, а иногда даже и государь.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Арӑмӗпе пӗрле икҫӗр чун куҫни тата хӑйӗн авланиччен икҫӗр чун хресчен пулни ҫинчен калакан хута темле суту-илӳ ӗҫне вӑйлатма ломбарда хунӑ.

Двести же душ вместе с двумястами его собственных были заложены в ломбард для каких-то коммерческих оборотов.

Кӳме // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Уездра каланӑ пек каласан, вӑл хӑйне пур енӗпе те улпутла тытнӑ, хитре хӗре качча илнӗ, хӗрпе пӗрле икҫӗр чун хресчен тата темиҫе пин тенкӗ укҫан илнӗ.

Вообще вел себя по-барски, как выражаются в уездах и губерниях, женился на довольно хорошенькой, взял за нею двести душ приданого и несколько тысяч капиталу.

Кӳме // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Эпӗ лашине илнӗ пулӑттӑм-ха, паллах, пирӗн хресчен пурнӑҫӗнче вӑл пуринчен кирли.

Я бы, конечно, взял лошадь, нам в крестьянстве лошадь — первое дело.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вырӑссем ҫакӑн пек тунине Ксени пӗрре ҫеҫ асӑрхаман ӗнтӗ: амӑшӗнне те, ытти хресчен хӗрарӑмӗсенне те асӑрханӑ.

Ксения не раз наблюдала это чисто русское движение у матери и других крестьянок.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫук, ҫук, ун пек пуҫлӑхӑн сӑмах ҫителӗксӗр-и вара, вӑл яланах халӑхшӑн тӑрӑшатӑп тесе тупа тӑвать, анчах хӑй хресчен пӳртне юлашки хут хӑҫан кӗрсе курнине те тахҫанах маннӑ.

— Нет, нет, у такого начальника в словах недостатка не будет, он всегда клянется интересами народа, а сам давно забыл, когда в последний раз заходил в крестьянскую избу.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑтам хресчен ҫумне ҫыпӑҫтараймастӑн сана, чухӑнни ҫумне пушшех те.

К середняку тебя не прилепишь, а к бедняку и вовсе.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пир портфельне суллакаласа, ун умне кӗске ураллӑ, чармак куҫлӑ хресчен пырса тӑнӑ.

Перед ним возник, размахивая парусиновым портфелем, коротконогий лупоглазый мужик.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Калинкке яри уҫӑлса кайнӑ та, картишне темӗнле ҫынсем кӗрсе тӑнӑ, малта — салтак шинелӗ уртса янӑ ӗнерхи сарӑ ҫӳҫлӗ хресчен пулнӑ.

Распахнув калитку, во двор входили какие-то люди, впереди — вчерашний высокий, светловолосый мужик в солдатской шинели внакидку.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех