Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

канӑҫ сăмах пирĕн базăра пур.
канӑҫ (тĕпĕ: канӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах Ксени ӑна пурпӗрех канӑҫ памӗ, ан та шухӑшлатӑр, ан та шантӑр, — вӑл Мажаровпа мӗн вӗҫне ҫитиччен, вӑл икӗ питлӗ, сӗмсӗр ҫын пулнине пурин умӗнче те тӑрӑ шыв ҫине кӑлариччен кӗрешӗ!

Но все равно она не оставит его в покое, пусть он не надеется и не думает, она будет бороться с ним до конца, пока не поймает его на двуличии, на подлости и не разоблачит перед всеми!

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксение пӗр шухӑш пӑшӑрхантарса канӑҫ памарӗ:

Ее подхлестывала тревожная, мятущаяся мысль:

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак шухӑш Ксение пӗртте канӑҫ паман.

Мысль об этом лишала Ксению душевного покоя.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Устав ҫинчен те манмастӑп эпӗ, анчах вӑл мана хамӑнни ҫинче тӑма хушать, йӗксӗксене пӗр канӑҫ та ан пар! — тет.

Я про Устав тоже не забываю, но он мне велит, чтоб я на своем стоял и не давал гадам передыху!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени секретарь хушнине тӑваймасран хӑраман, вӑл хӑйне ҫавнашкал ҫӑмӑл мар ӗҫ шанса панишӗн савӑннӑ та темелле, анчах ун хӑйне канӑҫ паман, иккӗлентерекен шухӑшӗсене каласа парас, колхоза кайнӑ чухне ӑшӗ вырттӑр тесе, мӗнле те пулин ҫирӗп шухӑш патне пырас килнӗ.

Ксения не боялась не справиться с тем, что поручал ей секретарь, скорее она даже гордилась: ей доверяют такое, и общем, нелегкое дело, но хотелось поделиться сомнениями, которые тревожили со, утвердиться в чем-то, чтобы охать и колхоз со спокойной душой.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юлашкинчен, ҫынсем унран хӑпнӑ, хӑйне ҫапла канӑҫ панӑшӑн Ксюша савӑннӑ.

В конце концов от нее отступились, и она была довольна, что ее оставили в покое.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Шӑпах ҫавӑ канӑҫ памасть те ӗнтӗ мана…

— Вот это-то не дает мне покоя…

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӑнах та, ҫамрӑк секретаре чылаях канӑҫ паман пӗр япала пулнӑ, — вӑл нумай хӗрсене кӑмӑла кайнӑ, вӗсем вара ӑна хӑйсен туйӑмӗсем ҫинчен час-часах уҫҫӑн та вӑтанса тӑмасӑр пӗлтернӗ.

Впрочем, было одно обстоятельство, которое не на шутку беспокоило молодого секретаря, — он нравился многим девушкам, и они открыто и подчас довольно бесцеремонно высказывали ему свои чувства.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӗре мӗнпе канӑҫ тупать?

Чем сердце успокоится?

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Нюшкӑн авӑр пек хура куҫӗсенче, хулӑн та сӗтеклӗ тутине нихҫан та канӑҫ паман йӑрӑлти ултавлӑ куллинче илӗртекен ачашлӑх халӗ те уҫҫӑнах палӑрать, — Аникей ӑна пӗр ҫакӑншӑнах сӑн-питри кӑлтӑксемшӗн каҫарнӑ.

Но в выражении Нюшкиных смутно-темных глаз, в скользящей плутоватой улыбке, постоянно тревожившей полные сочные губы, таилось столько нерастраченной лукавой ласковости, что за одно это Аникей прощал ей эти внешние изъяны.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней ҫаплах месерле, куҫӗсене уҫса выртать, кичем шухӑшсем ӑна, ҫак йӑлӑнтармӑш шӑрчӑк пекех, пӗрин хыҫҫӑн тепри канӑҫ памаҫҫӗ.

А Корней как лег навзничь, так и лежал с открытыми глазами, и, как этот надоедливый сверчок, точила его одна тоскливая мысль за другой…

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мана мӗн асаплантарнине, кунӗн-ҫӗрӗн мӗн канӑҫ паманнине пӗлетне эсӗ?

Знаешь, что меня мучает, днем и ночью покоя не дает?

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫак ыйту пайтах канӑҫ памарӗ Мишкӑна, унтан тинех сӑнӗ телейлӗ тавҫӑрупа ҫуталчӗ.

Мишка долго мучился над разрешением этого вопроса, и наконец его озарила счастливейшая догадка.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫамрӑксем — хаваслӑн, нимӗн шухӑшсӑр, кулса-тӑрӑхласа «гайдамаксем» тесе ят панӑ стариксем ассӑн хашлатса, чӗмсӗррӗн пӑчӑртанса тухакан куҫҫулӗсене ыттисенчен пытарса утаҫҫӗ; ӗнтӗ суха тума, сӳрелеме, акма вӑхӑт ҫитнӗ; ҫӗр хӑй патне йыхӑрать, кунӗн-ҫӗрӗн канӑҫ курмасӑр чӗнет, кунта ав ҫапӑҫма тивет, ирӗксӗр ҫӗртенех ӗҫсӗр аптӑраса, хӑраса-сехӗрленсе, нуша тӳссе тата хуйхӑрса, ют хуторсем тӑрӑх вилесле асапланса ҫӳрес пулать.

Молодые весело, бездумно, старики, в насмешку прозванные «гайдамаками», — со вздохами, с потаенно укрытой слезой; заходило время пахать, боронить, сеять; земля кликала к себе, звала неустанно день и ночь, а тут надо было воевать, гибнуть на чужих хуторах от вынужденного безделья, страха, нужды и скуки.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр шухӑш канӑҫ памасть-ха мана, эсрел!

Только одна думка спокою не дает, сволочь!

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗрӗссипе илсен, ӑшра тӗрлӗ шухӑшсем капланса тулнӑран тата пурнӑҫра уҫҫи-хуппине тупас тесе хыпӑннӑран ҫеҫ вӑл хӑйне ҫак кунсенче канӑҫ паман шухӑшсене хӗрсе кайса каласа тӑкрӗ.

Он, в сущности, только высказал вгорячах то, о чем думал эти дни, что копилось в нем и искало выхода.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Питӗ хивре те халиччен пуҫа килсе кӗмен йывӑр шухӑшсем асаплантарчӗҫ ӑна; унтан, ҫывӑрма кӗрсе выртсан, пурне те канӑҫ паман ыйту ҫине явап панӑ пек, каласа хучӗ:

Думал с тугой, непривычной трудностью и, уже ложась спать, словно отвечая на общий вопрос, сказал:

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Апла пулин те ҫав ҫыхӑну пирки асаилӳсем кӑмӑла пӑхмасӑр, чуна канӑҫ памасӑр, пуҫа ҫутӑ пайӑркисем пек сӑрхӑнса кӗме, ӑша вӑркаттарма пуҫларӗҫ.

Но, помимо его воли, все настойчивее полосками света — стали просачиваться, тревожить его воспоминания об этой связи.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӑйне канӑҫ паман шухӑшсене тӗтреллӗн ӑнланчӗ, пӗрине кӑна — хӑйсемпе, чӑлахланса юлнӑ тата стройран тухса ӳкнӗ ҫынсемпе, «мана пурте юрать» текен этемле мар тискер инстинкт хистевлӗн хуҫаланнине — уҫҫӑн туйса тӑчӗ.

Он смутно разбирался в собственных переживаниях, одно лишь ощущая с предельной ясностью: что им, изуродованным и выбитым из строя, по-прежнему властно правит разнузданный и дикий инстинкт — «мне все можно».

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Евгений Николаевич яп-яка хырӑннӑ; симӗсрех тӗслӗ шукӑль френчӗ ун ҫинче килӗшӳллӗ ларать; ҫапах та пушӑ ҫанӑ ӑна канӑҫ памасӑр асаплантарчӗ, — бинтпа ҫыхнӑ пӗчӗкҫӗ алӑ татӑкӗ ҫанӑ ӑшӗнче шӑнар туртнӑ чухнехи пек хуллен хускалкаласа илчӗ.

Евгений Николаевич был тщательно выбрит, защитный щегольский френч сидел на нем по-прежнему безукоризненно, но пустой рукав мучительно тревожил судорожно шевелился внутри его крохотный забинтованный обрубок руки.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех