Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кулма (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫитет сана, пакӑлти, манран кулма!

— Ладно тебе, пустобрех, смешки надо мной строить!

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажарова ун туйӑмӗнчен кулма нимӗн те мар пулчӗ пулсан, вӑл пысӑкрах туйӑмран та намӑса пӗлмесӗр кулма пултарать!

Если Мажарову ничего не стоило надругаться над ее чувством, то он без зазрения совести сможет надругаться и над чем-то неизмеримо большим!

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егор халӗ кулма чарӑнчӗ, Лузгинӑн тӗк тӑма пӗлмен, хыпашласа ҫӳрекен куҫӗсенче темӗнле канӑҫсӑрлӑх пуррине курса, хӑлхине чанк тӑратрӗ.

Егор тоже перестал улыбаться и насторожился, уловив в бегающем, ощупывающем взгляде Лузгина какое-то беспокойство.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентий ҫаплах тӑрӑхласа кулма пӑрахмарӗ-ха.

Иннокентий продолжал иронически улыбаться.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ сирӗнсӗр яланах тунсӑхлатӑп, эсир юнашар чухне те, — тенӗ те вӑл, ун куҫӗсем кулма пӑрахнӑ.

— А я о вас тоскую всегда, даже когда вы рядом, — проговорил он, и глаза его перестали улыбаться.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗреннӗ ашшӗсенчен кулма!

Взяли моду над родителями мудровать!..

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну мӗнех вара, — хуравланӑ Ксюша, кулма тӑрӑшса.

— Ну что ж, — силясь улыбнуться, ответила Ксюша.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюша пуҫне ялт ывӑтнӑ, ҫак мӑнаҫлӑ хусканӑва курсан, ашшӗ тӳрех кулма чарӑннӑ.

Ксюша вскинула голову, и одного этого гордого и независимого движения было достаточно, чтобы отец перестал улыбаться.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов кулса ячӗ, анчах шухӑша кайнӑ, кулма пачах шутламан хӗрарӑма питӗнчен пӑхса илчӗ те чарӑнчӗ.

Пробатов рассмеялся, но, взглянув в задумчиво-строгое, без улыбки лицо женщины, замолчал.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ вара ан хӳтӗле ӑна — тиенӗ-тӗк хӑй ҫине, турт-тӑр е калатӑр ытах — ку ҫӑк йывӑр мана тетӗр! — терӗ Дымшаков, кулма чарӑнса, унтан куҫне хӗсрӗ те Ксение ура тупанӗнчен пуҫласа пуҫ тӳпине ҫитиччен тепӗр хут пӑхса илчӗ.

— А ты ее не защищай — раз взвалила на себя, то пусть и везет или заявит всем, что эта ноша не по ней! — согнав с лица улыбку, сказал Дымшаков и вприщур еще раз окинул Ксению с головы до ног.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени чӗринче кӑшт ӳкӗнес туйӑм хускалчӗ, вӑл: хама унпа ахалех ҫакӑн пек хытӑ тытрӑм пулас, тесе шухӑшларӗ, анчах Егор, сӗтелтен аллипе таптарса янӑ пек, сулланса илчӗ те, Ксени хӑй шутлани йӑнӑш пулнине ӑнланчӗ, — ун умӗнче тӑрӑхласа кулма юратакан, чӑрсӑр, нимӗн чухлӗ те именмен ҫын ларать, унӑн пысӑк куҫӗсем ырра систерсе мар ҫавӑн пек ялкӑшаҫҫӗ.

В ней уже заговорило чувство некоторого раскаяния, и она подумала, что, пожалуй, напрасно так резка с ним, но вот Егор качнулся, как бы отталкиваясь от стола, и Ксения поняла, что ее впечатление было ошибочным, — перед нею сидел насмешливо-дерзкий, лишенный какого-либо смущения человек, и в широко распахнутых глазах его играли недобрые огоньки.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑрӑхлас килнӗ чух вӑл ҫынна саламатпа тивертнинчен кая мар ыраттармалла кулма пӗлет.

Умел он с такой издевкой улыбнуться, что улыбка жгла не хуже удара арапником.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кулма юратакан Давыдка сӗтел ҫинче шӑнӑр хутлатса лартнӑ пек йӑваланчӗ.

Смешливый Давыдка в судорогах катался по столу.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, краҫҫынпа йӗпетнӗ аллисемпе пилӗкӗнчен тытса, ахӑлтатса ячӗ те, шӑлӗсене кашкӑрла шаклаттарса илсе, ҫавнашкалах сасартӑк кулма чарӑнчӗ:

Он захохотал, лапая бока смоченными в керосине руками, и так же неожиданно оборвал смех, по-волчьи клацнув зубами.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл сӑмси шӑтӑкӗнчен тӗтӗм пашлаттара-пашлаттара кӑларчӗ, алӑк патӗнче тӑракан Григорий ҫинелле кулма пӗлмен сивӗ куҫӗсемпе тирсе пӑхрӗ, чӗлӗм тӗтӗмӗпе сарӑхнӑ ҫаврака чӗрнипеле пӗрехмай пирусне аял енчен таккаса ларчӗ.

Дым он столбом выбрасывал из ноздрей, сверлил стоявшего у притолоки Григория холодными, безулыбчивыми глазами и все постукивал снизу папиросу прокуренным выпуклым ногтем.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавра пуҫтарӑнса тӑнӑ казаксем савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса кулма пуҫларӗҫ.

Кругом одобрительно заулыбались.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куласса чӗреренех кулать-ха, анчах ҫӑра та касса тикӗслетнӗ пек вӗтӗ шӑлӗсене кӑтартнӑ чухне вӑл темле юри ҫавӑн пек кулма хӑнӑхнӑн туйӑнса каять.

Она охотно смеялась, но в улыбке, оголявшей густые мелкие, как срезанные, зубы, сквозило что-то заученное.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан тутине мӗкӗлтеттерсе илсе, кулма чарӑнчӗ, — питне-куҫне темле чӑртмахрах сӑн ҫапрӗ:

Движением губ он стер улыбку — огрубел лицом, сказал:

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Меркулов халӗ пачах урӑхла, темле кулӑшла сӑнлӑ курӑнать, — ҫакӑ вара казаксене унран ялан шӳтлесе кулма йӳтӗм парать.

Выглядел Меркулов по-новому, смешно, — это и служило поводом к постоянным шуткам.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Арҫын ачасем кулма пуҫланӑ: хӑй хӗрача — шкула ҫӳрет!

Ребята стали смеяться: девчонка — и в школу!

Шкул // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех