Шырав
Шырав ĕçĕ:
Тӑчех вӗт, янавар!
12 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Мӗн канмаллийӗ кунта, — тет, — вилсе кайма пултарать вӗт.
6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Тимӗртен туман вӗт.
6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Юна мӑй тымарӗ витӗр ярасси никам пуҫне те пырса кӗменччӗ вӗт.
10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Эпир пурте пекех лереччӗ вӗт… лавӑра… вӑл вара Матросов пек… кӑкӑрпа… — пӳлӗне-пӳлӗне, хуллен каларӗ Мамедов.
9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Каҫарӑр, — ҫемҫелсе калаҫма пуҫларӗ Николай, — ку вӗт вӑл пирӗн Сергей, мӗнлерех йӗкӗт!— Извините, — смягчился Николай, — это ж наш Сергей, такой парень!..
9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Ишӗлсе анман-тӑр вӗт?
8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Эпӗ килте пултӑм, — йӑвашшӑн хушса хучӗ Таня; каларӗ те хӑй сассинчен хӑй тӗлӗнсе кайрӗ: «Мӗншӗн калатӑп-ха ҫапла, тӗрӗс мар вӗт ку!
8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Эсир шӳтлетӗр, ҫапла вӗт?!
5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Ара пурнӑҫ хӑй вӗт ку!
4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Ку начар вӗт, ҫапла-и?
2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Ҫаплалла та килсе тухма пултарать вӗт: вӑл акӑ ҫирӗм тӑватӑ кунне ирттерсе ярӗ те ҫӗнӗрен ӗҫе пуҫӑнӗ, унтан вара хӑйӗн кану вӑхӑтне Сергей кӗскетме пуҫлӗ…
1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Вӑл вӗт — ҫавӑн пек вӗлтрен вӑрри… вӑл вӗт-ха — хӗрарӑм мурӗ — турӑ шухӑшласа кӑларнӑ чи начар йӗрӗх!Это — такое крапивное семя… это, братец ты мой, у бога самая плохая выдумка — бабы!
XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Хамӑрсӑр пуҫне ӑна йӑтса кӗме никам та ҫук вӗт?
XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Куна вӗт-ха… куна вӗт… — уҫӑмсӑррӑн пӑшӑлтатма тытӑнчӗ вӑл, унтан сасартӑк ҫари! ҫухӑрса ячӗ:— И ить это… а ить это… невнятно зашептала она и вдруг пронзительно крикнула:
XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Ну, тен, чӑнах та, ҫӑмӑлтарах пултӑр тесе, хӑшӗ-пӗри тумтирӗсене пӑрахса хӑварнӑ пулӗ-ха, ара вӗт ҫынсем пурнӑҫра пулнинчен ҫӗр хут ытла суйса лӗпӗртетеҫҫӗ!Ну, может, кто для облегчения и бросил одежу, да ить люди в сто разов больше набрешут!
XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Эсӗ вӗт ун куҫӗ умӗнчех йӗм тӳмисене тӳмелерӗн.
X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Эсӗ ма вара сотньӑра мар? — ыйтрӗ Григорий вӗт ҫупаха кӑшланӑ хушӑра.— Ты почему не в сотне? — обгладывая подлещика, спросил Григорий.
VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Пӗр-пӗччен тӑрса юлтӑм вӗт эпӗ…
VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Вӗт!.. — хӑрӑлтатса ҫухӑрчӗ Григорий, эрешлӗ чӑпӑрккипе юнаса.Пори!.. — потрясая своей нарядной плетью, хрипло кричал Григорий.
II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.