Шырав

Шырав ĕçĕ:

Куҫ сăмах пирĕн базăра пур.

Куҫ (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ан пӑшӑрханӑр, капитан, — терӗ врач, ман ҫине куҫ айӗн ҫеҫ пӑхса, резина трубкине хӑйӗн ҫӑмлӑ пысӑк хӑлхи шӑтӑкӗсене чиксе.
— Не нужно волноваться, капитан, — сказал врач, мельком взглянув мне в лицо и засовывая резиновые трубки в большие волосатые уши.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗлке ҫинче ула курак ларать те вӑл та мӗлкепе пӗрлех куҫ умӗнче ҫаврӑнать, ҫак тӑрӑхла куҫлӑ хура майра ман умра пулмасан, тӗнчере пӗтӗмпех ытарма ҫук лайӑх тенӗ пулӑттӑм.
Ворона, сидевшая на его плече, кружилась вместе с ним, и я подумал, что, если бы не эта госпожа с плоско мигающим глазом, всё на свете действительно было бы превосходно.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр тесен, мана питӗ лайӑх пулмаллаччӗ ӗнтӗ, вӗҫен кайӑксене хӑратма туса хунӑ ҫурӑк шӗлепкеллӗ мӗлке ман куҫ умӗнче ункӑланса курӑнмастчӗ пулсан.
Вообще всё было бы превосходно, если бы пугало в чёрной изодранной шляпе не описывало медленные круги надо мной.

Эпӗ Катя ҫинчен шухӑшламастӑмччӗ-ха, анчах чунӑмра темӗнле ачаш асӑнусем вӑранчӗҫ, куҫ умӗнче «Катя» тӑнине туйса илтӗм.
Я не думал о Кате, но что-то нежное и сдержанное прошло в душе, и я почувствовал: «Катя».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл истори, куҫ умӗнче мӗн пулса иртнипе танлаштарсан, ача вӑййи пек туйӑнать мана.
В сравнении с тем, что происходит на наших глазах, она представляется просто вздором.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Такам кӗчӗ акӑ, чарӑнчӗ те куҫ илмесӗр ман ҫине тӗлӗнсе пӑхать.
Кто-то вошёл, остановился и уставился на меня с удивлением.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр-пӗринпе ыталашса хӑмла ҫырли тӗми ҫумӗнче сӑмах чӗнмесӗр ларатпӑр, кӑшт катарах, пирӗн ҫинелле куҫ хӗссе, нимӗн пулман пек Саньӑн сивлек вилӗмӗ тӑрать.
Обнявшись, мы молча сидим в кустах дикой малины, а поодаль сидит, косясь, равнодушная, постылая Санина смерть.

Совет Саюзӗн пӗтӗм куҫ виҫейми тавралӑхӗнче ҫӗнӗ вӑй ҫӗкленни сисӗнет.
Дыханье новых сил поднимается на всём необозримом пространстве Советского Союза.

Малалла та малалла пӑхать Вӑхӑт, вара ман куҫ умне те аслӑ сӑн-сӑпатсем тухса тӑраҫҫӗ.
Вперёд и вперёд смотрит оно, и странные, величественные картины открываются перед его глазами.

Ман куҫ умӗнче йӑмӑхтаракан ҫивчӗ ҫутӑ вылянчӗ те тӳрех чӗреме ҫапрӗ.
Белый острый свет мелькнул перед моими глазами и ударил прямо в сердце.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куҫ умӗнче тахҫанхи асилӳсем мӗлтлетсе иртеҫҫӗ: ывӑнса ҫитнӗ Саня тумланнипех ҫывӑрать пек, анчах пӳлӗмре ҫутӑ.
Смутное, далёкое воспоминание вдруг мелькнуло передо мной: Саня спит одетый и усталый; ночь, но в комнате светло.

Урисене пӗр-пӗрин ҫине хуҫлатса, янахне аллисемпе тӗрентерсе, Петя куҫ илмесӗр ун ҫине пӑхса ларчӗ.
Положив ногу на ногу, подпирая кулаком подбородок, Петя не отрываясь смотрел на него.

Малтанхи пекех, нимӗн хускалми, пӗр тикӗсӗн лараттӑм эпӗ, анчах куҫ умӗнче мӗн пурри васкамасӑр шӑранса манран ҫухалчӗ; Саша сӗтелӗ те, ун ҫинчи ҫӳлӗ бокалти пӗчӗк мелкесем те, сӗтел умӗнче тӑракан ҫак ҫыра ҫар ҫынни те, унан хушаматне те мантӑм ӗнтӗ.
По-прежнему я сидела ровно, неподвижно, но всё вокруг стало медленно уходить от меня: Сашин стол с кисточками в высоком бокале и этот рыжий военный у стола, фамилию которого я забыла.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑлӗсене ҫыртса сывлатчӗ вӑл, куҫхупаххисем хушшипе куҫ шӑрҫи кӑштах курӑнатчӗ — ҫавӑн пекех ҫав Ромашов, ӑна пӗтӗм тӗнчипе те урӑх Ромашовпа арпаштарас ҫук!
Он дышал сквозь сжатые зубы, между веками была видна полоска глазного яблока — уж такой Ромашов, что его нельзя было спутать ни с одним Ромашовым на свете!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ача вӑййи пекчӗ ӗнтӗ ку, анчах акӑ халӗ, чӗрене хуйхӑ-суйхӑ ҫывхарнӑ вӑхӑтра, сумкӑран ҫак упа ҫурине кӑларатӑп та, куҫ хывмасӑр пӑхса тӑратӑп, чӑн калатӑп, кӑмӑлӑм кӑштах уҫӑлать.
Конечно, это была просто ерунда, но теперь, когда тоска добиралась до сердца, я вынимала из сумки медвежонка, смотрела на него, и, честное слово, мне становилось веселее.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах пирӗн тарӑн канав тепӗр канав патне пырать, тепри виҫҫӗмӗш патне, ҫапла майпа вӗҫне-хӗррине тухиччен куҫ та ҫавӑрса илеймест, хӑрах енӗ тӳремӗн чӑнкӑлатнӑ виҫӗ метр тарӑнӑш канавра хӗрарӑмсем ҫаплах тӑм ватаҫҫӗ, тепӗр енче тата тӑприне кӗреҫесемпе ывӑтаҫҫӗ те, ӑна ҫинчех тачкӑсемпе турттарса тӑраҫҫӗ…
Но он переходил в другой, другой — в третий, и так далеко, как достигал взгляд, женщины дробили глину в глубоких, трёхметровых, с одной стороны отвесных, с другой — покатых рвах, выбрасывали лопатами, вывозили на тачках…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ темшӗн дачӑна таврӑнтӑм, унта каҫ ирттертӗм, пӗр минутлӑха та куҫ хупаймарӑм пулас, ҫапах та ҫывӑрса кайнӑ-мӗн эпӗ, мӗншӗн тесен сасартӑк хӑраса вӑрантӑм, чӗрем хытӑ сикетчӗ: «Вӑрҫӑ. Нимӗн улӑштарма та юрамасть».
Зачем-то я вернулась на дачу, провела там ночь, кажется, не слала ни одной минуты, и всё-таки спала, потому что вдруг проснулась растерянная, с бьющимся сердцем: «Война. Ничего нельзя изменить».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ тайӑлса илнӗ факелсен ҫутинче вӑрӑм офицер хам енне юлхавлӑ куҫ хӗссе тинкернине куртӑм.
Я видела при свете качнувшихся факелов, как длинный офицер с ленивым любопытством прищурился в мою сторону.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтан питне куҫ айӗнчен пӗчӗк чӑмӑрӗпе хуллен сӑтӑрса илчӗ.
И потом кулаком осторожно провел по щеке, под глазом.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Игорек ҫунан вут ҫине куҫ сиктермесӗр пӑхать, тутине кышлать.
Игорек смотрел прямо в огонь не мигая, только губы себе кусал.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика